Bloggers Retro Picnic Day

Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν πολύ σπέσιαλ! Γιατί; Γιατί οι αγαπημένες γνωστές Βloggers, τις ξέρεις κι εσύ, Κάλη από ανθομέλι και Εύη από mamas n pappas διοργάνωσαν ένα ρετρό πικνίκ που είχε απ’ όλα!

Καιιιι, ήμουν κι εγώ εκεί! Γέεεει!!

Και ήμουν εκεί γιατί η συναδελφοφίλη Σοφία, που είναι team Nouazeta, με πήγε εκεί!

Εγώ, η άμπαλη με την οδήγηση, δε θα μπορούσα να φτάσω αλλιώς ως το πάρκο του Φλοίσβου, που θα γινόταν το event, παρά μόνο σαν συνοδηγός!

Με το που είδα την πρόσκληση, κατάλαβα ότι η οργάνωση θα είναι σούπερ! Είχε και dress code, που κάτι τέτοια με τρελαίνουν!

Ωστόσο, όταν είπε η Πριγκιπέσσα της καρδιάς μας και ολόκληρων των Βαλκανίων ότι δε θα έρθει με έπιασε ένα αγχουλάκι κι ένα στρεσάκι μαζί!

Πού να πάω μόνη σαν το λεμόνι και δεν τις γνωρίζω καλά και είναι φίλες μεταξύ τους και δε θα με παίζουνε κλπ, κλπ, ξέρεις τα κλασσικά τα δικά μου!

Είδα όμως ότι θα έρθει η just Electra, οπότε λέω, οκ, έχω άνθρωπο δικό μου μέσα! Εν τω μεταξύ, αν ζεις ένα ντεζαβου τώρα είναι γιατί όντως έχεις ξανακούσει αυτά που λέω!

Ναι, ναι, δες εδώ για να θυμηθείς το ίδιο σκηνικό κόπι πέιστ, με το κοπή τη πίτα των Greek Women Bloggers!

Τσάμπα αγχώνομαι κάθε φορά και με κουράζω, αλλά τι να με κάνω, τέτοια είμαι.

Το dress code, που λες, έπρεπε να είναι κάτι ρετρό, κάτι σε καρό, κάτι σε πουά, κάτι βίνταντζ τέλος πάντων, ό,τι σου βρίσκεται!

Το πουά ήταν πολύ εύκολο γιατί είναι και βίντατζ είναι όμως ταυτόχρονα και της μοδός πάλι! Σε σορτσάκι που ήθελα να βάλω γιατί, hello καυτό κατακαλόκαιρο, είχαμε ένα θέμα γιατί αυτά που είχα στη ντουλάπα μου είτε ήταν στενά, στα κιλά που είχα μια φορά κι έναν καιρό και δε βλέπω να ξαναέχω, είτε πολύ φαρδιά, σε κιλά που δε θα ήθελα να ξαναέχω!

Πήγα και ψώνισα λοιπόν, αναγκαστικά καταλαβαίνεις, ένα ψηλόμεσο καινούριο σορτς που είχε και τον σνούπι στην πίσω κωλότσεπη! -πλεονασμός, η κωλότσεπη, δε θα μπορούσε να είναι μπροστά, ενιγουέι! Αγαπώ σνούπι, στο έχω πει;

Τέλος, φόρεσα, τα κόκκινα σταράκια μου, που έχουν γίνει ένα με το πόδι μου, και αν είχαν φωνή, θα έλεγαν «βάλε ένα πέδιλο ρε κοπελιά, τζίσους 62 βαθμούς έχει έξω που λέει και το φουντούκι»!

Ναι, κι εγώ καθόλου δεν ήθελα να βάλω κάλτσα αλλά πιο εύκολα τρέχεις με κλειστό παπούτσι πίσω από δύο παιδιά, αν χρειαστεί.

Δε χρειάστηκε όμως, γιατί τα παιχνιδοταξιδέματα, κάναν υπέροχη δουλειά! Απασχόλησαν τόσο όμορφα τα παιδιά μας, που αν δεν είχα τη μικρή που είχε μια νυστουλίτσα παρέα με γκρινίτσα,  μικρή τόση δα, μη φανταστείς, μάλλον επειδή είχε σηκωθεί αχάραγα, θα είχα ξεχάσει ότι είχα πάει με παιδιά εκεί!

Ήταν τόσο φοβεροί οι παιχνιδοταξιδευτές, που μέχρι κι η μικρούλα μου έπαιξε αρκετή ώρα μαζί τους!

