
Συγκλονισμένη με το θρίλερ των τριών αδικοχαμένων παιδιών από την Πάτρα
Πηγαίνω στη δουλειά, γυρίζω, παίζω με τα παιδιά μου, τα πηγαίνω σε δραστηριότητες, κάνω τις δουλειές του σπιτιού, γελάω, γράφω κείμενα στο Blog, βλέπω Netflix.
Συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέφτομαι συνέχεια τις τρεις ψυχούλες που χάθηκαν τόσο άδικα στην Πάτρα.
Κάθε λεπτομέρεια που βγαίνει στο φως, με ρίχνει περισσότερο στο σκοτάδι. Δεν ζω το σύνδρομο του mean world, που έγραφα εδώ. Ο κόσμος είναι όντως τρομακτικός.
Είναι τεράστιο το σοκ. Πολλαπλό και πολυεπίπεδο.
Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων με κάλυψε πλήρως:
«Πού πήγε η φωνή μας όταν χρειάζεται;
Πού πήγε ο θυμός μας για το «δίκαιο» και το «σωστό»;
Πού πήγε το θάρρος μας μωρέ;
Το αντικατέστησε το «πού να μπλέκεις» τώρα…
ΑΥΤΟ να μας ανησυχεί.».
☆ Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο είναι του Γκουστάβ Κλιμτ, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους, όπως έγραφα κι εδώ.
Ονομάζεται “Μαμά και παιδί” και αποτυπώνει όλη την τρυφερότητα, την αγάπη, φροντίδα και ασφάλεια”, που ενέχει η μεταξύ τους σχέση.
Αυτά που σημαίνει η λέξη «μαμά».
About Author

