Μαίρη Παναγιωταρά!

Όπως τα λέει το τραγούδι, είμαι μία “Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά. Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό κλπ, κλπ”

Όταν ήμουν μικρότερη,  ήθελα να κάνω καριέρα και να γίνω πολύ πετυχημένη marketer και PR-ίστα..Και να τα μεταπτυχιακά στις Αγγλίες, να τα σεμινάρια για συνεχή γνώση, να μη μένω πίσω στις εξελίξεις, να το τρέξιμο και τα deadlines!

Μετά, άλλαξα κλάδο εργασίας, χαλάρωσα κάπως ρυθμούς και ωράρια, παντρεύτηκα, αποκτήσαμε το φουντούκι μας. Και πάλι, ήθελα να δουλεύω και γύρισα με όρεξη στο γραφείο και προσπαθούσα να αποδείξω στον εαυτό μου, ότι όλα μπορεί να τα καταφέρει η σύγχρονη γυναίκα, αρκεί να θέλει. Ότι μπορεί να έχει πολλούς ταυτόχρονα πετυχημένους ρόλους , να είναι και καλή μάνα και καλή σύντροφος και καλή εργαζόμενη και καλή νοικοκυρά και καλή φίλη και καλή στα πάντα όλα.

Το πρώτο διάστημα πέτυχε αυτό και χαιρόμουν! Ερχόμουν στο γραφείο και ήμουν ορεξάτη στη δουλειά μου και ταυτόχρονα διηγιόμουν στους συναδέλφους όλες τις δραστηριότητες που έκανα με το φουντουκάκι μου και τα κατορθώματα του, για το ψωμί που ζύμωσα και έψησα στο φούρνο μου,για το βράδυ που βγήκαμε και γιορτάσαμε τα γενέθλια των φίλων μας/συγγενών μας (μεγάλος κύκλος = πολλά γενέθλια) μέχρι αργά, μιλάμε για full energy!

και μετά; Μετά μου τελείωσαν οι μπαταρίες και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν επαναφορτιζόμενες! Ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι άλλαξαν τα ‘θέλω’ μου. Πάνε τα ‘θέλω’ για καριέρα κλπ, αν υποθέσουμε ότι μπορεί κάποιος να μιλάει ακόμα για καριέρα στην Ελλάδα μας! Θα ήθελα απλά να έχω την πολυτέλεια να μένω σπίτι και να μεγαλώνω το φουντούκι μου με όλη μου την ενέργεια και χρόνο!

Απ’την άλλη, δεν θα ήθελα να ζητάω χαρτζιλίκι από τον φουντουκομπαμπά, που δεν του περισσεύει κιόλας, και να ήθελα δηλ! Η μόνη λύση θα ήταν να βρώ τους μαγικούς σπόρους από ένα λεφτόδεντρο και να το φυτέψω στη βεράντα μου!

Σαν τον Τζάκ που απέκτησε σπόρους που έγιναν μαγικη φασολιά και έκανε την Τύχη του!

Θα γινόμουν και εγώ παραμύθι μετά, «Η νουαζέτα με τη μαγική φουντουκιά της»!

Οπότε μέχρι να βρώ τους σπόρους του λεφτόδεντρου, να λέω πάλι καλά που έχω ακόμα τη δουλίτσα μου και να αρχίσω να βάζω προτεραιότητες, αφήνοντας ενοχικά και διάφορα συναφή κληρονομικά, στην άκρη!

Νουαζέτα

See author's posts