-
Έχεις δικαίωμα να μην είσαι καλά
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό κορίτσι που είχε χάσει πρόσφατα τον μπαμπά του, ζητήθηκε να κάνει μια ζωγραφιά κι εκείνο αποτύπωσε πάνω στο λευκό χαρτί πολλά χρωματιστά λουλούδια. Και λουλούδια και πολλά και χρωματιστά. Ζωγράφισε κάτι τόσο χαρούμενο κι αισιόδοξο σε περίοδο που θα πρεπε λογικά να πιάσει αποκλειστικά τους μαύρους μαρκαδόρους και να τα μπογιατίσει όλα μαύρα κι άραχνα. Υπάρχει κόσμος λοιπόν, που έχει την τάση να αποφεύγει να νιώσει τη στενοχώρια και ν’ αναβάλλει τη θλίψη για μετά, αργότερα, ποτέ. Τη χαρά τη νιώθει με όλο του το «είναι», τη ρουφάει ως το μεδούλι, οτιδήποτε όμως ζορίζει το βάζει σε ένα κουτάκι και το στοιβάζει…
-
Πάει το παιδί στο σχολείο, πάει κι η ψείρα!
Φτιάχνοντας για πολλοστή φορά το ντουλάπι με τα φάρμακα και τα διάφορα του μπάνιου, το οποίο παρεμπιπτόντως, όλο φτιάχνω και μονίμως άφτιαχτο είναι, είδα ότι έχει λήξει η αγωγή για τις ψείρες. Δεν εννοώ το προληπτικό αντιψειρέξ που ψεκάζουμε το κεφάλι των παιδιών πριν πάνε σχολείο, αλλά αυτό που εξολοθρεύει τις ψείρες. «Κολλήσατε κι εσείς;» Θα με ρωτήσεις. «Όχι, όχι ακόμη», θα σου απαντήσω, «αλλά των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»! Κι επειδή γύρω μας κάνουν «πάρτι» οι ψείρες, φοβάμαι ότι δε θα μείνουμε ακάλεστοι σε κάποιο από αυτό. Ως γνωστόν, οι ψείρες πάνε και στις καλύτερες οικογένειες, αν και προς το παρόν μας έχουν προσπεράσει, ίσως να χρωστάμε…
Μπορεί να σας αρέσει
Ένα Bachelor, λίγο διαφορετικό!
Mom Tales – ήμουν κι εγώ στο κότερο!
Γυμναστήριο- μέρα πρώτη
