Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποια έχει τα πιο ωραία φρύδια;

Να μιλήσουμε για τρίχες; Ναιιιιι! Ήταν το θέμα που περιμένατε πώς και πώς!

Το ξέρω!

Πλάκα πλάκα, τόσα μηνύματα που έλαβα για τα καινούρια μου φρύδια που σας έδειξα στα στόρι, δεν έχω ματαξαναλάβει! Αν πάτε όλοι εσείς να τα κάνετε εκεί που τα έκανα, θα ζητήσω ποσοστά!

Αρχικά, να κάνω μια εισαγωγή και να σας πω ότι γεννήθηκα με κάτι φρύδια σαν… της Φρίντα Κάλο ένα πράγμα. Γενικά, μικρή, όταν ο ουρανός έβρεχε τρίχες, δεν κρατούσα ομπρέλα και δεινοπάθησα να ξεφορτωθώ τις περιττές!

Συγκεκριμένα για τα φρύδια τώρα, κάθε φορά που τα έφτιαχνα μόνη έκανα διάφορα σχήματα / πάχη/ μήκη κλπ. Κίντερ έκπληξη, δεν ήξερα τι θα δω στο τέλος!

Τα χω τσουρομαδήσει πολλάκις και πλειστάκις! Κάθε φορά δε, που δεν ήμουν καλά, τσουπ, το τσιμπιδάκι και όποια τρίχα πάρει ο χάρος.

Τώρα τελευταία, επειδή μου τα “βγάζανε” επαγγελματίες, που είχαν βάλει τα δυνατά τους να μου τα σουλουπώσουν γιατί «τα φρύδια είναι το κάδρο του προσώπου μας», τα λεγες σχεδόν εμφανίσιμα!

Στα σημεία όμως τα τσουρομαδημένα με μανία, δε βγήκαν ποτέ καινούριες τρίχες!

Πήρα και εγώ ένα μολυβάκι και άρχισα να τα βάφω!

Εν τω μεταξύ, να σε έχει προικίσει η φύση με το φρύδι του Εθνάρχη και εσύ από το τράβα -βγάλε, να φτάσεις να βάζεις μολύβι, ε, το λες και λίγο τρελό.

Τεσπά, με αυτό το μολύβι, ζωγράφιζα εκεί που θα ήθελα να έχω τρίχες αλλά δεν είχα και όλοι ξέρουμε πόσο επιδέξια είμαι με τα χέρια μου, έτσι;

Κουλίδου is my middle name!

Τεσπά, εφόσον δεν έχω προσωπική μακιγιέζ, έκανα ό,τι μπορούσα καλύτερο.

Συχνά μου φεύγε το μολύβι, ειδικά όταν ήθελα να είμαι ωραία, κυρίως τότε, και λίγο να διορθώσω εκεί, κάτσε να ισιώσω παραπέρα, πολύ συχνά κυκλοφορούσα με τα φρύδια του angry bird που μου λεγε κι ο γιος μου!

Αν ίδρωνα δε, και σκουπιζόμουν άτσαλα -κουλίδου λέμε- έμενα και με το μισό αμά λάχει.

Εννοείται ότι ποτέ δεν πετύχαινα δύο ίδια φρύδια και υπάρχει και το ίνσταγκραμ να το αποδεικνύει αυτό, που όλες οι μπλόγκερς και οι ινσταγκραμομπλόγκερς, ανεβάζουν κάτι μούρλια φωτογραφίες κι εγώ… «ντρέψου κοπελιά».

Ούτε τα φρύδια σου δεν έφτιαξες ίδια, τι να «φτιάξεις» τη φωτό πριν την ανεβάσεις!

ΟΜΩΣ, όλα αυτά είναι παρελθόν κυρίες και κύριοι!

Έχω πια τα φρύδια που μου αξίζουν!

Και ξέρω πόσο σας αρέσουν γιατί έλαβα χιλιάδες μυριάδες μηνύματα, όπως σας είπα και στην εισαγωγή αυτού του μπιούτι εντιτόριαλ, που μου γράφατε πώς, πότε, πού, ουάααου, γέα μπέιμπι και τα σχετικά!

