Ο Σεφέρης, η Μαρώ και το Νόμπελ Λογοτεχνίας

Ο Σεφέρης διάβαζε στο σαλόνι όταν μπήκε μέσα με ορμή η Μαρώ, όπως την αποκαλούσε εκείνος.

«Είσαι έτοιμος να ανοίξουμε σαμπάνιες;» τον ρώτησε και κάθισε στα γόνατά του. Από στιγμή σε στιγμή θα ανακοινώνονταν τα βραβεία Νόμπελ.

«Δεν ξέρω αγάπη μου. Έχω να ανταγωνιστώ τον Σατρ, τον Νερούντα και πόσους άλλους», της είπε, πετώντας την εφημερίδα στο πάτωμα. Με εκείνη στην αγκαλιά του, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά σαν να ήταν έφηβος.

«Θα το πάρεις. Ωραίες οι κερασιές του Νερούντα αλλά έχει έρθει η στιγμή σου. Και το χρωστάνε και στην Ελλάδα από τότε που το αρνήθηκαν στον Καζαντζάκη και τον Σικελιανό» είπε και κοίταξε την ειδοποίηση στο κινητό της.

«Γιώργο, το σήκωσες το τιμημένο!» φώναξε ενθουσιασμένη και του έσκασε δυο φιλιά.

«Είναι σίγουρο;»

«Απολύτως! Το λένε όλοι στα σόσιαλ μίντια»

απάντησε και εκείνος έσκασε στα γέλια.

Η Μαρώ σηκώθηκε για να ανοίξει την τηλεόραση. Η είδηση έπαιζε πρώτο θέμα στην εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή!»

«Συγχαρητήρια αγάπη μου» η Μαρώ είχε εξστασιαστεί!

«Η αριστερά προτιμούσε να το πάρει ο Νερούντα, που είναι πράγματι υπέροχος.

Η δεξιά μου έχει θυμώσει για την Κύπρο… Ας το χαρούμε οι δυο μας, γιατί δε νομίζω να ενθουσιαστούν πολλοί από την πατρίδα μας!» της είπε σκεφτικός.

«Εγώ θα ανοίξω σαμπάνιες πάντως, έρθει δεν έρθει κόσμος να σε συγχαρεί!» του απάντησε, προχωρώντας προς το σερβάν.

«Αγάπη μου, εσύ για μένα είσαι όλος ο κόσμος» της είπε και εννοούσε κάθε λέξη.«Θα ήθελα βέβαια να χαρούν και να με συγχαρούνε οι ομότεχνοι. Δεν είναι και μικρό πράγμα να κερδίζει η Ελλάδα μας ένα Νόμπελ», πρόσθεσε.

«Αν ήταν η ζήλια κέντημα, όλοι αυτοί θα είχαν κάνει την προίκα τους!», του σχολίασε εκείνη.

«Δεν πειράζει. Ας σκεφτούμε πώς θα το γιορτάσουμε οι δυο μας! Μάλλον πού, γιατί το πώς, το ξέρουμε καλά» της είπε κοιτάζοντάς την πονηρά. Δε χόρταιναν ο ένας τον άλλον

«Να πάμε εκεί που ερωτευθήκαμε; Στην Αίγινα; Με το φλάινγκ ντόλφιν θα είμαστε εκεί σε μια ώρα!»

«Στο Σούνιο σε πρωτοείδα… κι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά», της είπε.

Only you

Can make all this world seem right

Only you

Can make the darkness bright

Only you and you alone

Can thrill me like you do

And fill my heart with love for only you, του τραγούδησε σαν απάντηση εκείνη.

Η σχέση τους υπήρξε θυελλώδης, έτσι δεν είναι όλοι οι μεγάλοι έρωτες; Έχετε ακούσει για έρωτα “σταβέντο”; Για έρωτα σαν απάνεμο λιμάνι; Όχι.

