Για να γελάσουμε λίγο, (καλά εγώ βέβαια έκλαψα μια σταλίτσα, μόνο μια σταλίτσα κι αυτό στην αρχή), να σας πω τι μου συνέβη νωρίτερα! Όσοι είστε καιρό στην παρέα μας ξέρετε τη μοναδική σχέση που έχω με την οδήγηση/αυτοκίνητο μου, τα χουμε πει εδώ και εδώ αλλά και αλλού! Μια σχέση πάθους και ίντριγκας, με μπόλικα τσαλίμια, που κρατάει τη φλόγα ζωντανή και δεν μας αφήνει να ρουτινιάσουμε! Τελειώνω τη δουλειά, μπαίνω μετρό, βγαίνω μετρό, μπαίνω ησάπ, βγαίνω ησάπ, και πάω να μπω στο αμάξι να πάω στο σπιτάκι μου! Το αυτοκίνητο όμως δεν έκανε το χαρούμενο & δυνατό ΤΟΥΡΟΥΡΟΥ, όπως με «χαιρετάει» κάθε φορά όταν βάζω και γυρίζω το…