Χάρη σε αυτούς μπορέσαμε να ανταλλάξουμε κάνα δυο κουβέντες, τόσες ήταν τις μέτρησα, τρείς δε νομίζω να είπα! Ήμουν και λίγο ντεφορμέ, λίγο και η μικρή σκαρφαλωμένη πάνω μου με τον ήλιο να μου καίει τον εγκέφαλο, δεν ξεδίπλωσα την απύθμενη κοινωνικότητα που έχω!

Έπαιξα κι εγώ όμως στο παιχνίδι με το σκοινάκι, στη φωτό που βλέπεις από πάνω, αλλά τσάμπα οι εργατοώρες στο γυμναστήριο, η ομάδα μου έχασε!

Ας τα πάρω όμως από την αρχή, να μην κάνω ζικ ζακ στην αφήγησή μου, όπως λέει και ο Δάσκαλος μου στη δημιουργική γραφή!

Φτάνουμε λοιπόν, και με το που παρκάρουμε και ξεφορτώνουμε ψυγειάκια και καλούδια από το αυτοκίνητο, βλέπουμε μια συνάδελφο Blogger να καταφθάνει. Κοιτάζει τις μπόμπες που είχα φέρει και μου λέει «α, τις έβαλες και σε κουτί; Πολύ οργανωμένη είσαι, μπράβο, εγώ τις έφερα έτσι!»

-Εμ, τα credits στον κύριο Στεργίου, τον γνωστό, από τον οποίο τις αγόρασα!!

Αμάν, ντρέψου λιγάκι, λέω από μέσα μου, όλες φτιάξανε τα άπαντα, φαγώσιμα και μη, με τα χεράκια τους, πού πας εσύ με το αγοραστό! Απ’ έξω μου όμως λέω:

-Έχω φέρει και χειροποίητα πεντανόστιμα μπανοφάκια! Τα έφτιαξε ο σύζυγος βέβαια, αλλά εκείνος κι αν είναι στο team Νουαζέτα!

Ότι τα μπανοφάκια τα θυμήθηκα όταν είχε τελειώσει το πικνικ, την ώρα που φεύγαμε, είναι μια μικρή λεπτομέρεια, άλλωστε, κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι δε λένε; Τα μοιράσαμε τότε!

Δε συνέβη το ίδιο με κάτι ωραιότατα φρούτα που είχα επίσης φέρει και ήταν κάτω από τις παγοκύστες του μικρού φορητού ψυγείου! Δεν πειράζει κάναν μια βόλτα στο πάρκο του Φλοίσβου και επιστρέψανε δροσερά σπίτι!

Προχωράμε προς το μέρος λοιπόν που είχαν στολίσει η Εύη και η Κάλη!

Το σκηνικό ο νει ρε μέ νο! Αν ο άνθρωπος έχει μεράκι, όρεξη και πιάνουν και τα χέρια του, κάνει θαύματα!

Μέχρι να έρθουν όλοι, τσιμπολογούσα νοστιμιές από τον μπουφέ! Μιλάμε για ΤΟΝ μπουφέ! Να δες, εμφάνιση, δες περιεχόμενο! Τα μπαλόνια που μας έκαναν δώρο οι Party Bee, δεν είναι υπέροχα;

Ε, λίγο από δω, λίγο από κει, να πούμε καμιά κουβέντα, να βγάλουμε φωτογραφίες, όπου όλες οι δικές μου είναι χάλια και όλες οι άλλες των άλλων Bloggers είναι φανταστικές και έχω βγει κούκλα, οπότε και θα τις προτιμήσω και θα τις χρησιμοποιήσω, ήρθε η ώρα να δώσει η κάθε μία το μυστικό δωράκι που είχε ετοιμάσει!

Τα δικά μου παραλίγο να τα αφήσω σπίτι, ευτυχώς, τελευταία στιγμή, θυμήθηκα να πάρω το καλάθι της κοκκινοσκουφίτσας, το οποίο τα φιλοξενούσε!

Θα ξεκινήσω με το δωράκι – έκπληξη της Ηλέκτρας! Είχε ετοιμάσει margarita survival kit! Ό,τι κοντινότερο σε αλκοόλ, έχω πιει τελευταία! Δεν περίμενα κάτι τέτοιο, πολύ ευφάντατο! Well done Ηλέκτρα, που έχεις το αγαπημένο μου όνομα!

Αν με διαβάζεις καιρό, που ξέρω ότι το κάνεις και σε ευχαριστώ, αλλά έχουμε και νέους φόλλοουερς, οπότε ας το ξαναπώ, γνωρίζεις ότι λατρεύω τα τζιτζιμπρίτζι! Όπου τζιτζιμπρίτζι ίσον βραχιολάκια και σχετικά αξεσουάρ! Δύο καινούρια τζιτζιμπρίτζι λοιπόν βρίσκονται φορεμένα στον καρπό μου, τώρα που πληκτρολογώ!

