BlogoPicNik στην ταράτσα του Foundry hotel!
ΑΑΑΑ, δε γίνεται να μη γράψω τίποτα για το χθεσινό BlogoPicNik μας (=Bloggers που κάνουν pic nic)! Δε γίνεται να περάσει έτσι!
Ένα σφηνάκι ανάρτηση, θα το κάνω και θα σας το κεράσω!
Καταρχάς, πέρασα πολύ ωραία, γέλασα πολύ, έκανα παρέα με ενήλικους ανθρώπους με θετική ενέργεια, που είχα πολλή ανάγκη!
Κατά δεύτερον, γεύτηκα νοστιμιές!(Και πεινούσα σαν λύκος, πήγα απευθείας από τη δουλειά μου).
Κατά τρίτον και σημαντικότερο, μ’ αρέσουν τα ταξίδια, μεταφορικά και κυριολεκτικά και να γνωρίζω νέα μέρη, ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις κλπ! To keep moving ρε παιδί μου, keep learning, keep going & dreaming, δεν ξέρω γιατί στα γράφω στα αγγλικά!
Που λες, να συντομεύω την εισαγωγή μου γιατί δε θα προλάβω να γράψω το κυρίως θέμα, οι κάτωθι Bloggers:
Κάλη, ήτοι (ξεπηδάει η τριτοδεσμίτισσα από μέσα μου) Anthomeli
Έλενα, ήτοι Busy mama
Ειρήνη, ήτοι Mamadoistories
Ζωή, ήτοι Mama Petounia
Ηλέκτρα, ήτοι Just Electra
Ιωάννα, ήτοι Ioanna’s Notebook
κι η αφεντιά μου,
Στο καπάκι από τις δουλειές με φούντες μας, πήγαμε στην καταπράσινη, μοσχοβολιστή ταράτσα του ξενοδοχείου Foundry Hotel για πικ νικ και ανταλλαγή θετικών vibes!
Καθίσαμε κάτω από την όμορφη πέργκολα, όπου αριστερά μου υπήρχε μια πανέμορφη Ροδιά, που αχ, αγαπώ τόσο τα ρόδια και ήθελα οπωσδήποτε να βγάλω φωτογραφία εκεί, αλλά είπα «αργότερα» και τα δικά μου «αργότερα» εμ, ας το παραδεχτώ, είναι κολλητοί φίλοι του «ποτέ».
Ειδικά, όταν κάτι με αγχώνει /στενοχωρεί / πιέζει και μου πω «θα το σκεφτώ αργότερα», θα αργήσει πααααρα πολύ να έρθει η ώρα του.
Τι σου έλεγα; Α, ναι, για τον χώρο!
Γύρω- γύρω- όλοι από το τραπέζι μας, υπήρχε η λεβάντα που την αναγνώρισα εύκολα γιατί την έχω κι εγώ στο μπαλκόνι μου, κι άλλα μυρωδικά τύπου ρίγανη, δεντρολίβανο, δυόσμο, και τα συναφή! Η θέα; Κορυφαία! Η Ακρόπολη κι όλη η Αθήνα στο «πιάτο μας», μεταφορικά!
Κυριολεκτικά, για το πιάτο μας, παραγγείλαμε το καλάθι του καταλόγου που είχε μέσα ένα σωρό καλούδια και κρασί και μπίρες, όλα μα όλα, από Έλληνες παραγωγούς! Είχε και σοκολάτα, που μπορεί να ήταν bitter, μπορεί και να ήταν, ποιος να ξέρει, εγώ που την έφαγα; Μπαααα! Οκ, αυτό με τη σοκολάτα είναι εσωτερικό αστειάκι, γι’ αυτό σου φαίνεται αλαμπουρνέζικο!
Γενικά το ξενοδοχείο, που σου είπα ότι είναι κέντρο καρακέντρο Αθήνα; Στου Ψυρρή, συγκεκριμένα, είναι καλόγουστο και το στιλ του είναι ένα μιξ από industrial ντιζάιν με vintage πινελιές!
