Baby βάσανα!

Μπήκε κι ο αγαπημένος μου μήνας ο Δεκέμβρης, με τα Χριστούγεννα του, τον Άγιο Βασίλη του, τα έλατα, τα δωράκια του, τα λαμπάκια του και τα διάφορα γιορτινά του!

Εμάς μας μπήκε καλά, μια και βγήκαμε από το νοσοκομείο που ήταν το Νεραϊδάκι – Καραμελάκι μας. Σου κάνει λίγο ντε ζα βου, γιατί είχε ξαναμπεί μέσα όταν ήταν μόλις 2 εβδομάδων. Όχι ότι τώρα είναι μεγάλη. Μία που σαραντίσαμε και μία που αρρωστήσαμε. Αυτή τη φορά καθίσαμε περισσότερες μέρες μέσα και πήραμε όλο το πακέτο, μάσκες, αντιβιώσεις, πεταλούδες, ορούς κλπ. Όλα αυτά πάνω σε μια μικρή μπουκίτσα.

Ήμουν προετοιμασμένη ψυχολογικά πριν γεννηθεί το μωρό για αϋπνίες και κούραση αλλά όχι για αρρώστιες και νοσοκομεία. Αυτά βέβαια τραβάνε τα δεύτερα παιδιά, όταν τα πρώτα πάνε παιδικό σταθμό. Μια αδιαφορία και μια ζήλια ίσως μας βόλευε εδώ αλλά το φουντούκι αγαπάει τόσο την αδερφή του που συνέχεια βρίσκεται τετ α τετ, να τη φιλάει και να της λέει λόγια αγάπης. Δε πα να εξηγώ και να φωνάζω όσο θέλω ή δόλια μάνα να απομακρυνθεί απ’ το μωρό, εισπράττω την απάντηση: «δεν είσαι εσύ ο αρχηγός»!

Βέβαια τώρα κρατάει απόσταση, δε θέλει να ξαναφύγουμε μακριά με τη μπέμπα. Στενοχωρέθηκε πολύ γιατί άλλο να του λέω “αν αρρωστήσει η μπέμπα θα παμε νοσοκομείο” κι άλλο να βλέπει ότι όντως λείπουμε απο το σπίτι και έχουμε πάει νοσοκομείο. Σε αλλαγή πάνας που το μωρό έκλαιγε, το φουντούκι την παρηγορούσε απο απόσταση «μη κλαις μπέμπα, δεν είμαστε γιατρός».

Υποσχέθηκε θα την ξαναπλησιάσει όταν ξεστολίσουμε το δέντρο που δεν έχουμε στολίσει ακόμη. Το σπίτι είναι ακόμα μπάχαλο και η σωστή κουκέτα ακόμη δεν έχει έρθει. Ίσως ταξιδεύει από την Καισαρεία μαζί με τον Άγιο Βασίλη.

Τουλάχιστον σ’αυτό το νοσοκομείο αυτή την φορά ήταν πιο ανθρώπινα τα πράγματα, ήμουν συνέχεια μαζί της, προσωπικό μπόλικο και απίκο και διαρκής ενημέρωση από τους γιατρούς. Καμία σχέση με τη πρώτη μας φορά.

Στα συν, γιατί ουδέν κακού αμιγές καλού, η γνωριμία με την κάτοχο του διπλανού κρεβατιού. Ενώ το Σάββατο ήμασταν μόνες μας με τη καραμελίτσα και σκεφτόμουν από μέσα μου «τι καλά,  τι τύχη κλπ», την Κυριακή αποκτήσαμε παρέα. Ήρθε μια μαμά με ένα κουκλάκι αγοράκι 6 μηνών που είχε κολλήσει κι αυτό από το μεγάλο του αδερφό rsv, βρογχιολίτιδα δηλ. σε απλά ελληνικά.

Παρεμπιπτόντως, διάβασα στα site που γράφουν για τους celebrities ότι αυτό το έπαθε κι ο γιός του Σάκη Ρουβά όταν ήταν βρέφος. Άσχετο μεν, Σάκης δε. 😛💘

Που λέτε, με τη Lucy υπήρξε αμοιβαία συμπάθεια και κάναμε καλή παρεούλα. Η συγκατοίκηση μας ήταν αρμονική και ανταλλάξαμε και τηλέφωνα κι όπως προστάζει η μόδα της εποχής, Facebook. ‘Έχουμε ήδη στείλει τα πρώτα μηνύματα και μου κάνει εντύπωση γιατί γράφει στα ελληνικά και απόλυτα ορθογραφημένα ενώ δεν είναι Ελληνίδα.

Είναι Πολωνή και μάλιστα από τη Βαρσοβία. Θυμίζω ότι εκεί πήγαμε τον Μάιο που μας πέρασε φανταστικό ταξίδι με το φουντούκι, τον φουντουκομπαμπά και το νεραϊδοκαραμελάκι μέσα στη κοιλιά μου προστατευμένο.

Θα κλείσω με το περιστατικό που μου έφτιαξε το κέφι, με έκανε πραγματικά να γελάσω παρόλη τη μαυρίλα μου. Ήρθε η Μαρίνα να μας δει και μου ‘φερε μια τσάντα με το εξής περιεχόμενο:

2 μίκι μάους

3 διαφορετικές σοκολάτες

1 κουτί μπισκότα

1 αποσμητικό

2 χριστουγεννιάτικα στολιδάκια

και για τελευταίο, αφήνω το καλύτερο, αυτό που απογείωσε την τσάντα:

Ένα περιοδικό cosmopolitan στα αγγλικά!αχαχαχαχ

Μαρινάκι, η 22χρονη μου εκδοχή που σπούδαζε στο Leeds University, στο UK σε χαιρετά!αχαχαχα

Καλό μήνα να ΄χουμε όλοι χωρίς αρρώστιες και με το καλό να μας μπει το 2017!

About Author

Νουαζέτα

See author's posts