Με αυτά και με εκείνα, στο τέλος θα μάθω να οδηγώ!  Όλο αυτό το διάστημα του κόβιντ, είναι κομβικό ως προς τη σχέση μου με το τιμόνι.  Κι αυτό γιατί λόγω του ακατανόμαστου, δε χρησιμοποιώ πλέον τα ΜΜΜ στα οποία αραχτή και λάιτ ρέμβαζα ή έγραφα, και πηγαίνω στη δουλειά μου καθημερινώς με το γιώτα χι μου. Κι όπως καταλαβαίνετε, τσίτα τα γκάζια. Όχι του αυτοκινήτου, τα δικά μου. Όπου σε αυτό το διάστημα ο Μέρφυ ο τριτοξάδερφος, μου έχει προσφέρει με λαρτζοσύνη μια ποικιλία περιστατικών! Για μένα το κάνει ο συγγενής, για να έχω υλικό για το Blog! Που λέτε, δεν πτοήθηκα όταν:  Ηλεκτρικά πατίνια, που είναι πολύ της…

Μπακ το μπέισις!   Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας, μαυρισμένοι, φΧαριστημένοι και …κουρασμένοι! Οι Διακοπές άλλωστε, ποτέ δεν ισοδυναμούσαν με ξεκούραση στο δικό μου ρεπερτόριο! Στα παλιά τα χρόνια, τα Π.Π. (Προ Παιδιών), διασκέδαζα μέχρι τελικής πτώσης και πήγαινα κατευθείαν από το όποιο λιμάνι /αεροδρόμιο βρισκόμουν, για δουλειά. Στη Μ.Π. (Μετά Παιδιών) εποχή, που δεν μπορείς να ξεκουραστείς είτε κάνεις διακοπές, είτε δεν κάνεις, επιστρέφουμε μία μέρα νωρίτερα, ώστε να ανασυντάξουμε δυνάμεις και να πάμε στο γραφείο την επόμενη! Τα τελευταία χρόνια ήμασταν μόνο κουρασμένοι και αδιακοπάριστοι. Φέτος, αλλάξαμε παραστάσεις, ξεφύγαμε λίγο, δημιουργήσαμε -εύχομαι- όμορφες αναμνήσεις στα παιδιά μας! Ναι, αυτό το παράδοξο καλοκαίρι, που είχε /έχει απ’ όλα, κυρίως…

“Θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου“, λέει ο τύπος δίπλα στην κοπέλα του και κάνει μια να πιει καφέ και βάζει το καλαμάκι στο μάτι του”. Θα μπορούσα να είμαι αυτός ο τύπος! Άνετα! Τα ματάκια μου, αχ, τι έχουν τραβήξει και πόσες φορές τα έχω τραβήξει από τις κόγχες τους γιατί νόμιζα ότι φοράω φακό, τον οποιο είχα βγάλει νωρίτερα αλλά…”κολυμπάμε, κολυμπάμε”, Ντόρι στάιλ, ξέρεις ποια, η κολλητή του μπαμπά του Nemo. Πόσες φορές κυκλοφόρησα με ληγμένα, άλλοι τα πίνουν, άλλοι τα φοράνε! Για τους μηνιαίους φακούς μυωπίας, λέω, που συχνά – πυκνά ξεπερνάνε το δίμηνο -μην πω τρίμηνο, διαβάζει κι η μαμά κι ο άντρας μου και…