Οδήγηση – και όπως θα παίρνω τις στροφές…
…’εσύ αν θέλεις κοίταζε με’, λέει το τραγούδι, αλλά αν έγραφα εγώ τους στίχους θα έλεγε: “κάνε πιο κεί”!
Κάθε μέρα, όλο και κάτι συμβαίνει σε αυτή τη μικρή διαδρομή που κάνω καθημερινά με το αυτοκίνητο και αρχίζω να αποκτώ πόντους εμπειρίας! Πριν γράψω για την χθεσινή στροφή, ας πώ και το πρωινό περιστατικό!
Σήμερα το πρωί που λέτε, λίγο πριν παρκάρω στην αλάνα, παραλίγο να ακολουθήσει μετωπική σύγκρουση με ένα άλλο αυτοκίνητο. Από τη μία, βλέποντας την άλλη οδηγό να έρχεται καταπάνω μου, σκέφτηκα για μερικά δευτερόλεπτα – μέχρι να πατήσει φρένο ένα εκατοστό απόσταση από μένα-, ότι όντως με τρακάρουν.
Από την άλλη, σκέφτηκα ότι ήταν πρόοδος ότι δεν πανικοβλήθηκα αλλά εκνευρίστηκα, οπότε σε δεύτερο χρόνο χάρηκα! Σε πρώτο χρόνο βέβαια, έτσι όπως κοιταζόμασταν στα μάτια η καθεμία από το αυτοκίνητο της, μου ήρθε να της την πω! Δεν ανταλάξαμε κουβέντα τελικά και η καθεμία συνέχισε τον δρόμο της.
Χθες, πήγα να πάρω το αυτοκίνητο από την αλάνα για να πάω σπίτι και
α)το τιμόνι έκαιγε από τον ήλιο και
β) το πάνω μέρος του λεβιέ ταχυτήτων κάτι είχε πάθει και έκανε ‘γύρω γύρω όλοι’. Αφού άλλαζα ταχύτητες και αυτό γυρνώντας κυκλικά, μου γλιστρούσε κάπως από το χέρι.
Στη στροφή για το σπίτι μου, ακριβώς μια ανάσα πριν το σπίτι μου, εκεί που λες ότι ‘πάει τελείωσε, παρκάρω και ξεγνοιάζω σπο τιμόνια και λεβιέδες’ :Ρ, συνέβη το εξής:
Πάνω σε αυτή τη στροφή, την μία ανάσα από το σπίτι μου, ένας κύριος με ένα μεγάλο μερσεντές, αποφάσισε να σκαρφαλώσει το πεζοδρόμιο δεξιά και να παρκάρει εκεί, με τον μεγάλο ποπό του μεγάλου του αυτοκινήτου να προεξέχει.
Δεν ήταν το καλύτερο μου αλλά δεν θα είχα και πρόβλημα, ΟΜΩΣ στην αριστερή πλευρά της στροφής ένας άλλος κύριος είχε παρκάρει το φορτηγάκι του και κάτι έκανε με τη καρότσα του και τον διπλανό κάδο σκουπιδιών. Ανασαίνω, βαριανασαίνω, στρίβω τελικά.
Από πίσω μου και άλλα αυτοκίνητα στο μεταξύ. Με το που στρίβω, ανάβω αλάρμ, για να παρκάρω σε κάποια από τις επόμενες γωνίες. Βλέπω μία γωνία, πάω να παρκάρω αλλά δεν το βάζω καλά με την μία, οπότε πρέπει να κάνω μανουβρίτσες. Από πίσω άλλα αυτοκίνητα περιμένουνε να στρίψουν σε αυτή τη συγκεκριμένη γωνία που υπό Κ.Σ. περνάει ένα αυτοκίνητο τη βδομάδα. Σταματάω τα αλάρμ, και ξανακάνω τον κύκλο.
Κάνοντας τον κύκλο, βρέθηκα ακριβώς στη ίδια προηγούμενη στροφή που δεν είχε αλλάξει τίποτα από τα προηγούμενα 3’ που είχα ξαναπεράσει. Μάλλον, κάτι είχε αλλάξει: ο κύριος με το φορτηγό φόρτωνε/ξεφόρτωνε τη καρότσα του, στεκούμενος στον δρόμο, τον ήδη, περιορισμένης χωρητικότητας, δρόμο. Κατεβάζω εντελώς παράθυρο και λέω:
-Κύριε, δεν κάνετε λίγο πιο μέσα, μη σας πατήσω, είμαι και νέα οδηγός;
-πριν λίγο δεν πέρασες εσύ;
-ναι,αλλά θέλω να ξαναπεράσω τώρα!
Ε, έκανε στην άκρη ο κύριος, πέρασα εγώ, πάρκαρα ανενόχλητη αυτη τη φορά, στη γωνία μου και κατέβηκα -λες και είχα κάνει σάουνα- για το σπίτι..