Ο Ραφαέλε Μόντι και οι Sisters of Mercy

Ο Ραφαέλε Μόντι άκουγε αγγλικό χαρντ ροκ στη διαπασών.

Some people get by with a little understanding

Some people get by with a whole lot more

I don’t know why you gotta be so undemanding

One thing I know, I want more, I want more

Το είχε βάλει στη διαπασών και δούλευε το μάρμαρο με τρέλα!

Γεννημένος το 1818 στην πρωτεύουσα της μόδας, το Μιλάνο είναι αυτό, ήξερε από μικρός ότι θα γίνει γλύπτης, διότι όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη!

Στο Γυμνάσιο είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο για το έργο του «ο Αλέξανδρος Εκπαιδεύει τον Βουκεφάλα» και είχε τιμηθεί με το χρυσό μετάλλιο της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας.

Στην τρίτη Λυκείου είχε κερδίσει πάλι το πρώτο βραβείο για το έργο του «ο Αίας Υπερασπίζεται το Σώμα του Πατρόκλου» με έπαθλο ένα ταξίδι στη Βιέννη.

«Ε, το μήλο κάτω από τη μηλιά» έλεγε με καμάρι ο πατέρας του, ο γνωστός γλύπτης Γκαετάνο Ματέο Μόντι.

«Γιόκα μου, θα γίνεις ο πιο διάσημος γλύπτης του κόσμου» κουκουβάγιζε η μαμά του!

«Εντάξει, δεν είμαι και ο Ροντέν», προσπαθούσε να πατάει στη γη ο ίδιος.

«Ας μην τον είχε ερωτευτεί η Καμίλ Κλοντέλ και θα σου λεγα…. Άντε, μην ανοίξω το στόμα μου τώρα» απαντούσε με γρίφους η μαμά του.

«Εντάξει, εντάξει πρέπει να φύγω τώρα», την είχε διακόψει εκείνος γιατί φοβόταν μη χάσει το πούλμαν.

Θα πήγαιναν πενταήμερη στην Αγγλία!

Και ήταν και τυχερός γιατί είχε βρει εισιτήριο σε σολντ άουτ συναυλία των Σίστερς οφ Μέρσι!

Είχε πάρει το βαλιτσάκι με τα ρούχα και τα των γλυπτών του και είχε αποχαιρετήσει τους γονείς του.

Ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορείς να συναντήσεις όταν θα βγεις έξω, έτσι δε λένε;

Μπορεί να σε περιμένει η τύχη σου γι αυτό όσοι έχουμε πάθει Κωσταλέξη, καλό είναι να βγούμε έξω από το καβούκι μας.

Που λέτε, σε εκείνη τη συναυλία, ο Ραφαέλ, ιδρωμένος, με φωνή ήδη βραχνή, τραγουδούσε δυνατά

Hey now, hey now now sing This Corrosion to me

Δίπλα του, ένας τύπος με πιο «ακαδημαϊκή» όψη, αλλά με μαύρη καμπαρντίνα και μπότες, έκανε χεντμπανγκινγκ και τραγουδούσε δυνατά επίσης.

Κάποια στιγμή είχαν γυρίσει ο ένας προς τον άλλον, έκπληκτοι που γνώριζαν όλους τους στίχους.

“Didn’t peg you for a Sister!”, είχαν πει ταυτόχρονα γιατί η αλήθεια είναι ότι ξεχώριζαν σαν τις μύγες μες το γάλα από τους υπόλοιπους εκεί.

Ο ένας γιατί ήταν από άλλη εποχή και ο άλλος γιατί ανήκε στο προσωπικό της Βασίλισσας Ελισάβετ!

Για να μην το τραβήξω πολύ, λονγκ στόρι σορτ, γνωρίστηκαν ο Ραφαέλ ο γλύπτης και ο τύπος, ας τον πούμε Άντριου, από την Βασιλική Ακαδημία Τέχνης.

Είχε αρπάξει την ευκαιρία να του δείξει τα έργα του στο κινητό του και εκείνος του είχε πει να του τα δώσει μετά τη συναυλία και να τα τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στην Βασιλική Ακαδημία! Τύπου ινφλουένσινγκ.

Είχε πολλές προοπτικές στην Αγγλία, ε, του άρεσαν και τα φις εντ τσίπς και είχε τηλεφωνήσει στη μαμά του ότι σκέφτεται να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λόντον Μπέιμπι.

Η μαμά του, δεν είχε αντίρρηση, αν και θα της έλειπε πολύ.

Προείχε όμως η ασφάλεια του και η μάνα του φεύγα δεν έκλαψε ποτέ.