Αφού γκούγκλαρα κάποια μπιούτι σαλόνς να δω τι παίζει από τιμές του microblading/ tattoo/ τρίχα τρίχα και τα σχετικά,

Αφού έπαθα ένα μίνι σοκ με το κόστος, ε, όχι να πουλήσουμε και το νεφρό μας για να αποκτήσουμε δύο ίδια φρύδια,

συνάντησα τυχαίως και μοιραίως στον ινσταγκραμικό μου δρόμο, μία συγκεκριμένη σελίδα/ προφίλ, που ασχολείται με θέματα ομορφιάς, φρύδια, νύχια, βλεφαρίδες, κουλουπού.

Λέω ώπα!

Εδώ είμαστε!

Είδα στη σελίδα αυτή, υπέροχα φρύδια, φυσικό αποτέλεσμα και το κυριότερο, ουχί καρμπόν. Δεν μπορούμε όλοι να έχουμε το ίδιο φρύδι! Ό,τι ταιριάζει στο πρόσωπο του καθένα!

 Μου κανε κλικ αμέσως! Λέω εδώ θα το κάνω!

Και ξέρεις ότι το πρώτο κλικ είναι το καθοριστικό.

42 χρόνια -σχεδόν 42, εεε!- μία φόρα, μια ρε παιδί μου, δεν έχω πέσει έξω στο φίλινγκ. Είναι το δυνατό μου σημείο αυτό.

Δεν πα να δώσω δεύτερες – τρίτες – εικοσιτέταρτες ευκαιρίες, η αρχική μου αίσθηση – διαίσθηση είναι πάντα σωστή.

Μου κανε κλικ λοιπόν και είναι να μην πάρω κάτι απόφαση, έτσι;

 Μπορεί κάτι να το ψειρίζω αιώνια, να το σκέφτομαι από δω, από κει και παρά πέρα, αλλά όταν δω καπνούς να βγαίνουν από το κεφάλι μου, τερματίζω τη σκέψη και πάω στην πράξη πάραυτα.

Μία που βλέπω τον λευκό καπνό από την καπνοδόχο της Καπέλα Νουαζετίνα και μία που αναλαμβάνω δράση!

Πιο γρήγορη κι από τη σκιά του Λούκι Λουκ! Το λες αλλιώς και κωλοπιλάλα.

Στέλνω μήνυμα, «ναι, γεια σας είμαι η Νουαζέτα και θα ήθελα να μου κάνετε δύο ίδια φρύδια!»

Μου λέει η κοπέλα «βεβαίως, θες να κλείσουμε ένα ραντεβού, να έρθεις να σε δω, να το συζητήσουμε και να το σκεφτείς με την ησυχία σου»;

«Θέλω να κλείσουμε ένα ραντεβού και να το κάνουμε στο επιτόπου, τα προκαταρκτικά, της σκέψης, τα χω κάνει μόνη μου!»!

Κλείνουμε λοιπόν μέρα και ώρα, χωρίς να έχω ρωτήσει καν το όνομά της! Πιστεύω πιο άνετο, αβίαστο κι αβασάνιστο ραντεβού, δε θα της έχει ξανατύχει της κοπέλας!

Στο καπάκι, της στέλνω κι ένα βίντεο στο ίνστα με τη φάτσα μου, κοντινό κοντινό κι άβαφτο!

Out of the blue στην ξένη κοπέλα, χωρίς να την προειδοποιήσω, να ξέρει να το περιμένει!

Εκείνη όχι μόνο δεν τρόμαξε αλλά μου απάντησε κατευθείαν to the point:

 «το να σου φρύδι είναι πιο καμπυλωτό, το άλλο πιο τοξοτό, το ένα πιο χαμηλά από το άλλο» και διάφορα άλλα που θέλανε δουλίτσα.

Ξεκάθαρα ήξερε τη δουλειά της. Άλλο ένα Κλικ ακούστηκε δυνατό!

Την επόμενη μέρα, έμαθα ότι η κοπέλα είναι παιδική φίλη ενός κοριτσιού που αγαπώ κι εκτιμώ, από την οικογένεια του Ίνσταγκραμ – γεια σου Φένια μου!

Αυτό ήταν και το κερασάκι στην τούρτα μου.

Κλικ – κλικ – κλιιιιικ!!!

To rantar μου του “πέτυχες διάνα” χτυπούσε σαν τρελό!

Ήταν σίγουρο ότι όλο αυτό θα είχε καλό τέλος!

