Γενέθλια φουντουκομπαμπά!
Χθες, είχε γενέθλια ο φουντουκομπαμπάς μας!
Κάναμε αγώνα δρόμου, αλλά όλα τα προλάβαμε! Έφυγα τρεχάτη από τη δουλειά, να του πάρω το δωράκι του και μετά σπίτι με το αυτοκινητάκι μου, που να ‘ναι καλά – δεν το περίμενες ότι θα το πω αυτό, έτσι;- μου γλίτωσε χρόνο από το πήγαινε- έλα.
Με το που μπήκα σπίτι, σηκώσαμε με το φουντούκι ψηλά τα μανίκια μας! Τα υλικά μας περίμεναν στον πάγκο της κουζίνας και ξεκινήσαμε τη ζαχαροπλαστική!
Ο φουντουκομπαμπάς λατρεύει τη λευκή τούρτα αμυγδάλου, οπότε και αυτή φτιάξαμε! Είχαμε και κάποια απρόβλεπτα θεματάκια που μας καθυστέρησαν, τα αναφέρω παρακάτω.
Ταυτόχρονα, φτιάχναμε τη κάρτα γενεθλίων του, “φυτεύαμε” τα χαρτάκια για το κυνήγι του θησαυρού κλπ, υπό άκρα μυστικότητα. Πολλά καρπούζια κάτω από μία μασχάλη κανονικά δεν χωράνε, όμως είμαστε πολύ γρήγοροι, πιο γρήγοροι από την σκιά μας, σαν τον Λούκι, τον Λούκ, ντε, και όλα έγιναν όπως ακριβώς τα θέλαμε!
Απρόβλεπτο #1.
Βάλαμε για πρώτη φορά τη λευκή κουβερτούρα να λιώσει στο φούρνο μικροκυμάτων, αντί για το μπέν μαρί (ή το κατσαρολάκι μέσα στο κατσαρολάκι, γιατί μπεν μαρί δεν διαθέτει το φουντουκόσπιτο) και εκεί που χτυπούσαμε τη κρέμα γάλακτος, άρχισε να μου μυρίζει ποπ κόρν (μη ρωτάς γιατί! :Ρ).
Ανοίγω το φούρνο μικροκυμάτων να δώ τι παίζει, και τι βλέπω; Αφενός, είχε λιώσει το πλαστικό καπάκι που σκεπάζουμε τα μπολ, μέσα στη κουβερτούρα, αφετέρου, το ίδιο το μπολ, αν και είναι για φούρνο μικροκυμάτων, δεν ήταν και στα καλά του, σαν να είχε ραγίσει.
Όπως ήταν, τα πέταξα στα σκουπίδια. Μετά, δεν είχα όση ακριβώς λευκή κουβερτούρα χρειαζόμουν για τη γέμιση και αναγκάστηκα να προσθέσω λίγη πραλίνα. Τελικά, ούτε γάτα, ούτε ζημιά, κανείς δεν το κατάλαβε!
Απρόβλεπτο #2.
Γράφαμε τη κάρτα γενεθλίων, όταν μας μύρισε καμένο. Αυτή τη φορά ήταν το αμύγδαλο στον φούρνο, που είχε κατ’ αρπάξει.
Είχα και άλλο αμύγδαλο, οπότε το αντικατέστησα.
Απρόβλεπτο #3.
Είπαμε με το φουντούκι να προσθέσουμε άλλο ένα παντεσπάνι, επειδή το μάτι μας είναι κάπως αχόρταγο να το πω; να το πω. Με το επιπλέον παντεσπάνι, η γέμιση, οι στρώσεις της κρέμας έφτασαν τσίμα τσίμα!
Με το χρόνο να μας κυνηγάει, την βάλαμε στο ψυγείο, πρόλαβε να σταθεροποιηθεί πριν την σερβίρουμε, έγινε και νόστιμη, φτιάξαμε και τη κάρτα που μπήκε με το δώρο-έπαθλο στο κυνήγι του θησαυρού, προλάβαμε να γίνουμε και όμορφοι, να μαζέψουμε και τα παιχνίδια από το σαλόνι και τέλος καλό, όλα καλά!
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, ΟΡΕΞΑΤΟΣ, ΤΥΧΕΡΟΣ! ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!
Σε αγαπάμε ΠΟΛΥ!
About Author
Μπορεί να σας αρεσει
Το παιδικό βιβλίο για τη διαφορετικότητα “Ο Ξεχωριστός Μέλλιος”, ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη| Εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας / The National Herald
Ο Ξεχωριστός Μέλλιος στον Ιανό
