Αγαπητό μου ημερολόγιο,  Σκέφτομαι και γράφω

Πώς πάμε από παρατηρητικότητα;

Μοιραστείτε το :

Έρευνες σχετικά με την παρατηρητικότητα, έχουν δείξει ότι βλέπουμε μόνο ό,τι μας ενδιαφέρει κι ότι σπάνια κάποιος παρατηρεί κάτι το οποίο αγνοεί, δεν ψάχνει και δεν τον απασχολεί.

Κι έρχομαι λοιπόν να επιβεβαιώσω αυτές τις έρευνες. Πριν γίνω μαμά, δεν έβλεπα πέρα από τη μύτη μου, και δεν τη λες και μικρή. Από τότε που έγινα μαμά, ξαφνικά άνοιξαν τα μάτια μου. Παρατηρώ τρελές λεπτομέρειες σε αντικείμενα, ανθρώπους, συμπεριφορές, ιδίως αν κάτι από τα προαναφερθέντα έχει την παραμικρή, την οποιαδήποτε σχέση με τα παιδιά μου.

Μπορεί να παίζουν αρκετά παραπέρα κι εγώ να μιλάω με μαμαδοφίλες, αλλά το ένα μάτι του Σάρουμαν, είναι πάντα πάνω τους και περιμετρικά τους και βλέπει τα πάντα, ενώ πριν αποκτήσω παιδιά, εγώ κι η παρατηρητικότητα κινούμασταν σε δρόμους παράλληλους.

Η αγάπη μου προς εκείνα με εκπαίδευσε να ανοίξω διάπλατα μάτια κι αυτιά και να δίνω προσοχή στο χώρο και στους ανθρώπους γύρω μου και γύρω τους, να βελτιώσω και τη μνήμη μου, που ήταν σαν της Ντόρις από το Finding Nemo.

Γιατί, απ’ τη στιγμή που έχω παιδιά, οφείλω και θέλω να είμαι προσεχτική και να ασχολούμαι με ό,τι τους αφορά άμεσα, αλλά και με ότι έμμεσα θα είχε αντίκτυπο σε εκείνα.

Σκέφτομαι πόσο αφηρημένη,να το πω; Αλλού γι’ αλλού, να το πω; Κοσμάρα, να το πω; ήμουν παλιότερα!

Θυμάμαι ένα συγκεκριμένο σκηνικό:

Επέστρεφα από ένα ταξίδι και ο χάζμπαντ, που δεν ήταν χάζμπαντ τότε, αλλά φρέσκια σχέση μου, μου είχε ετοιμάσει μια μεγάλη έκπληξη.

Είχα λατρέψει κάτι φανταστικαπίθανες κουρτίνες, αλλά ήταν πιο ακριβές από το budget μου και δεν τις είχα αγοράσει. Τις αγόρασε εκείνος πληρώνοντας τη διαφορά και είχε συνεννοηθεί με τις φίλες και τη μαμά μου να του δώσουν τα κλειδιά του σπιτιού μου, για να τις κρεμάσει και να τις βρω έτοιμες.

Η μαμά μου δε, που έχει μια εμμονή με την λεπτομέρεια, του είχε αρχίσει τα «λίγο πιο πέρα, λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο αριστερά», τελικά και mission accomplished και πήραμε και -καλά- δείγματα για την υπομονή του.

Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού είχε αγοράσει και τοποθετήσει 3-4 μινιατουρίτσες με τον Μικρό Πρίγκιπα (το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ που λάτρευα), το αρνί και την αλεπού.

Επιστρέφω λοιπόν από το νησί και φτάνουμε σπίτι. Ανοίγει την πόρτα στο διαμέρισμα μου και περιμένει όλος χαρά να δω τις κουρτινάρες από τη μία πλευρά του τοίχου ως την άλλη, οι οποίες βρισκόντουσαν φάτσα φόρα με το που έμπαινες μέσα, και να ενθουσιαστώ!

Όπου ενθουσιάστηκα πάρα πολύ, χοροπηδούσα από χαρά για τις…μικροσκοπικές φιγούρες του μικρού πρίγκιπα, που είδα πάνω στο τραπέζι.

Αγκαλιές, να κρέμομαι από το λαιμό του και τέτοια.

-Αυτός ο ενθουσιασμός είναι για το Μικρό Πρίγκιπα;

-Ναι

-Μόνο; Δε βλέπεις κάτι άλλο;

-Τι άλλο;

-Έφη, κοίτα λίγο καλύτερα γύρω σου…

-Τι; (το χαβά μου εγώ, δεν έβλεπα κάτι στην ακτίνα γύρω μου στο ύψος των ματιών μου και κάτω).

-Για σήκωσε λίγο τα μάτια σου και περιεργάσου τον χώρο!

Σηκώνω βλέμμα και βλέπω τις κουρτινάρες από άκρη σε άκρη και οκ, μετά έγινε «το καμός», έπαθα λαλά από τη χαρά μου!

Πώς μέσα σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκα απ’ τη γυναίκα που δεν πρόσεξε τον ελέφαντα μες το σπίτι της, στη μαμά που η αλλαγή ενός ηχοχρώματος στη φωνή του παιδιού της, γίνεται στο δευτερόλεπτο αντιληπτή, ούτε που το κατάλαβα. Έγινε αυτόματα.

Γιατί, με ενδιέφερε το παιδί μου. Και αφού με ενδιέφερε, έβλεπα τα πάντα που είχαν σχέση με αυτό, σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Η παρατηρητικότητα είναι μια από τις ικανότητες που μπορεί να αναπτύξει ένας άνθρωπος οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή του. Και είναι ένα σημαντικό προσόν.

Έχει αποδειχθεί ότι όσο πιο παρατηρητικός είναι κάποιος τόσο καλύτερα τα πηγαίνει σε όλους τους τομείς, από μικρός στο σχολείο, μέχρι όταν μεγαλώσει, στη δουλειά του και στις φιλικές και ερωτικές του σχέσεις. Όσο νωρίτερα το καλλιεργήσει κανείς στον εαυτό του και στα παιδιά του, τόσο καλύτερα.

Οι λεπτομέρειες πάντα είναι σημαντικές και δεν πρέπει να σνομπάρονται. Αυτές κάνουν τη διαφορά και μπορούν να σε βοηθήσουν να πάρεις μια απόφαση, φιλικής, ερωτικής ή /και επαγγελματικής φύσης. Και να την πάρεις σωστά.

Υπάρχουν τεστ, πληθώρα οπτικών αινιγμάτων στο ίντερνετ, επιτραπέζια παιχνίδια, διάφοροι τρόποι που μπορεί κάποιος να βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι και να το κάνει κι ευχάριστη διαδικασία. Εμείς με το γιο μου παίζουμε πολλά παιχνίδια μνήμης και παρατηρητικότητας και συνήθως με νικάει, αλλά βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα!

Αλήθεια, εσύ είσαι παρατηρητικός τύπος;

ΥΓ: Αυτές είναι οι κουρτίνες που δεν πρόσεξα τότε μπαίνοντας σπίτι μου.

About Author

Μοιραστείτε το :