Οι παντρεμένοι δε γιορτάζουνε ποτεεεε! |Του Αγίου Βαλεντίνου

Για όσους δε σφαζόμαστε λοιπόν, όπως συμπεριφερόμασταν με τον σύντροφό μας προ γάμου, περί έρωτος και άλλων δαιμονίων, έτσι συμπεριφερόμαστε και μετά. Κι όσοι ανήκουμε στην κατηγορία «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη», γιορτάζουμε ΚΑΙ το Βαλεντίνο.

Τηρουμένων των συνθηκών πάντα. Μπορεί πριν να ετοιμάζαμε εκπλήξεις και ρομαντικές αποδράσεις ή να οργανώναμε την τέλεια σεξουαλική βραδιά. Αν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και τώρα, είμαστε οι καλύτεροι του χωριού. Ειδάλλως, προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα μας και αναλόγως πράττουμε.

Για παράδειγμα, αν γεννήσαμε πρόσφατα και είμαστε άυπνες, μπορεί το δώρο να είναι λίγος ύπνος παραπάνω- σερί, χωρίς διάλειμμα για διαφημίσεις. Κι αυτό ρομαντικότατη χειρονομία είναι. Μπορεί να μαγειρέψει κάτι σπέσιαλ ο σύζυγος που είναι και ερωτικότατη εικόνα κι εμείς να του κάνουμε ένα περιποιημένο μασάζ, να ξεπιαστεί. Και τούμπαλιν. Δεν έχει σημασία ποιος θα κάνει τι, τα βρίσκει μεταξύ του το ζευγάρι.

Αν είμαστε σε καλύτερη κατάσταση και  έχουμε τη δυνατότητα  να μας κρατήσει κάποιος τα παιδιά, αράζουμε μόνοι μας στο σπίτι ή πάμε μια βόλτα.

Κι οι παντρεμένοι με παιδιά έχουμε ψυχή και εκτιμάμε το ίδιο με τους άνευ βέρας και τέκνων, ένα ποτήρι ωραίο κόκκινο κρασί, ένα σέξι εσώρουχο, ένα τσίγκλισμα  να θυμηθούμε ότι είμαστε και ζευγάρι εκτός από γονείς, μια και με τους ρυθμούς που τρέχει η μέρα, έρχεται η νύχτα, κοιμούνται τα παιδιά και μας παίρνει κι εμάς ο ύπνος, πριν προλάβουμε να επανέλθουμε στις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις, αυτές του ζεύγους.

Το κλασσικό επιχείρημα των απανταχού αντι-βαλεντίνων «ερωτευμένος είμαι και γιορτάζω όλο τον χρόνο, όχι μόνο αυτήν την ημέρα», οκ, έχουμε βαρεθεί να το ακούμε  κάθε χρόνο, το εμπεδώσαμε. Δεν ξέρω, μόνο στα αυτιά μου ακούγεται λίγο άκυρο;

Καταρχάς, δε γιορτάζεις όλο τον χρόνο. Θα θελες, ίσως, αλλά ας προσγειωθούμε λίγο στην πραγματικότητα. Εδώ λέμε, δεν προλαβαίνουμε να κοιμηθούμε, θα γιορτάζουμε τον έρωτα μας κάθε μέρα;

Έπειτα, οι Αντι-βαλεντίνοι κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά. Δεν καταπιεζόμαστε, μετρώντας μία – μία τις ημέρες σαν φυλακισμένοι, να φτάσει η 14η Φεβρουαρίου  για να μπορέσουμε επιτέλους να αρπάξουμε την μία και μοναδική ευκαιρία για να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε κι αγαπάμε αυτόν που έχουμε δίπλα μας.

Δεν ξέρω ρε παιδί μου, προσωπικά το βλέπω σαν μία επέτειο, σαν μια ακόμη σπέσιαλ μέρα –ευκαιρία για το κάτι τις παραπάνω. Δε χρειάζεται ούτε να ξοδευτούμε, ούτε να πάρουμε αμπάριζα τα μαγαζιά, ούτε να γίνει κάτι το εξωφρενικά «γουάου» λόγω της ημέρας.

Κι όσο κι αν γνωρίζουμε ότι αυτό είναι ξενόφερτο έθιμο ή εμπορική γιορτή για τα ανθοπωλεία και τα ζαχαροπλαστεία, οκ, καμία ποτέ δε χαλάστηκε με ένα τριαντάφυλλο και κανείς ποτέ δε σνόμπαρε ένα σοκολατάκι (αν είναι κουτί με σοκολατάκια, ακόμη καλύτερα) χάριν της ημέρας.

People, all we need is love! Happy Valentine’s day, λοιπόν!

 —

Τον πίνακα της φωτογραφίας θα τον βρείτε εδώ