Οι έρωτες έχουν ένταση, περιπέτεια, διλλήμματα, σε δοκιμάζουν, σε στέλνουν στα ουράνια, σε ρίχνουν στα τάρταρα.

Κι εκείνοι δοκιμάστηκαν, αλλά δεν άντεξαν να μείνουν χώρια.

Ούτε timing, ούτε τίποτα μπορούσε να τους εμποδίσει από το να είναι μαζί.

Να πούμε ότι τους ένωνε μια αόρατη κόκκινη κλωστή, σαν τους ήρωες μου στην “Οδό Σχεδίας”; Να το πούμε!

Ρομαντικό, λέτε; Απολύτως ερωτικό, λέω.

Οι επιστολές τους ήταν αμέτρητες και… πικάντικες.

Όπως σας έλεγα και στην ανάρτηση του Καμύ και της Καζάρες, πάντα νιώθω λίγο αδιάκριτη διαβάζοντας προσωπικές ερωτικές επιστολές άλλων που γίνονται εκδοτικές επιτυχίες.

Παρ’ όλα αυτά, τις διαβάζω.

Με συναρπάζουν οι μεγάλοι αμοιβαίοι έρωτες. Οι “εσύ ή κανένας άλλος/η”.

Η Μαρώ ήταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Λόντο, αξιωματικό του ναυτικού, κούκλο, σωσία του Κλαρκ Γκέιμπλ, όπως διάβασα ότι είπε η κόρη τους σε μια συνέντευξη.

Την απείλησε πως, αν τον αφήσει, θα κρατήσει τα παιδιά.

Έτσι, εκείνη και ο Σεφέρης συναντιούνταν κρυφά.

Όταν η Μαρώ εκμυστηρεύτηκε στην Πηνελόπη Δέλτα ότι θέλει να χωρίσει για να ακολουθήσει τον Σεφέρη, εκείνη την ενθάρρυνε.

«Μη σε νοιάζει, θα αναλάβω εγώ τα παιδιά», της ειπε.

Ίσως επειδή η ίδια δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει το ίδιο, να φύγει με τον Ίωνα Δραγούμη δηλαδή.

Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν στο 2025, θα είχαν κάνει τις ίδιες επιλογές στη ζωή τους; Θα είχαν καταλήξει μαζί, νο μάτερ γουάτ;

Χώρισε τον “Κλαρκ Γκέιμπλ” και παντρεύτηκε τον Σεφέρη την μέρα που έμπαιναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Στη συνέχεια έφυγε μαζί του και με την εξόριστη κυβέρνηση, αφήνοντας πίσω τις κόρες της.

Δεν θα το αναλύσω περισσότερο, δεν χρειάζεται πάντα να καταλαβαίνουμε και να κρίνουμε.

Έξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται.

Μετά την Απελευθέρωση, η μητέρα με τις κόρες επανασυνδέθηκαν και έζησαν όλοι μαζί στο σπίτι του Σεφέρη.

Απέκτησαν μαζί του πολύ καλή και τρυφερή σχέση, τον έβλεπαν σαν πατρική φιγούρα και εκείνος αντίστοιχα, σαν παιδιά του.

ΥΓ: Στις 24 Οκτωβρίου 1963, ο Σεφέρης έγινε ο πρώτος Έλληνας που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Αν διαβάζουμε κάτι που δεν μας κολλάει, να θυμόμαστε ότι βάζω στο σέικερ τρεις δόσεις αληθινά γεγονότα και δύο δόσεις μυθοπλασία, δυο τζούρες κέφι και μπόλικο μεράκι, το κουνώ δεξιά και αριστερά και το σερβίρω σε κολωνάτο ποτήρι!

Οι διάλογοι και τα σκηνικά που στήνω, ΔΕΝ είναι πραγματικοί, οι πληροφορίες όμως που μεταφέρονται μέσω αυτών, είναι αληθινές.

About Author