Η συναυλία των COLDPLAY και η αγκαλιά των CEO και HR

«Κρις, η γραμματέας μου λέει ότι η συναυλία σου είναι σολντ άουτ.

Θέλω δύο εισιτήρια, μέιτ»

«Είμαστε ήδη υπέρβαροι, θα βουλιάξει το στάδιο», γέλασε ο Σούπερ Σταρ.

«Έλα, Κρις, θέλω οπωσδήποτε δύο εισιτήρια, το έχω υποσχεθεί, είμαστε μεγαλύτεροι φαν σου και από την Γκουίνεθ Πάλτροου», δεν παρέδωσε τα όπλα έτσι απλά εκείνος.

Η Γκουίνεθ που περνούσε εκείνη τη ώρα από το σαλόνι, γέλασε… Κι οι CEO είναι κι αυτοί κάτι μικρά παιδάκια με μεγάλα γραφεία. Που έχουν μάθει να γίνεται το δικό τους.

«Δεν πουλάω εισιτήρια παιδί μου, σαν τους συγγραφείς που όλοι τους ζητάνε δωρεάν αντίτυπο. Δεν έχουν και δεν έχω. Απλώς, τραγουδώ. Τελευταία στιγμή, ψάχνεις και εσύ εισιτήριο; Απόψε είναι το ιβέντ».

«Ε, απόψε το έμαθα»

«Α, μεγάλος φαν, βλέπω» γέλασε ο Κρις Μάρτιν και συμπλήρωσε «Θα έρθεις στην επόμενη, αλλώστε, τα ίδια τραγούδια θα πω, δεν χάνεις και τίποτα».

«Ο Άντι Μπάιρον είμαι, ολόκληρος CEO της «Astronomer» τι πρέπει να κάνω για να βρω εισιτήριο, να το βάλω στην ομάδα τίκετ ραντάρ του Φέισμπου;»

Ο Κρις Μάρτιν βιαζόταν και ήθελε να τον ξεφορτωθεί, να κάνει και πρόβα το yellow που το τραγουδάει μόνο είκοσι χρόνια…. Του έδωσε το ελευθέρας της Γκουίνεθ, άλλωστε εκείνη θα ήταν στα γυρίσματα της νέας της ταινίας.

«Με έσωσες! » του είπε ευχαριστημένος, ο CEO.

Η συναυλία ήταν απόλυτα επιτυχημένη, όλοι τραγουδούσαν και η κις κάμερα γύριζε με ντρόουν πάνω από τα κεφάλια όλων, για να πετύχει μια ρομαντική στιγμή.

Καιιιιιι, Τζακ ποτ!

Ο εν λόγω Τσιφ Εξέκιουτιβ Όφισερ, που τόσο είχε πιέσει γι αυτό το εισιτήριο, αγκαλιά όχι με τη σύζυγο, αλλά με τη διευθύντρια HR της εταιρείας του.

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις» ίσως να μπορούσανε να πούνε, αν με το που τους έπιασε η κάμερα, δεν στρίγκλιζε «ένοχοι» όλο το μπόντι λάνγκουατζ.

Ποιο GDPR, μιλάμε έγινε της κυπριακής αστυνομίας, αν και εκείνοι είχαν πάει σε κάτι έρημα λιβάδια, όχι στα μπουζούκια του Βέρτη.

Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο και το αυτό. Βάιραλ, μιμς, χαμούλης, τους κυκλοφόρησαν στα σόσιαλ μίντια με το σεντόνι, όπως τον Κωνσταντάρα, και τους σχολιάζανε «τι το κάναμε εδώ Αμέρικαν Μπαρ;» διότι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι ποτέ κανείς δεν ξεστράτησε από την ευθεία γραμμή.

Η ανακοίνωση απολογίας ήρθε την επόμενη μέρα, γραμμένη σε κόμικ σανς, όπου έγραφε ρητά, καθαρά και ξάστερα ότι

«Ζητούμε συγγνώμη για την ανθρώπινη στιγμή αδυναμίας μας. Μακάρι να μη μας πιάνατε, ώστε να μην αναγκαζόμασταν να ζητήσουμε συγγνώμη».

Κι ενώ ο CEO προσπαθούσε να κάνει ντάματζ κοντρόλ στα media η διευθύντρια HR εξαφανίστηκε.

Κάποιοι λένε την είδαν σε ερημική παραλία του Άη Στράτη. Άλλοι σε πορεία για την επιστροφή των πριβέ συναισθημάτων. Κάποιος είπε ότι έγινε άβαταρ σε σταρτ απ που πουλάει μάιντ γιορ όουν μπίζνες, ιτς ναν οφ γιορ μπίζνεσ και λάιφ κόουτσινγκ.

Συμπέρασμα με ψιθύρους από Ιερώνυμο Μπος και τον Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων: Έτσι είναι οι μέρες μας, μια σουρεάλ ντισκοτέκ – συναυλία από αμφιβόλου ηθικής απολαύσεις, κούνημα δαχτύλου, δημόσιο ξεφώνημα και ανάσες ανακούφισης που πιάνουνε αυτούς τους ηλiθιouς και ας πρόσεχαν τέλος πάντων!

Όσο για τις παράπλευρες απώλειες; Χου κερς!

ΥΓ: Ο πίνακας με τις επίγειες απολαύσεις που οδηγούν στην Κόλαση, σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης. Ο Μπος τον δημιούργησε ανάμεσα στο 1490 και 1511

About Author

Νουαζέτα

See author's posts