Σας είπα για τη Μεγάλη Παρασκευή, θα σας πω και για την Κυριακή του Πάσχα! Ήρθανε οι κουμπάροι μας, χθες και φάγαμε όλοι μαζί, παιδιά και βαφτιστήρια και τι ωραία που ήταν! Είχαμε κάνει “κατάσταση” κάτω στην πιλοτή που την αναβαθμίσαμε σε αυλή, κι έτσι ευάερα και ευήλια, βάλαμε σε μια παρένθεση το θέμα του κορωνοιού και ζήσαμε για λίγο την κανονικότητα! Κύριε Χαρδαλιά, αν με διαβάζετε, ήμασταν όσοι ακριβώς μας είπατε να είμαστε. Αφού προσπεράσαμε κάποια μικρά εμπόδια, τύπου το μπάρμπεκιου να είναι πιο μεγάλο από τη σούβλα και να ψάχνουμε Κυριακάτικα και Πασχαλιάτικα να βρούμε μαγαζί ανοιχτό να πουλάει σούβλες στο σωστό μέγεθος κουλουπού, ενώ τικ τακ το…

Κάτι με έπιασε σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, και αναπολώ το Πάσχα στο νησί μου. Ίσως επειδή δεν έχω καταλάβει Πάσχα φέτος, όχι ότι έχω καταλάβει και τίποτα άλλο. Εναλλάσσονται εποχές και γεγονότα, Καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Επέτειοι Ανεξαρτησίας, τώρα Πάσχα, και δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα μαντρωμένοι και με covid in the air. Βάψαμε αυγά χθες, έστω και αργά, γιατί συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μου με αυτά και με εκείνα, στο τέλος δε θα έχουν ιδέα από τα έθιμά μας. Γιατί, δε μετράει μόνο το να λες τα διάφορα στα παιδιά σου. Το ακουστικό ξεχνιέται, το βιωματικό ποτέ, κι ας περάσουν χρόνια. Αλλιώς είναι να τους λες «Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε κόκκινα αυγά» κι αλλιώς…

Ήρθε η ώρα να σου μιλήσω για τον αδερφό μου τον Αντώνη!  Στον έδειξα στην κεντρική εικόνα σε φωτογραφία που φαίνεται μισός να πίνει το ποτάκι του!  Δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω ολόκληρη φωτογραφία γιατί είναι κι ο ορισμός του εσωστρεφή ανθρώπου και αυτό το κείμενο είναι έκπληξη, δεν ξέρει ότι το γράφω! Το διαβάζει τώρα μαζί με εσάς! Και λέει να μου πει να το κατεβάσω!! “Δείτε το πριν κατέβει”, κι έτσι!  Λοιπόν, τι να πρωτογράψω για τον Αντώνη μου! (Μην ανησυχείς αδερφέ, τόσο – όσο οι αποκαλύψεις μου!) Έχει γενέθλια σήμερα, ο “forty and still rockin”! Η αλήθεια είναι ότι είναι -και φαίνεται- πολύ μικρός για να φυσήξει όλα…