Ένα αστέρι γεννιέται! - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Που λέτε, είδαμε ταινία! Ναι, έγινε κι αυτό! Και μου άρεσε πάρα πολύ και γι’ αυτό σας τη συστήνω να τη δείτε! Αν είστε ρομαντίκ σαν και μένα και σας αρέσουν οι ιστορίες αγάπης μετά μουσικής, τότε σπεύσατε!

Η περί ης ο λόγος «Ενα Αστέρι Γεννιέται». Πρωταγωνιστές είναι ο Μπράντλει Κούπερ που τη σκηνοθετεί κιόλας και το κάνει πάρα πολύ καλά και η… Λαίδη Γκάγκα. Δεν ξέρω τι γνώμη έχεις για τη δεύτερη αλλά στην ταινία, δίνει ρέστα. Και έχει φωνή.

Σύμφωνοι, ίσως άφησε το μάρκετινγκ να πρωταγωνιστήσει και να συνδεθεί το όνομά της με κουλέ – προχώ εμφανίσεις ή εύπεπτα τραγουδάκια, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι έχει φωνή. Καλά, δεν είμαι και κριτικός στο The voice, σαν κοινό ομιλώ.

Και πάντα σαν κοινό, να πω ότι μου άρεσε κι η φωνή του Μπράντλει Κούπερ. Υποδύεται έναν διάσημο τραγουδιστή και ρε σεις… θα μπορούσε όντως και να είναι! Μ’ άρεσε πολύ η χροιά του. Από μένα είναι «ναι».

Ο Μπράντλει, είναι γενικά ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς. Μου αρέσουν οι ταινίες του και οι επιτυχημένες του και οι λιγότερο γνωστές του. Και κάτι άσχετο με την υποκριτική του δεινότητα, μου αρέσουν πολύ τα μάτια του. Δεν είναι το χρώμα, επειδή είναι γαλάζια, είναι επειδή λαμπυρίζουν. Έχω αδυναμία στα φωτεινά μάτια που είναι εκφραστικά, που σου μιλάνε και λάμπουν.

Σε αυτήν την ταινία, αν κι η πρώτη του σκηνοθετικά, αποδεικνύει ότι το ‘χει. Δεν έχει να ζηλέψει κάτι από έναν φτασμένο σκηνοθέτη. Δίνει έμφαση στα πρόσωπα και στα βλέμματα και πολύ καλά κάνει. Τα μάτια μιλάνε και τα λένε όλα. Νομίζω ότι σε ένα βαθμό η ανάδειξη της Γκάγκα ως καλής ηθοποιού (που οκ, για να είμαστε ειλικρινείς δεν έπαιξε και κάποιο κόντρα ρόλο σε αυτό που ξέρουμε ή φανταζόμαστε για εκείνη) είναι και δικό του επίτευγμα.

Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρή κριτής γενικά, νομίζω η αυστηρότητα απουσιάζει από την ιδιοσυγκρασία μου, αλλά θεωρώ τις ερμηνείες τους άριστες και σκέψου ότι η Γκάγκα δεν είναι ηθοποιός

Καλά, ο Μπράντλει Κούπερ, έδωσε ρέστα (μαζί με αυτά της Gaga). Λένε ότι πάει για Όσκαρ, αν ισχύει, δικαίως. Ο άνθρωπος απέδωσε το ρόλο του διάσημου αστέρα, που έχει καριέρα, φήμη, χρήματα αλλά τον κυνηγάνε οι προσωπικοί του δαίμονες, στο 100% του. Η χημεία του δε με την Γκάγκα, απίστευτη.

Το στόρι είναι γνωστό, είναι διασκευή και στο παρελθόν το ρόλο της Γκάγκα τον ερμήνευσαν κι η Τζούντι Γκάρλαντ κι η Μπάρμπρα Στρέιζαντ. Αφορά τον έρωτα μιας ανερχόμενης τραγουδίστριας της Άλι (Λαίδη Γκάγκα) με ένα φτασμένο τραγουδιστή τον Τζάκσον Μέιν (Μπράντλει Κούπερ), που επαγγελματικά έχει φτάσει κορυφή, αλλά προσωπικά βρίσκεται στον πάτο, με μια αυτοκαταστροφική εσάνς.

Η Άλι έχει φωνάρα, αλλά είναι έτοιμη να εγκαταλείψει το όνειρο της για μια καριέρα στο τραγούδι, όταν τυχαία σε ένα μπαρ, στο οποίο είδε φως και μπήκε ο Τζάκσον Μέιν, την ακούει να τραγουδάει το «La Vie en Rose» της Edith Piaf.

Ένα (δυο τρία-εκατόν τρία) ποτό ήθελε να πιει ο άνθρωπος κι έπαθε την πλάκα της ζωής του και…τότε ξεκίνησαν όλα.

Ερωτεύτηκε την Άλι κεραυνοβόλα και τα αισθήματα ήταν αμοιβαία…Είπα συναισθήματα..

Αυτή η ταινία σου διεγείρει το συναίσθημα, αν έχεις. Αν δεν έχεις, τι να κάνουμε, υγεία πάνω απ’ όλα!

Προσωπικά, πλάνταξα. Θα μου πεις σιγά το νέο, πρώτη φορά σου ξανασυμβαίνει. Ε, τι να πω, είμαι ευαίσθητη και το ζω ρε παιδί μου, κάθε μα κάθε φορά. Μα βιβλίο, μα ταινία, μα real life, το ζω. Καλό, κακό, αυτό είναι!

Να τη δεις την ταινία και να μου πεις αν σου άρεσε! Χαιρετώ!

ΥΓ : Ρίξε μια ματιά και στο τραγούδι! Αγαπώ!