Hulk!

Μέχρι τώρα, αν εξαιρέσουμε τον Διευθυντή που έχω κάνει γνωστό και δημοφιλή –Not- πλέον σε όλο το νουαζετέ κόσμο, είχα πολύ καλές συνεργασίες, όπου και αν έχω δουλέψει.

Είμαι ευκολοπροσαρμόσιμη, easy going, που με λέει και η φίλη μου η Κατερίνα, –φουντουκομπαμπά, σε βλέπω που αναστενάζεις! :Ρ- και πάντα βρίσκω κάποιο κοινό σημείο, όποιον και να έχω απέναντι μου, για να συνεργαστώ. Άλλωστε, αν δεν περνάς καλά στο εργασιακό σου περιβάλλον, στο οποίο περνάς τη μισή ζωή σου, τότε tough luck, που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι.

Ακόμα και την εποχή του Διευθυντή, κάτι καλό βγήκε από το τότε εργασιακό περιβάλλον! Απέκτησα άλλη μια φίλη, με την οποία μοιραζόμασταν την ψυχική βία που μας ασκούσε ο Διευθυντής, αλλά και μεταμεσονύκτιες ομελέτες με λουκάνικα και εκδρομούλες και ποτάκια και ύπνο στο ίδιο κρεβάτι! Χαχαχα

Μη πάει ο νούς σας στο πονηρό, απλά καμιά φορά ο Διευθυντής μας εξαντλούσε τόσο, με τέτοια ωράρια, που φεύγαμε μαζί από το γραφείο, πηγαίναμε στο σπίτι της συναδέλφου που ήταν σχετικά κοντά, για να ξυπνήσουμε το επόμενο πρωί και να πάμε μαζί γραφείο και να αντιμετωπίσουμε ο,τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε!

Ε, που λέτε, στα τόσα χρόνια που δουλεύω, σήμερα, για πρώτη φορά στα χρονικά, βγήκε ο Hulk από μέσα μου! Μέχρι και εγώ εντυπωσιάστηκα με την ένταση που μου βγήκε, όλο μου το σώμα έτρεμε!

Κάποιος, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, στο ευρύτερο εργασιακό μου περιβάλλον, έκανε ένα λάθος και θεώρησε ότι καλό θα ήταν να το χρεώσει σε κάποιον άλλον. Ο κλήρος έπεσε σε μένα!

Ο κανόνας μου είναι να μην τσακώνομαι, αφενός γιατί δεν μου αρέσουν οι εντάσεις , αφετέρου  γιατί θεωρώ ότι δεν αξίζει να χαλιέσαι. Διότι θα χαλαστείς, θα το ταρακουνήσεις το ζέν σου, δεν γίνεται αλλιώς! Επίσης, αν χάσεις την ψυχραιμία σου, κάτι που συνήθως συμβαίνει όταν τσακώνεσαι, συνήθως βγαίνεις και ο χαμένος της υπόθεσης.

Πράγματι, είχα αποφασίσει να αδιαφορήσω και να μη ζητήσω το λόγο, μια και εκ του αποτελέσματος, φαινόταν ότι ήταν άκυρο αυτό που είπε το άτομο για μένα, οπότε δεν θα είχα πρόβλημα.

Όμως, η μοίρα μας έφερε σήμερα τετ α τέτ! Ε, ενώ ξεκίνησα ήρεμα να μιλάω, όσο μιλούσα και ζητούσα το λόγο, άρχισα να ταράζομαι, να εκνευρίζομαι όλο και περισσότερο, και στο τέλος να έχω μια ένταση  που δεν ξέρω αν χρειαζόταν τελικά…

Δηλ τώρα σκέφτομαι μήπως ήταν υπερβολική.. Ήταν όμως ή απλά με πιάνουν τα ενοχικά μου; Γιατί να με πιάνουν όμως τα ενοχικά μου, επειδή διεκδίκησα το δίκιο μου;

Είναι δύσκολες οι εποχές, και ειδικά στα εργασιακά, γιατί να ακουστεί κάτι για το όνομα μου, που δεν ισχύει;

Στο τέλος πήρα μια συγγνώμη, αλλά έτσι όπως την πήρα μου φάνηκε πιο πολύ του στυλ: «έχω ένα Hulk μπροστά μου, ας της πω τώρα συγγνώμη, να μεταμορφωθεί πάλι σε Μπρους Μπάνερ , να την ξεφορτωθώ», παρά ειλικρινή.

Δεν μετάνιωσα που μίλησα, γιατί θεωρώ ότι καλό είναι να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και να μη μπαίνει ποτέ και τίποτα κάτω από το χαλί, αλλά μετάνιωσα που δεν διατήρησα την ψυχραιμία μου.

Είναι σημαντικό να διατηρείς την ψυχραιμία σου, να διεκδικείς το δίκιο σου και να μιλάς με τέτοιο τρόπο, που να ηρεμούν  τα πράγματα και να αποφεύγεται η κλιμάκωση της ψυχικής έντασης .

Η ψυχραιμία γενικώς είναι πολύ μεγάλο προσόν… Σε όλες τις δουλειές, θα υπάρξουν ενοχλητικά πράγματα και άνθρωποι που θα προκαλέσουν εντάσεις, αλλά το πόσο καλά θα το διαχειριστούμε αυτό, εξαρτάται από εμάς και μόνο εμάς.

Αν διατηρούμε την ψυχραιμία μας, προσέχουμε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε (και τη γλώσσα του σώματός μας), το πιο πιθανό είναι να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία και να βγαίνουμε κερδισμένοι! Άλλωστε η προτεραιότητα μας στη δουλειά, είναι να κάνουμε τη…δουλειά μας και να την κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται!

About Author

Νουαζέτα

See author's posts