Ο γιος της ήταν καλλιτέχνης αλλά είχε λάβει μέρος και σε κάτι εξεγέρσεις και οι επαναστάτες είχαν χάσει και τώρα οι καραμπινιέροι τον έψαχναν.

Οπότε ας έμενε στην Αγγλία, δεν είχε πάει δα και στην Αμερική!

Το πρώτο μεγάλο σούσουρο στο Γιου Κέι με εκτενές αφιέρωμα για το όνομά του στο Μπι Μπι Σι, είχε γίνει με το δώρο που έφτιαξε για το πάρτι του 6ου Δούκα του Ντέβονσάϊρ.

Επειδή τον κάλεσαν τελευταία στιγμή και τα μαγαζιά ήταν κλειστά, για να μην πάει με άδεια χέρια, είχε αποφασίσει να του φτιάξει μια κοπέλα από μάρμαρο.

Δεν προλάβαινε να την ολοκληρώσει εγκαίρως όμως και της έφτιαξε ένα πέπλο να καλύπτει το πρόσωπό της.

Ο Δούκας ξετρελάθηκε και έκανε φιγούρα το δώρο του σε όλους τους καλεσμένους!

Όλοι σχολίαζανε ότι το βαρύ μάρμαρο είχε μετατραπεί σε διάφανο πέπλο και ζητούσανε αυτόγραφο αλλά και ένα δικό τους προσωποποιημένο δώρο!

Αυτό είναι! Θα γίνω Βασιλιάς των πεπλών, αποφάσισε και έκτοτε τα αριστουργήματα του φορούσανε πέπλα!

Ακόμα και οι συνάδελφοι του καλλιτέχνες αναρωτιόντουσαν πώς το κάνει…

«Μα είναι δυνατόν αυτό να μην είναι ύφασμα;»

Ήταν μάρμαρο. Ήταν Μόντι.

Έπαιξε και με το μέταλλο και την πορσελάνη, αλλά το μάρμαρο ήταν το αγαπημένο του.

Το έλιωνε, το σκάλιζε, το χάιδευε, του φερόταν σαν να ναι η κοπέλα του. Στην τελική, θα λέγαμε ότι το παντρεύτηκε!

Έφτιαξε και μια «νύφη» από μάρμαρο που έγινε πιο γνωστή και από αυτήν του Κιλ Μπιλ!

Σχετικά με την προσωπική του ζωή, δεν έχουμε τίποτα επιβεβαιωμένο…

Μόνο φήμες υπάρχουν για μια μυστηριώδη Ιταλίδα που πόζαρε για την «Παρθένα με το πέπλο», και μια Αγγλίδα ευγενή που λάτρευε τα γλυπτά του και ίσως κι εκείνον.

Τώρα στο σπίτι του, ακούγοντας το αγαπημένο του συγκρότημα στη διαπασών, έφτιαχνε τις «Αδελφές του Ελέους»

Έγλυπτε σχολαστικά κάθε φιγούρα, δημιουργώντας λεπτές πτυχώσεις στα ρούχα των μοναχών.

Σκάλιζε με προσοχή τα πρόσωπά τους, αποτυπώνοντας την καλοσύνη στην έκφρασή τους και έδειξε την πίστη τους δίνοντας κλίση στο κεφάλι τους.

Αυτό το έργο θα γινόταν βάιραλ, γιατί είχε τεχνική ακρίβεια και εξέπεμπε βαθιά συναισθηματική αύρα.

Κι όλα αυτά υπό τους ήχους του Τεμπλ οφ Λοβ!

Γιατί η τέχνη θέλει χέρια σταθερά, έμπνευση, ταλέντο και λίγο ροκ στο φουλ!

Πέθανε στο Λονδίνο το 1881. Λένε πως μέχρι και την τελευταία στιγμή, κάτι σιγομουρμούριζε με κλειστά μάτια…

Ίσως κάποιο ρεφρέν των Σίστερς Οφ Μέρσι, ίσως μια προσευχή από τις “Αδελφές του Ελέους” του.

Μέχρι τώρα, το όνομά του ίσως ήταν πιο γνωστό στους σπασίκλες της τέχνης και στους συλλέκτες.

Γιατί, ο Ραφαέλε Μόντι δεν είχε σόσιαλ μίντια και έτσι δεν μπορούσαμε να τον σταλκάρουμε σωστά, όπως έκανε ο Τζο Γκολντμπεργκ στο You.

Οπότε, δεν ξέρουμε πολλά γι αυτόν…Παρέμεινε μυστηριώδης και γοητευτικός, σαν τα έργα του.

About Author