Η Ελένα από Busy mama’s corner έφτιαξε αυτό το υπέροχο mom’s βραχιόλι, διότι μαμά πάνω απ’ όλα κι η Ιωάννα από Ioanna’s Notebook, μας έφερε αυτό που έχει εντελώς summer vibes!

Και τα δύο θα βγούνε από το χέρι μου αν χαλάσουν! Ό,τι μπαίνει, δε βγαίνει! Το ‘χω αυτό, με αντικείμενα, ανθρώπους, με όλα. Αν σε αγαπήσω, τίποτα δε σε βγάζει κυριολεκτικά και μεταφορικά από πάνω μου.

Για την Iωάννα θα ήταν παράλλειψη να μην πω ότι η φωνή της είναι τόσο γλυκιά και οικεία, μου θυμίζει τις φίλες μου! Κι άρα μαζί της αισθάνθηκα άνετα από το πρώτο λεπτό!

Γνώρισα και την Κωνσταντίνα από το Happy Paths, συμπαθέστατη με την πρώτη ματιά. Και με τη δεύτερη και με τις υπόλοιπες, έτσι; Εννοώ ότι με το που την κοιτάς, τη συμπαθείς. Γλυκιά, πολύ γλυκιά, και βλέμμα καθαρό με φοβερές βλεφαρίδες, η οποία έφερε υπερκαταπληκτικό δώρο έκπληξη για τα παιδιά μας! Μια πυξίδα μπρελόκ, με ωραίο συνοδευτικό ταξιδιάρικο μηνυματάκι!

Το λάτρεψα και χωρίς φόβο και πάθος ομολογώ ότι το «έκλεψα» από την κόρη μου και στολίζει ήδη τα κλειδιά μου! Το φουντούκι μου τη δική του πυξίδα την έχει επίσης μαζί του! «Μαμά, όταν τρέχω μακριά σου, δε θα ανησυχείς, θα τη χρησιμοποιώ για να γυρίζω πίσω σε σένα!»

Από τις αδερφές Ανθομέλι, γνώριζα μόνο την Κάλη, τώρα ξέρω και την Κατερίνα, που ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη για το event και πολύ χάρηκα που τα κατάφερε!

Με έβγαλε και μια φανταστική φωτογραφία με τα φουντουκοκαραμελάκια μου στο υπέροχο πικνικ σκηνικό. Οι αδερφές Ανθομέλι, όπως σου έχω ξαναπεί, κάνουν υπέροχες πινιάτες, τις οποίες ο γιος μου λατρεύει κι αυτήν που βλέπεις παρακάτω τη γυρόφερνε εξαρχής!

Περίμενε πώς και πώς να έρθει η ώρα να παίξουν!

We love piniatas, ω ναι! We love them! Αφού έμαθα να φτιάχνω κι εγώ για χάρη του φουντουκιού μου!

Πόσο τέλεια πέρασε ο γιος μου, έδινε στο τέλος ραντεβού και στον γιο της Just Electra στο πάρκο, για επανάληψη παιχνιδιού!

Ποια άλλη γνώρισα; Μα την Ειρήνη από mamadoistories! Μου έκανε κλικ με το που την είδα και ήρθε και κούμπωσε πάνω στο κλικ που μου έκανε ιντερνετικά! Έχω αδυναμία στους χαμογελαστούς ανθρώπους τι να κάνω. Δώσε μου γελαστό στόμα και ασορτί χαμογελαστά μάτια και την ψυχή μου πάρε!

Η Έλενα, η Busy mama’s corner ντε, είναι επίσης πολύ γελαστή, όπως ήταν και την πρώτη φορά που τη συνάντησα, στην πίτα, όχι του παππού, που είπε η μαμα Πετούνια, με την οποία πρέπει να ήταν και η μοναδική κουβέντα που ανταλλάξαμε, αλλά του Βασίλη.

Σε εκείνη τη Βασιλόπιτα των Mom Bloggers, τότε που δεν ήξερα καν αν είμαι Blogger, ξενοέγραφα σε site από δω κι από εκεί, αλλά όχι τόσο στο Blog μου, με κάλεσε η Κάλη από το Ανθομέλι. Και δεν το ξεχνώ! Έως κι εκείνη με έχρησε Blogger!

Τι λέγαμε;

Σου είπα πριν ότι τσιμπολογούσα νοστιμιές κάθε λίγο και λιγάκι;

Όταν ήρθε η ώρα να σκεφτώ «οκ, άμα βλέπεις οτι δε χορταίνεις σταμάτα να τρως», ακούω να φωνάζουν τα κορίτσια, «ήρθε η ώρα να φάμε”! Κάνω ένα “έτσι” το κεφάλι και βλέπω καμιά 40ριά πακέτα ROMA PIZZA, την οποία λατρεύω!

