Πίστεψέ με – Εκδόσεις Ψυχογιός

Το αγαπημένο μου είδος λογοτεχνίας! Αστυνομικοψυχολογικοθριλεροειδές!

Το “Πίστεψέ με” το διάβασα μέσα σε μία νύχτα, μονοκοπανιά! Ξεκίνησα στις 11 το βράδυ και μέχρι τις 3 το ξημέρωμα το είχα τελειώσει! Σε κάποια φάση το διάβαζα με ένα μάτι μόνο ανοιχτό, αλλά ήταν τόσο ενδιαφέρον, είχα τόση αγωνία και περιέργεια να δω τι θα γίνει, που δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Καιρό είχα να πορωθώ τόσο με ένα βιβλίο!

Και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι συναρπαστικότατο!

Απορώ γιατί ο συγγραφέας Τζ. Π. Ντιλέινι, γράφει με ψευδώνυμο! Μεγάλο ταλέντο. Είχε ανατροπή -στην ανατροπή- σασπένς, αγωνία. Πώς λέμε προβλέψιμη πλοκή; Καμία σχέση. Μπράβο του, καλογραμμένο και καλοδουλεμένο!

Άνετα το έβλεπα στο σινεμά, μπορώ να φανταστώ ήδη τους ηθοποιούς που θα είχαν τους ρόλους, αλλά ας μην ξεφύγω από το θέμα.

Που λες, ο συγγραφέας με βάση το σημαντικότερο κι εμ, να το πω ιδιαίτερο; -Ας το πω έτσι- έργο του «καταραμένου» ποιητή Σαρλ Μπωντλαίρ:

«Τα Άνθη του Κακού» (Fleurs du Mal), τη μαύρη και τη λευκή Αφροδίτη του,

ένα φόνο που μάλλον δεν είναι ένας, έχουν προηγηθεί κι έπονται κι άλλοι,

μια ψυχολόγο του εγκληματολογικού, που σκιαγραφεί τα ψυχολογικά προφίλ υπόπτων,

έναν αστυνομικό,

μερικούς δευτεραγωνιστές και τέλος

το βασικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι: μια άνεργη ταλαντούχα ηθοποιό, με προβληματική παιδική ηλικία την Κλερ κι έναν καθηγητή πανεπιστημίου, με αγγελικό πρόσωπο, ύποπτο (;) για τη δολοφονία της γυναίκας του, τον Πάτρικ,

υφαίνει τον ιστό ενός καλοστημένου θρίλερ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια που διαβάζεις απορροφημένος και συνεπαρμένος από τη γραφή του Ντιλέιν, αναρωτιέσαι ποιος είναι ο θύτης και ποιο είναι το θύμα. Ποια είναι η αλήθεια; Ποιο είναι το ψέμα; Ποιος είναι το ποντίκι και ποιος η γάτα; Ποιος είναι ο ένοχος;

Όλα αυτά πασπαλισμένα με τον έρωτα που αχ, έρωτα ανίκατε μάχαν…Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος /κάποια για τον έρωτα;

Πιο συγκεκριμένα για την υπόθεση, σου αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:

Η Κλερ, Βρετανίδα ηθοποιός στη Νέα Υόρκη χωρίς πράσινη κάρτα, χρειάζεται δουλειά και λεφτά για να επιβιώσει. Και βρίσκει και τα δύο. Αλλά όχι με τον συνηθισμένο τρόπο που θα περίμενε κανείς. 

Συμφωνεί να χρησιμεύσει ως δόλωμα για λογαριασμός μιας εταιρείας δικηγόρων που αναλαμβάνει διαζύγια. Αποστολή της είναι να παγιδεύει συζύγους που απατούν τις γυναίκες τους, καταγράφοντας τις ερωτικές προτάσεις τους. Οι κανόνες; Να μη ρίχνεται εκείνη στο υποψήφιο θύμα∙ να του κάνει ξεκάθαρο ότι είναι διαθέσιμη, αλλά να περιμένει την πρόταση από εκείνον και όχι το αντίστροφο. Η εταιρεία αναζητά αποδεικτικά στοιχεία, όχι εξαναγκασμό. Εξάλλου, οι αθώοι δεν έχουν τίποτε να κρύψουν. 

Και τότε το παιχνίδι αλλάζει. 

Όταν η γυναίκα ενός από τους στόχους της Κλερ δολοφονείται άγρια, η αστυνομία είναι σίγουρη ότι ο σύζυγος είναι ο θύτης∙ έτσι, για να τον πιάσει προτού σκοτώσει ξανά, αναθέτει στην Κλερ να τον κάνει να ομολογήσει. Η Κλερ μπορεί να τα καταφέρει. Είναι εξαιρετική στο να μιμείται κάποια που δεν είναι, να υιοθετεί μια νέα φωνή και ταυτότητα. Για μια γυναίκα που είναι κορυφή στην τέχνη της χειραγώγησης, πόσο δύσκολο είναι να παγιδεύσει έναν δολοφόνο; 

Όμως τελικά ποιος είναι το δόλωμα και ποιος το θύμα; 

Σου το συστήνω ανεπιφύλακτα, αγόρασε το να το διαβάσεις τώρα στις διακοπές σου!

ΥΓ: Μετά την ανάγνωση του βιβλίου, έψαξα λίγο για τον Μπωντλαίρ. Όταν το 1857 «κυκλοφόρησε» τα Άνθη του Κακού, προκάλεσε απίστευτες αντιδράσεις, διότι η ποιητική του συλλογή είχε μέσα σαδισμό, βία, ηδονή, όλα μαζί μπερδεμένα συνδυασμένα. Καταδικάστηκε για προσβολή της δημοσίας αιδούς και μάλιστα έξι, από τα ποιήματα του απαγορεύτηκαν. Η γνωστή εφημερίδα Le Figaro έγραψε για εκείνον: «Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μπωντλαίρ».

About Author

Νουαζέτα

See author's posts