Γράφει η Λιάνα Σαγιάννη… – Σε θέλω… – Είσαι διαφορετικός, απέραντος, δεν ξέρω που τελειώνεις. Φοβάμαι· σε φοβάμαι Ουρανέ μου! – Είμαι έτσι, για να σε συμπληρώνω. Εκεί που εσύ τελειώνεις, θα συνεχίζω εγώ. – Υπάρχουν στεριές μπροστά μου, θα μας χωρίζουν. – Δεν πειράζει. Όλοι χρειαζόμαστε χρόνο για τον εαυτό μας. – Κρύβω μυστικά στα βάθη μου. Δεν τα ξέρεις, δεν τα βλέπεις, είσαι ψηλά. – Κρύβεις θησαυρούς! Όταν σε φωτίζει ο ήλιος μου, λάμπουν. Όταν τ’ άστρα μου καθρεφτίζεις, μπορώ τους δω. – Θυμώνω… αγριεύω… μπορώ να πνίξω τους άλλους. Δε θα με αντέξεις. – Μπορείς να τους γαληνέψεις κιόλας. Αν αντέχω ή όχι όμως, πρέπει να το…