Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα… - Νουαζέτα με φουντούκι!

Μοιραστείτε το :

Και μέρα και νύχτα το έχω περιπατήσει το Ζάππειο!

Μικρή, με πήγαιναν και τάιζα τις πάπιες στον Εθνικό κήπο και εννογιότανε, ότι κάθε Αποκριά, σαν γνήσιο 80΄ς τέκνο, ντυμένη Σπανιόλα ή Αμαζόνα και τρώγοντας μαλλί της γριάς, με βόλταραν πάνω κάτω, δεξιά και αριστερά από το Ζάππειο Μέγαρο!

Μεγαλύτερη, έχω κλαμπάρει έως το ξημέρωμα στο «Lallabai» κι έχω πιει καφέ αλλά και φάει επαγγελματικά, στο εστιατόριο της Αίγλης -καλά η Αίγλη του Ζαππείου, είναι μια ιστορία από μόνη της!

Προχθές, καλή ώρα, πήγα στην 49 Έκθεση Βιβλίου, όπου απόλαυσα και μια βόλτα πέριξ, εφόσον έφτασα ένα δίωρο πριν ανοίξει!

Περιπατώντας το λοιπόν, μου ρθε η εξής φλασιά: αφενός, αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα κτίρια της χώρας μας αλλά και ολάκερης της Ευρώπης, αφετέρου τόσα χρόνια το περιπατώ, μια ανάρτηση δεν την αξίζει;

Και μετά από αυτή τη Ρητορική ερώτηση, περνάω σε μια κανονική:

Τι γνωρίζετε για το Ζάππειο; Για πείτε μου σε σχόλια!

Ξέρατε ότι το όνομά του το πήρε από τον εθνικό ευεργέτη Ευάγγελο Ζάππα;

Ποιος ήταν αυτός κι η σκούφια του από πού κρατάει;

Ο Ζάππας, γιος εμπόρου (=χρήματα), γεννήθηκε στη Βόρεια Ήπειρο το 1800. Στα 13 του κατετάγη στα σώματα ασφαλείας του Αλή Πασά και στα 20 του έγινε το πρωτοπαλίκαρο του Μάρκου Μπότσαρη κατά των Σουλτανικών στρατευμάτων!

Με δύο, και λίγα παραπάνω, λόγια ήταν Έλληνας αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, επιχειρηματίας, πελούσιος και καθόλου τσιγγούνης/ φιλοχρήματος!

Στο τέλος της επανάστασης αρνήθηκε την χρηματική αποζημίωση για τους ήρωες της Επανάστασης και το 1831 μετανάστευσε μόνιμα στο Βουκουρέστι.