Στην είσοδό του, στη ρεσεψιόν, έχει μια τεράστια βιβλιοθήκη με βιβλία και μια γραφομηχανή που εννοείται ότι έβγαλα φωτογραφία στο επιτόπου μαζί της και ένα κόκκινο τηλέφωνο ξέρεις, από εκείνα τα παλιά, με το καλώδιο και το στρογγυλό καντράν του «δε σας ακούω, πατήστε το μηδέν» κι ένα πάτωμα, που σε κάποιο σημείο του, έχει γυάλινη επιφάνεια και βλέπεις από κάτω το κελάρι τους και τέλος αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν το… ασανσέρ του!
Ω, ένα ασανσέρ σαν να βρίσκεσαι στη ζούγκλα ή οκ, σαν να είσαι απλώς στη φύση, στην εξοχή, στο χωριό σου, λογικά δηλαδή, αυτό είχανε στο μυαλό τους οι ιδιοκτήτες / διακοσμητές του ξενοδοχείου!
Το ότι εγώ φαντάστηκα κατευθείαν λιοντάρια και ζέμπρες -ίσως γιατί τις τελευταίες μέρες έχουμε δει 3498398 φορές τη Μαγαδασκάρη με τα παιδιά- είναι άλλο θέμα!
Βγάλαμε φωτό, όπως βλέπεις -κυρίως οι άλλες κοπέλες, εγώ λιγότερες- να είμεθα ειλικρινείς!
Φωτογραφήσαμε το καλάθι του πικ νικ, φωτογραφήσαμε τα καλούδια του μέσα, φωτογραφηθήκαμε και μεταξύ μας, πολλές φωτογραφίες, ναι, γιατί, χελλόοουυυ, είμαστε Bloggers, λέμε!
Φάγαμε υπέροχα, μιλήσαμε, ω, ναι μιλήσαμε, κάναμε αληθινή κουβέντα! Σε αυτό το πικνίκ ήμασταν ασυνόδευτες των πιτσινιών κι άρα δεν τρέχαμε από πίσω τους ή δε μας διέκοπταν τα «μαμά, μαμααα, μαμαααααααααα» κάθε τρία νανοσεκόντ, όπως στο προηγούμενο εδώ, το οποίο ήταν εξίσου φανταστικαπίθανο, αλλά καμία σχέση με το χθεσινό!
Ήταν ένα δίωρο διάλλειμα ρε παιδί μου, υπενθύμιση ότι δεν είσαι μόνο μαμά! Δίωρο για μένα δηλ, γιατί κάποιες συνέχισαν μετά και για ποτό, που πολύ το ζήλεψα! Γύρισα σπίτι με ανανεωμένη διάθεση!
Φεύγοντας, ο κύριος στη ρεσεψιόν μας ενημέρωσε ότι το Σάββατο ανάβουν ξυλόφουρνο και φουρνίζουν πίτσες! Μιαμ! Πρέπει οπωσδήποτε λοιπόν να πάω κάποιο Σάββατο!
Piece of cake μωρέ, απλώς θα πρέπει να βρω κάποιον να μείνει με τα παιδιά, να είμαι ξεκούραστη και να μην ονειρεύομαι το κρεβατάκι μου και να έχω αντοχή να κατέβω και Σάββατο κέντρο Αθήνα, πέρα απο το καθημερινό μου πήγαινε -έλα εκει, για την την εργασία και χαρά μου!
Και εις άλλα διαλείμματα, δίωρα ή και περισσότερης διάρκειας, με υγεία! Χρειάζονται κι αυτά, γιατί αλλιώς δεεεεε βγαίνει!
Σας φιλώ κορίτσια μου, σας αφιερώνω αυτήν την ανάρτηση που απ’ ότι βλέπω οκτακόσιες πέντε λέξεις βγήκε τελικά, άρα δεν τη λες σφηνάκι, αλλά κανονικό ποτό!
ΥΓ: Από περιέργεια, μπήκα και είδα τα δωμάτια τους στο site τους και οκ, έχω πάθει έρωτα κεραυνοβόλο! Είναι τα ωραιότερα που έχω δει και δε με πληρώνουν για να το πω αυτό.
Αντί για τηλεοράσεις, διαθέτουν πικ απ, κάποια έχουν και πιάνο, κάνα δυο έχουν και ξυλόσομπες, τα μπάνια τους δε, υπέροχα! Πάρα πολύ φροντισμένα, με μεράκι, εξαιρετική αισθητική και ρε παιδί μου, κάτι μη συνηθισμένο. Εύγε!
About Author
