Ryan και Οδήγηση! - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Συνταρακτικά νέα από το μέτωπο της οδήγησης! Ποιος να μου το ‘λεγε και να το πίστευα ότι θα κατάφερνα να πάω με το αυτοκινητάκι μου στο Mall!

Πώς έγινε αυτό; Θα σου πω ευθύς αμέσως.

Βγήκε στους σινεμάδες νέα ταινία του Ryan. Δε θέλω «ποιου Ryan», του Ryan του Gosling!

Οπότε κανονίσαμε με τη φουντουκονονά να πάμε να τη δούμε. Δεν έχουμε και την πολυτέλεια του χρόνου με τα πιτσίνια μας, οπότε έφυγα τελευταία στιγμή από το σπίτι. Πιο τελευταία δε γινόταν βασικά.

Ο σκοπός ήταν να κάνω με το αυτοκίνητο τη διαδρομή που έκανα για να πάω στη δουλειά μου καθημερινά και να το αφήσω στην αλάνα και να πάρω το τραίνο.

Μέχρι να φτάσω στην αλάνα, το βάιμπερ με την ομάδα των φίλων έδινε και έπαιρνε, το οποίο το χάζευα στα κόκκινα φανάρια (παρεμπιπτόντως, με έπιασαν όλα, επειδή βιαζόμουν προφανώς). Κάποια στιγμή, παίρνει το μάτι μου τη φουντουκονονά, να με ρωτάει μήπως θα προτιμούσα να με μαζέψει από τα σίδερα Χαλανδρίου, σημείο που επίσης ήταν εντός των δυνατοτήτων μου αφού ανήκει σε μια από τις 3 διαδρομές που μπορώ να κάνω.

Είχα φτάσει αλάνα αλλά βλέποντας το τραίνο να περνά και μια και θα ήταν και το μόνο που θα έβλεπα τελικά εκείνο το βράδυ, αν καθυστερούσα λίγο ακόμα, αποφασίζω ότι θα πάω εκεί που μου έλεγε η φίλη μου. Φτάνω λοιπόν στο σημείο συνάντησης και σκέφτομαι πόση ώρα θα χάσω για να βρω να παρκάρω (με τη μούρη, θυμίζω), ο χρόνος κυλούσε, τικ τακ, τικ τακ, οπότε της λέω «προχώρα προς το mall, θα σε ακολουθώ και θα το αφήσω κάπου εκεί».

Ξεκινάμε λοιπόν, μπρος η Σοφία, πίσω εγώ, πάνω στην Κηφισίας, αναγκάστηκα να αλλάξω και λωρίδα για να στρίψουμε αριστερά, μπήκε και αυτοκίνητο ανάμεσα μας, τέλος πάντων, εντελώς λοβοτημένη δεν είμαι, θυμήθηκα την διαδρομή για το Mall που έχω κάνει τόσες φορές σαν συνοδηγός.

Φτάνουμε λοιπόν έξω από το Mall, χαμός από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Έχω αρχίσει να πανικοβάλλομαι, όμως έχει αρχίσει κι η ταινία, οπότε ακολουθώ την Σοφία μέσα στο πάρκινγκ του Mall, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν έκανα δεύτερη σκέψη ακόμα εκεί έξω με αναμμένα τα αλάρμ θα ήμουν.

Και τώρα που τα γράφω πάλι ταχυκαρδία έχω, φανταστείτε εκείνη την ώρα. Σταματάω, πατάω κουμπάκι, παίρνω χαρτάκι, ανεβαίνουμε όροφο, βρίσκω μια θέση, το βάζω με τη μούρη, ανασαίνω! Βγάζω φωτό το παρκαρισμένο αυτοκίνητο και τη στέλνω στο φουντουκομπαμπά, έκπληξη να χαρεί. Πραγματικά είχα καιρό να τον ενθουσιάσω τόσο! 😛

Μπαίνουμε στην αίθουσα (ευτυχώς η φουντουκονονά είχε αγοράσει τα εισιτήρια από το ίντερνετ νωρίτερα), ψάχνουμε στα μαύρα σκοτάδια τις θέσεις μας, ενοχλούμε και λίγο τον κόσμο μέχρι να βολευτούμε, μας ενημερώνει η διπλανή ότι δεν έχουμε χάσει πολλά από το στόρι, πριν λίγο ξεκίνησε. Να ΄ναι καλά οι διαφημίσεις!

Έχασα λίγο ακόμα απ΄την ταινία μέχρι να ηρεμήσω από το οδηγικό μου κατόρθωμα και μετά με κέρδισε ο Ryan και η υπόθεση και η μουσική και όλα και άρχισα να ταξιδεύω… Καιρό έχω να το πάθω με ταινία αυτό. Το σάουντρακ, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες, ο Gosling, όλα, με ξετρέλαναν. Λίγο το τέλος θα το ‘θελα διαφορετικό, είμαι γενικά ευαίσθητη όσον αφορά στην πορεία που ακολουθούν οι μεγάλοι, μοιραίοι έρωτες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Προς το τέλος της ταινίας άρχισα να νιώθω αυτόματα τα τσιμπήματα του άγχους του «πώς θα βγω από το πάρκινγκ του Mall, πώς θα σταθώ στην ανηφόρα να βάλω το χαρτάκι, πώς θα ξαναξεκινήσω χωρίς να τρακάρω τον πίσω μου, πώς θα φτάσω σπίτι μου», χωρίς βέβαια να μου στερεί την απόλαυση της ταινίας.

Ε, με το που τελείωσε η ταινία, που υπό Κ.Σ. θα την σχολιάζαμε με τις ώρες, ειδικά το τέλος που τη σήκωνε τη συζήτηση, το άγχος της επικείμενης οδήγησης είχε χτυπήσει κόκκινο, κατακόκκινο, βαθύ μπορντό.

Μη τα πολυλογώ, αν δεν ήταν η Σοφία, δε θα χα βγει ποτέ από το πάρκινγκ, ακόμα εκεί μέσα θα ήμουν να κόβω κύκλους. Τα βελάκια με μπέρδευαν (τα βελάκια στο πάτωμα είναι διαφορετικά από τα βελάκια στις κολώνες), τα αυτοκίνητα που με διασταύρωναν με άγχωναν, οι στενές κυκλικές ανηφόρες με φρίκαραν και όταν σταμάτησα για να βάλω το χαρτάκι και να ανοίξει η μπάρα ήμουν να λιποθυμήσω. Αφού μετά μου φάνηκε παιχνιδάκι η Κηφισίας –not!

Ε, τέλος καλό, όλα καλά! Ryan μόνο για σένα όλο αυτό!

ΥΓ: Δεν είπα, η ταινία ήταν το La La Land! Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!⭐