Ήταν ένα ωραίο πρωινό του 1850κάτι, που ο Ευάγγελος Ζάππας καθόταν στο γραφείο του στη Ρουμανία και συζητούσε με τον Φαναριώτη Παναγιώτη Σούτσο, ρομαντικό πεζογράφο και ποιητή της Α’ Αθηναϊκής Σχολής!
Μιλούσαν περί καλλιτεχνικών αγωνιστικών ανέμων και κουλτουριάρικων υδάτων και κάποια στιγμή ο Σούτσος του πετάει την εξής ιδέα:
«Ρε συ Ζάππα, που είσαι ματσό, είσαι και φιλάνθρωπος, πώς θα σου φαινόταν να γίνεις και Εθνικός Ευεργέτης της πατρίδας μας;»
«Και πώς θα γινόταν αυτό;» τον ρώτησε με ενδιαφέρον ανάβοντας την πίπα του.
«Να, λέω να κάναμε και εμείς κάτι σαν την Α΄ Διεθνή Έκθεση του Λονδίνου του 1851! Γιατί, καλύτεροι είναι οι Αγγλοσάξονες;»
«Εμείς είμαστε οι καλύτεροι όλων! Ανακαλύψαμε πρώτοι τα φώτα του πολιτισμού και τα δώσαμε στους Ευρωπαίους που ζούσανε στο σκοτάδι! Απλώς, τα σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς κόντεψαν να σβήσουν τα ένδοξα χρόνια των αρχαίων ημών προγόνων μας!» απάντησε καπνίζοντας με πάθος, βγάζοντας τον καπνό από τα ρουθούνια του.
«Να χρηματοδοτούσες την ανέγερση ενός Ολυμπιακού κτιρίου στην Αθήνα στο οποίο θα γίνονται τα πολιτιστικά δρώμενα και εκθέσεις;» πέρασε στο παρασύνθημα ο Σούτσος.
«Ναι, καλή ιδέα, θα μιλήσω και στον ξάδερφό μου, μήπως τον ενδιαφέρει να το κάνουμε μαζί! Και μια και το φερε η κουβέντα, πήρε το αυτί μου να συζητάνε στην Ελλάδα για αναβίωση αρχαίων τελετών και αγώνων»!
«Μήπως να χρηματοδοτήσεις και την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων; Για να είναι πιο ολοκληρωμένη η φιλανθρωπία, το λέω!» πρότεινε με ενθουσιασμό ο φίλος του!
«Κάτσε να πάρω ένα τηλέφωνο τον Βασιλιά Όθωνα να τον ενημερώσω!»
«Ζάππα, όπως κάναμε και στο μάθημα λατινικών Γ’ δέσμης για τις Πανελλήνιες «Verba volant, scripta manent»!
«Σωστός! Ας συντάξουμε ένα υπόμνημα, να υπάρχουν όλα γραπτώς, να μην έχουμε αργότερα, σούξου μούξου μανταλάκια!»
Και μη χάνοντας χρόνο, διότι ο χρόνος είναι χρήμα, άνοιξε το λάπτοπ και έστειλε το κάτωθι ιμέιλ:
«Μεγαλειότατε,
Στέλνω το παρόν υπόμνημα σχετικά με την καθιέρωση ενός θεσμού που θα πάει μπροστά τη χώρα στην οποία βασιλεύετε και που ο πατέρας σας Λουδοβίκος Α’, σας έστειλε σε ηλικία 17 ετών να αναλάβετε τον θρόνο!
Πιο συγκεκριμένα:
Σκοπεύω να χρηματοδοτήσω την ανέγερση ενός Ολυμπιακού κτιρίου, στο οποίο θα γίνεται η έκθεση των δειγμάτων της ελληνικής τέχνης και βιομηχανίας! Βλέποντας μπροστά στο μέλλον, θα μπορεί στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, καλά να είμαστε, να λειτουργήσει και ως μουσείο με αρχαιότητες για τους ξένους επισκέπτες.
Επίσης, προσφέρω 400 μερίσματα της Εθνικής Ατμοπλοΐας με σκοπό τα κέρδη να χρησιμοποιηθούν για την ίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων, αυτών της αρχαιότητας, και για τα βραβεία των νικητών.
Σαν πιθανή ημερομηνία για τη διοργάνωση αυτών των Αγώνων στην Αθήνα, προτείνω την 25 Μαρτίου 1857, ημερομηνία γούρι μου!
Και τα έξοδα όλα δικά μου, έτσι;
Ως εκ τούτου, σας στέλνω αύθις μια τηλεφωνική επιταγή 2.000 αυστριακών φλορινιών!
ΜΦΧ,
Ευάγγελος Ζάππας, Βουκουρέστι, 1856»
Αυτά τα πράγματα, όπως είναι λογικό, δε γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη, οπότε τα επόμενα δύο χρόνια είχε τακτική επαφή με τον εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης, τον υπουργό Εξωτερικών Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή, που μικρός ο κόσμος, ήταν ξάδερφος του Σούτσου που επηρέασε τον Ζάππα και όλοι μαζί βάλανε το χεράκι τους στην τελική διαμόρφωση του θεσμού.
Ο Ζάππας κατάφερε όντως το 1859 να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά από την Αρχαιότητα σε μια πλατεία της Αθήνας κι έθεσε τη βάση για τους μεγάλους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896!

Ωραία, ποιος Αρχιτέκτονας το σχεδίασε/υλοποίησε, έβαλε την υπογραφή του στο Ζάππειο Μέγαρο;

Το πρώτο σχέδιο του κτιρίου το έκανε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Φρανσουά Μπουλανζέ. Ένας γαλλικός αέρας, μια γαλλική φινέτσα, ένα γαλλικό στιλ και σεξαπίλ, το είχαν τα πρώτα σχέδια!

Αυτά τα πήρε στα χέρια του ο Έλληνας Αναστάσιος Θεοφιλάς, που εκτός από αρχιτέκτονας ήταν και στρατιωτικός και τα έλεγε τσεκουράτα και τους άλλαξε τα φώτα.

Θέλω να κάνω μια -μάλλον μεγάλη- παρένθεση γι αυτόν.

Το παθαίνω σε πολλά κείμενα που ξεκινώ να γράψω. Γκουγκλάρω ένα όνομα ή μια λέξη που μου τραβάει την προσοχή και η αναζήτηση αυτή με οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, εξίσου ενδιαφέροντα, «χάνομαι» σε αυτά και τελικά περνάει η ώρα και δεν ανεβάζω ποτέ το αρχικό κείμενο που είχα σκοπό να ανεβάσω.

Ένιγουέι, ήθελα να πω για τον Αναστάσιο Θεοφιλά, απόφοιτο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, αξιωματικό και με επιπλέον σπουδές στη Γαλλία, ότι επί των ημερών του έγιναν τα πρώτα βήματα για την αναβάθμιση του Πολυτεχνείου σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα, με κυριότερο αυτό της ίδρυσης της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών, της πρώτης σχολής μηχανικών στην Ελλάδα!

Από το 1879 μέχρι τον θάνατό του διετέλεσε διευθυντής του πολυτεχνείου και σε αυτόν οφείλεται το πνεύμα στρατιωτικής πειθαρχίας και αυστηρότητας, το οποίο κυριαρχούσε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα εκεί.

Το τελικό έργο τελικά για να ξεκινήσουν να πέφτουν τα μπετά, το ολοκλήρωσε ένας τρίτος Αρχιτέκτονας, ο Δανός Θεόφιλος Χάνσεν, ο οποίος έκανε αλλαγές πάνω στις αλλαγές που έκανε ο δεύτερος αρχιτέκτονας στα σχέδια του πρώτου.