Καλέ, τώρα είναι η ώρα του φαγητού; Τόση ώρα τι μασουλάω ασταμάτητα εγώ! Καθόσον βρισκόμουν στη διαδικασία χώνεψης και δε χωρούσε κάτι άλλο στο στομάχι μου, αλλά δε γινόταν να προσπεράσω και το τρελό πιτσόνι, πήρα αγκαζέ μαζί μου φεύγοντας και μια ολόκληρη πίτσα! Κι όχι μόνη της, πήρα ταπεράκι με διάφορα μαζί μου! Δε μαγείρεψα την Κυριακή!

Επιστρέφω λίγο στα δώρα! Και τα παιδιά μας, είχαν υπέροχα δώρα! Σου είπα για την πυξίδα, αλλά δε σου είπα για τα βιβλία από Ελληνοεκδοτική Εκδόσεις! Ξέρεις ότι διαβάζουμε με τα παιδιά κάθε βράδυ, είναι η ρουτίνα πριν τον ύπνο μας και είχαμε ξεμείνει από καινούρια βιβλία και ήταν ταμάμ, το δώρο αυτό!

Ευχαριστούμε τη Χρυσή από Bliss Seeking Mom που το συνεννοήθηκε μαζί τους! Χρυσή, πόσο χάρηκα που σε γνώρισα! Τα λέγαμε διαδικτυακά, αλλά τώρα γνωριζόμαστε και Face to face κι ουχί μόνο μέσω facebook!

Και φυσικά, last but not least, στο θέμα δώρων, τα παιδιά ξετρελάθηκαν και με την εμφάνιση αλλά και τη «γέψη», από τα μπισκότα χορηγίας moiracristina.

Καλέ, δεν είπα για το δικό μου αναμνηστικό! Χωρίς τη φουντουκονονά, δε θα είχα κάνει τίποτα εννοείται, κι εκείνη team Nouazeta! Αν έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν κοντά σου, τι άλλο να θέλεις από αυτή τη ζωή!

Στο καλάθι της κοκκινοσκουφίτσας μου είχα μικρά σπιρτοκουτάκια, με το ανάλογο ρετρό dress code! Ήταν «ντυμένα» μέσα – έξω βίντατζ και τραβώντας το ρομαντίκ κορδελάκι που ήταν περασμένο έβρισκες στο εσωτερικό τους ένα μικρό τοσοδούλικο δωράκι!

Τα λιλιπούτεια post it, το δωρακι μες τα σπιρτοκουτάκια, συνόδευε κι ένα μικρό τοσοδούλικο χειρόγραφο σημείωμα μου με το αγαπημένο μου ρητό “Just think of happy thoughts and you ‘ll fly!”.

Ο Πήτερ Παν το είπε αυτό, για όποιον δεν ξέρει, δεν είναι δική μου σοφία. Όταν θα γίνω πολύ διάσημη, με το βιβλίο – γεφύρι της Άρτας που γράφω, θα αποκτήσει αξία, μην το χάσετε!

Εν τω μεταξύ έχω ξεχάσει να γράφω με στυλό, ευτυχώς ήταν ευανάγνωστα τα γράμματα!

Όπως είπε λοιπόν ο Πήτερ, να σκεφτόμαστε χαρούμενα, να πράττουμε χαρούμενα και να έχουμε πάντα γύρω γύρω όλοι μας, ανθρώπους με θετική ενέργεια και διάθεση! Διότι ειναι μεταδοτικό και γιατί η ζωή είναι πιο ωραία με καλή παρέα!

ΥΓ 1: Δεν πιστεύω να άφησα τίποτα και κανένανα απ’ έξω! Γιατί ένα μυαλό, χειμώνα – καλοκαίρι, να δουλεύει υπερωρίες το τελευταίο διάστημα, το έχω κάψει λίγο!

ΥΓ 2: Αν ξέχασα τίποτα, μου το λέτε και αύθις θα κάνω edit να συμπεριληφθεί! Τι 34739839849 λέξεις που έχει αυτή η ανάρτηση τι λίγες παραπάνω! Αυτά είναι πράγματα που λύνονται, για άλλα να σκάμε.

ΥΓ 3: Και του χρόνου λοιπόν και με περισσότερες Bloggers, χωρίς απουσίες! Πριγκιπέσσα, ντιν νταν ντον, μια καμπάνα χτυπάει!

Εις το επανιδείν!

—

About Author