Με την κόρη μου διαβάσαμε και σας προτείνουμε ένα διασκεδαστικό παιδικό βιβλίο της Τζούλια Ντόναλντσον, σε εικονογράφηση της Λίντια Μονκς και μετάφραση της Μάρως Ταυρή από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο! Ζωάκια, χρώματα και κείμενο γραμμένο με ομοιοκαταληξία, σαν ποιηματάκι, τι άλλο να θέλουν τα παιδάκια ηλικίας μεταξύ 3 – 6 χρονών για να τους τραβήξει το ενδιαφέρον; Μα, μια «γαργαλιστική» υπόθεση, φυσικά! Και την έχουν! Η μικρή πασχαλίτσα πάει διακοπές και σαν σωστή τουρίστρια κάνει μια στάση στο ζωολογικό κήπο! Βλέπει τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τον κροκόδειλο, την ύαινα, τον ελέφαντα, τις μαϊμούδες και…  τα ρα τα ταααν, δύο κακούς, γνώριμους από τα παλιά! Τους βλέπει και τους  ακούει να συνωμοτούν…

Χαμηλή αυτοπεποίθηση; Ντροπαλοσύνη; Διστακτικότητα; Ατολμία; Αυτολύπηση; Όλα αυτά τα είχε ο Φρύνος, ο βάτραχος και καθόταν μοναχός και λυπημένος απόμερα, μην τον βλέπουν τα άλλα ζώα ότι δεν ξέρει να κάνει τίποτα και τον περάσουν για χαζό. Είχαν μαζευτεί για την ετήσια επίδειξη ικανοτήτων και ταλέντων που είχαν όλα – όλα εκτός από εκείνον, έτσι;- στη φεγγαρόλουστη λίμνη! Από τη γωνίτσα του, χωρίς να τραβάει την προσοχή των υπόλοιπων, παρακολουθεί τη φιέστα. Αναγνωρίζει σε όλους ταλέντο εκτός από τον εαυτό του. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν προσπάθησε κατά τη διάρκεια της χρονιάς, να εξασκηθεί κάπου, να κάνει κάποια πρόβα και να παρουσιάσει κι εκείνος το κάτι τις του. Το θεωρούσε…

Πώς θα σας φαινόταν να είχατε ένα μαγικό μολύβι που θα ζωγράφιζε μόνο του και θα σας ταξίδευε σε άλλα μέρη κι άλλες εποχές; Συναρπαστικό; Υπέροχο; Καταπληκτικό; Ναι, αλλά αν βρισκόσασταν ξαφνικά στην έρημο με ένα λιχούδικο τζίνι και την ώρα που έστρωνε τραπέζι, εμφανίζονταν ξαφνικά οι 40 κλέφτες με τις χατζάρες τους, τι θα λέγατε; Κι αν γλιτώνατε από αυτούς, αλλά το μολύβι σας πήγαινε στην Αρχαία Αίγυπτο και με μια μούμια παρέα που δεν ξέρει να ξεχωρίσει  το αριστερό από το δεξί, τρέχατε να σωθείτε από τα δόντια ενός κροκόδειλου που πεινάει; Μεγάλη περιπέτεια έτσι; Τη ζήσανε ο Ερρίκος κι η Άννα, δύο κολλητοί φίλοι μαζί με τον…

Κάτι το υπέροχο εξώφυλλο με την παραμυθένια εικονογράφηση της ταλαντούχας βραβευμένης Σοφίας Τουλιάτου, κάτι ο υπέροχος τίτλος με τις λέξεις «λαμπίκο», που χρησιμοποιούσε η αγαπημένη μου γιαγιά και «μυστήριο» που θα ξετρέλαινε τα παιδιά μου, τι άλλο να θέλω από ένα βιβλίο για να μου κάνει «κλικ»; Α, βεβαίως, το όνομα της συγγραφέως! Η συγγραφέας είναι η πετυχημένη κι επίσης βραβευμένη, Ευτυχία Γιαννάκη της αστυνομικής λογοτεχνίας. Με αυτό εδώ το βιβλίο της: «Μυστήριο στη λίμνη Λαμπίκο» εγκαινιάζει τη σειρά παιδικής λογοτεχνίας «Πιτσιμπουίνοι – Τα πρώτα μου μυστήρια»! Η υπόθεση; Στο νησί των πιτσιμπουίνων, τα ενθουσιασμένα μικρά πιτσιμπουινάκια φεύγουν από το σχολείο για να πάνε εκδρομή στη λίμνη Λαμπίκο! Ω ρε…

Πόσο υπέροχο το βιβλίο της Κατερίνας Αναγνώστου σε εικονογράφηση της Πωλίνας Παπανικολάου, από τις Εκδόσεις Σαΐτης, που μόλις διάβασα! Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από 8 ετών και άνω αλλά άνετα μπορεί να το διαβάσει κι ένας ενήλικας! Προσωπικά, με άγγιξε πολύ! Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι που περνάει υπέροχα μηνύματα για την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την αγάπη και πιστεύω πως πολλοί θα ταυτιστούνε. Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ένα ψηλό, γερό, δυνατό δέντρο. Σε αυτό βρίσκουνε καταφύγιο πολλά ζωάκια και πουλάκια κι όλα απολαμβάνουν κάτι από αυτό. Μα τη σκιά του τη δροσερή, μα φτιάχνουν το σπιτικό τους μέσα στα όμορφα φύλλα του και τις κουφάλες του, μα απολαμβάνουν την παρέα…

Η διαχείριση της ήττας είναι δύσκολη υπόθεση ακόμα και για εμάς τους μεγάλους, πόσο μάλλον για τα μικρά παιδιά. Ο γιος μου αλλά και η κόρη μου έχουν αρκετή δόση από το «εγώ πρώτος», «εγώ κέρδισα» και παρατηρώ ότι το έχουν και άλλα παιδάκια της ηλικίας τους. Όταν δε, χάνουν, γίνεται το «έλα να δεις»! Στενοχώρια, φωνές και τσακωμοί με τους συμπαίκτες, καμιά φορά σταματούν και το παιχνίδι. Το βιβλίο της Ελένης Δασκαλάκη περνάει με όμορφο τρόπο το μήνυμα στα παιδιά μας ότι παίζουμε για να διασκεδάσουμε και δεν έχει σημασία ποιος κερδίζει και ποιος χάνει και κυρίως, αυτό που επαναλαμβάνω συνέχεια στα παιδιά μου, για να το εμπεδώσουν: «δεν…