Κάπου εδώ θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι οι τιμές της είναι λογικές και καλύτερες από τα άλλα δύο που είχα κοιτάξει! Να τα λέμε κι αυτά, γιατί το λεφτόδεντρο μαράθηκε προ πολλού.

Ωραία, πού το έκανες ρε κοπελιά, θα μας πεις;

Μαζευτείτε, θα απαγγείλω!

Το product placement που ακολουθεί είναι μη χορηγούμενο, δε με πλέρωσε κανείς να τα πω, είναι η αλήθεια και σας τη λέω χωρίς φόβο και πάθος γιατί το καλό πρέπει να λέγεται και να μοιράζεται.

Υπάρχει ένα υπέροχο girly μαγαζί το artist_neoirakleio στη λεωφόρο Ηρακλείου.

Πανεύκολο να το βρεις και κυρίως να οδηγήσεις προς τα εκεί, αν έχεις και εσύ τσακωθεί με την οδήγηση, όπως εγώ.

Τι ωραίος χώρος! Τι ωραία αύρα, πόση θετική ενέργεια διάχυτη! Χαλάρωσα με τη μία!

Διότι ένα άγχος το είχα. Ξέρω, δεν το περίμενες! Πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει!

Κοντοστεκόμουν έξω από την πόρτα κανα τρίλεπτο πριν μπω.

Σκεφτόμουν:

Βρε λες να μου κάνει την τρίχα τριχιά;

Έχε γούστο να:

αποκτήσω κάνα ψεύτικο ζωγραφισμένο /πονέσω /σηκωθώ να φύγω με μισό ταττουαζμένο φρύδι/ βγω άσΚημη.

Μετά που συνειδητοποίησα ότι προσωπικό και πελάτες που ήταν μέσα, με βλέπαν από τη τζαμαρία να κοντοστέκομαι σαν χάχας απέξω, ώθησα την πόρτα, όπως έγραφε η ταμπέλα, και μπήκα!

Με υποδέχτηκαν γελαστοί άνθρωποι και ρε παιδί μου έχω αδυναμία στους γελαστούς ανθρώπους και στα γελαστά μάτια! Τι να κάνουμε! Είναι τοπ κριτήριό μου!

Αυτούς επιλέγω για συντρόφους, φίλους, συνεργάτες και όπου είναι στο χέρι μου για γενικότερη συναναστροφή.

Κάθισα στην καρέκλα αναπαυτικά, η χαμογελαστή Κατερίνα, έτσι τη λένε την ιδιοκτήτρια και τεχνίτρια, πήρε χάρακες, κλωστές, μεζούρες και λοιπά σύνεργα, μέτρησε, υπολόγισε, έκανε, έρανε, κι αφού είπαμε τα συμφωνήσαμε, περάσαμε και στα ενδότερα για το δια ταύτα!

Ξάπλωσα στο κρεβάτι, προετοιμασμένη να πονέσω, αλλά ω, τι έκπληξη, κάτι, μικρές γρατζουνίτσες ένιωσα μόνο. Τόσο χαλαρή -και κουρασμένη- που ήμουν, θα μπορούσα και να κοιμηθώ και να δω και όνειρο!

Όνειρο ήταν τα φρύδια που μου έφτιαξε! Πάρα πολύ φυσικό αποτέλεσμα, δεν ξεχώριζες τις αληθινές τρίχες από τις ταττουαζίδικες!!

Με κοίταζα ενθουσιασμένη και αύθις ρώτησα: «καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποια έχει τα πιο ωραία φρύδια»;

«Εσύ, Νουαζέτα μου, έχεις τα πιο όμορφα απ’ όλους!», απάντησε εκείνος!

Αν θες κι εσύ και ψάχνεσαι, τώρα ξέρεις πού να πας!  Διότι «Great eyebrows don’t happen by chance; they happen by appointment»!

ΥΓ 1: 1214 λέξεις ανάρτηση για τα φρύδια μου! Φανταστείτε πόσο ενθουσιασμένη είμαι!

ΥΓ 2: Στην κεντρική φωτό του κειμένου, δεν έχουμε ολοκληρώσει το φρύδι έτσι; Είμαστε στη μέση της διαδικασίας! Εξού και βλέπετε τις γραμμές από τα διάφορα!