Αυτός ο μουλτικάλτουραλ επαγγελματικός ανταγωνισμός μεταξύ των γνωστότερων αρχιτεκτόνων της εποχής για τα σχέδια του Ζαππείου, και οι σοβαρές ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις για οικονομικές καταχρήσεις που καμιά φορά ακούμε να συμβαίνουν σε μεγάλα Έργα, οδήγησαν σε σοβαρές καθυστερήσεις και μάλιστα δύο φορές σταμάτησαν όλες οι εργασίες.

Τελικά, το γεφύρι της ΄Άρτας, το Ζάππειο Μέγαρο εννοώ, μη σε μπερδεύω, ολοκληρώθηκε, ναιιιι, χαμός, σαμπάνιες, πυροτεχνήματα και συγχαρητήρια στα εγκαίνια του που γίνανε με δόξα και τιμή στις 20 Οκτωβρίου 1888!

Που βρίσκεται;

Κέντρο κατάκεντρο Αθήνας, παραδίπλα από τον Ναό του Ολυμπίου Διός! Το Ζάππειο Μέγαρο συνορεύει με τον Εθνικό Κήπο, που τάιζα τις πάπιες, όπως είπαμε και στην αρχή, και το Παναθηναϊκό στάδιο, γνωστό ως Καλλιμάρμαρο!

Το Ζάππειο και γύρω γύρω όλοι του, είναι ιδανικός τόπος για ντόλτσε βίτα! Ενδείκνυνται και για οικογενειακούς περιπάτους μες την πρασινάδα και για ρομαντικούς ζευγαράτους! Το προτείνω και σε ινφλουένσερς, είναι ωραιότατο μέρος για φωτογραφίες!

Καμιά ανακαίνιση “έπαιξε”;

Αμέ! Ριζική κιόλας, στις 22 Μαρτίου του 1961, με την ευκαιρία των 100 χρόνων από της υπογραφής της διαθήκης του Ευάγγελου Ζάππα.

Γίνανε κι άλλες δεντροφυτεύσεις στους κήπους, πλην της πρώτης του 1857, η παιδική χαρά δε, είναι χαρά και χάρμα οφθαλμών πλέον!

Υπερσύγχρονη, με ράμπα για πρόσβαση αναπήρων, νησίδες χώρων παιχνιδιού με βότσαλο, ζώνη από σκυρόδεμα ασφαλές για τον κίνδυνο ατυχημάτων των μικρών παιδιών και με νέα όργανα παιχνιδιού στα οποία περιλαμβάνονται και παιχνίδια για χρήση από άτομα με μειωμένη κινητικότητα.

Τι γίνεται σήμερα εντός του Μεγάρου;

Οι χώροι του Ζαππείου Μεγάρου είναι κατάλληλοι για συνέδρια, κονσέρτα, κοκτέιλ πάρτι, καθιστικά δείπνα, εκθέσεις τέχνης, εκθέσεις προϊόντων & υπηρεσιών!

Οι χώροι είναι άρτιοι τεχνολογικά, ευάεροι, ευήλιοι και ευρύχωροι, και χωράνε, συν πλην, 1.500 συμμετέχοντες!

Καμιά άλλη πληροφορία πλην τελειώσουμε την ανάγνωση;

Βεβαίως!

Αρχικά, το Ζάππειο άκουγε και στην ονομασία «αγελάδες»! Η ονομασία προέκυψε επειδή σε καφέ της περιοχής του κήπου του Ζαππείου εκεί προς το τέρμα της οδού Ηρώδου του Αττικού, άρμεγαν επιτόπια τις αγελάδες που έβοσκαν (μιλάμε για το 1800τόσο) και παίρνανε το γάλα οι πελάτες!

Γενικά, στην παλιά Αθήνα δίνανε αστεία ονόματα στις περιοχές της, πχ Βατραχονήσι (=τμήμα μεταξύ του Παναθηναϊκού Σταδίου και του Παγκρατίου), Βουρλοπόταμο (=η Αμφιθέα), Δράκο (= το λιμάνι του Πειραιά) κ.α.

Εκτός από «αγελάδες», το Ζάππειο άκουγε και στο «Παρίσι των Αθηνών», επειδή εκεί κάνανε «πασαρέλα» οι πελούσιοι και οι πελούσιες με τα καπέλα τους, τα καινούρια συνολάκια τους, τα σέα τους τα μέα τους, τα οποία βλέπανε οι υπόλοιπες κυρίες και ζητούσαν στις μοδίστρες τους να τα αντιγράψουν!

Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο, να πω ότι το Ζάππειο είναι πάντα πόλος έλξης, οποιαδήποτε εποχή και χρονολογία, από τα πολύυυυυ παλιά τα χρόνια, βλέπε Μπελ Επόκ -παρεμπιπτόντως με έχει πιάσει μια βίνταντζ διάθεση και υπάρχει ένα βιβλίο που θέλω να αγοράσω το «Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ»- έως και σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές!