Mom Tales – ήμουν κι εγώ στο κότερο!

Θέλω να σου πω ότι είμαι μέλος της ομάδας mom tales της Nestle, κάνε αν θες ένα κλικ πάνω στη λέξη να δεις τι είναι, και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη γι’ αυτό!

Η Nestle είναι μια εταιρεία που ήθελα νεότερη να εργαστώ και προφανώς ο λόγος γι’ αυτό, ήταν σοκολατένιος, κουβερτουρένιος και καφεδένιος!

Με το που γύρισα από τις εξωτικές Αγγλίες, με το μεταπτυχιακό του International Marketing Management παραμάσχαλα, έστειλα αμέσως βιογραφικό στην εταιρεία και μου απάντησαν ότι θα …σας ειδοποιήσουμε! (αστειάκι ancient meme ήταν αυτό, φαντάζομαι έχει πάρει το μάτι σου κάπου τη σελίδα τους).

Έτσι, όταν 20 σχεδόν χρόνια αργότερα, μου έγινε η πρόταση αν θέλω να γίνω μέλος της κοινότητας των Mom Tales, είπα αμέσως ένα μεγαλοπρεπέστατο I DO!

Ένα απωθημένο λιγότερο και το χρωστάω στο Blog μου κι ουχί στις ακαδημαϊκές περγαμηνές μου! Αχ, μόνο χαρές μου έχει χαρίσει το προσωπικό μου ιστολόγιο από τότε που πάτησα το κουμπί, Κιμ! Κι όσο για τον χρόνο, θα τον βρω, το 24ωρο μου είναι Τιραμόλα!

Μετά τη σύντομη -πώς το παθα- εισαγωγή, περνάω στο κυρίως θέμα!

Πήγα που λες με μεγάλο ενθουσιασμό στην πρώτη μας συνάντηση προχθές, στο καπάκι από την εργασία μου!

Τρέχοντας μεταφορικά και κυριολεκτικά, πρόλαβα το λεωφορείο το οποίο θα χρησιμοποιούσα μετά από αιώνες, διότι η αφετηρία του ήταν σχεδόν έξω απ’ το γραφείο μου και είχε στάση παραδίπλα από τα γραφεία της Nestle! Βόλευε! Έκατσα κιόλας, έβαλα και τα ακουστικά στα αυτιά μου κι άρχισα να χαλαρώνω.

Εκεί που ήμουν μισονανουρισμένη από το κούνημα, κοιτάζω τυχαία και μοιραία έξω από το παράθυρο και βλέπω το κτίριο της Giant του Γιάγκου Δράκου! Το ποιο;

Όταν δούλευα μια φορά και δυο καιρούς, σε ένα γειτονικό κτίριο της Nestle, στην E- decathlon / knowsys (αδερφές εταιρείες δημοσίων σχέσεων),  αποκαλούσαμε  με τους συναδέλφους το θεόρατο γυάλινο κτίριο της περιοχής, Giant. Νομίζω ότι παιζόταν ακόμα η Λάμψη τότε – Θεέ μου πόσο χρονών είμαι πια! Πρόλαβα τη Λάμψη στην τηλεόραση, θα σέβεστε!

Παλιοί μου συνάδελφοι – συναδέλφισσες, αν με διαβάζετε, πόσο συγκινήθηκα! Τι όμορφα που είχαμε περάσει, τι υπέροχες εποχές, τι όμορφες συνεργασίες! Μου είχατε απαλύνει και τη χυλόπιτα της Nestle!

Βλέπω λοιπόν την εταιρεία του Φώσκολου να ξεπροβάλλει περήφανη και ξυπνάω απότομα από το λήθαργο – μου φυγε κι η νύστα κι όλα! Πετάγομαι όρθια, πηδάω πάνω από τον διπλανό μου στο κάθισμα, πατάω όπως όπως το κουμπί, δεν προλαβαίνω εννοείται τη στάση, κατεβαίνω αναγκαστικά στην επόμενη, πάρε με το πόδι τώρα πίσω το δρομί δρομάκι. Αφού δε με πήρε ο ύπνος να κατέβω στην Κηφισιά, πάλι καλά να λέω.

Πάντως, έφτασα στο ραντεβού ακριβώς στην ώρα μου! Εγγλέζα! Να τα λέμε κι αυτά!

Μια συμπαθέστατη κοπέλα στην είσοδο με ρώτησε αν είμαι για τις mom tales! Μια ερώτηση έκανε το κορίτσι, δεκαπέντε απαντήσεις πήρε:

-Ναι, για τις mom tales, με λένε Έφη Φωτεινού και είμαι καλά, είμαι και Blogger, έχω το blog Νουαζέτα με φουντούκι και…

-Εμ ,ναι, πολύ ωραία, να σας οδηγήσω στην αίθουσα, από δω δεξιά και μετά αριστερά και μετά πάλι δεξιά, τώρα ευθεία, Φτάσαμε!

Με το που μπαίνουμε εντός του κτιρίου, βλέπω μπροστά μου την Άσπα online. Την γκουρού των Bloggers! Την Άσπα, που όταν ήμουν ελεύθερη και ωραία και με πολύ χρόνο, είχα πέσει σερφάροντας πάνω στο blog της, τότε που δεν ήξερα τι εστί blog & blogging και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον!

Διάβαζα τη στήλη που φιλοξενούσε τις ατάκες που λέγανε τα μικρά της κορίτσια και γελούσα πολύ! Είχα σκεφτεί τότε «τι πλάκα έχουν τα μικρά πιτσιποπάκια, να κάνω κι εγώ δυο τρία»!

Στη συνέχεια, το θυμάμαι σαν χθες, είχα δει μια ανάρτησή της που μου έκανε τρελό κλικ. Με τα κορίτσια της καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου γράφανε σε ένα χαρτάκι κάθε βράδυ την καλύτερη στιγμή της ημέρας και το βάζανε σε ένα βάζο.

Το βάζο των αναμνήσεων, έτσι το λέγανε. Το ανοίγανε την παραμονή της πρωτοχρονιάς και θυμόντουσαν όλα τα όμορφα που τους είχαν συμβεί/ πει/ακούσει, τον χρόνο που πέρασε.

Είχα σκεφτεί ότι αν κάνω παιδί θα έχουμε κι εμείς βάζο με αναμνήσεις! Και με το γιο μου, που θεωρείται πια «μεγάλος» το ξεκινήσαμε! Το δικό μας βέβαια, δεν το λες βάζο, είναι ένα άδειο κουτί από πουράκια καπρίς, αλλά μια χαρά κάνει τη δουλειά του!

Επίσης να πω ότι η στήλη του Blog μου «τα παιδία λένε» που φιλοξενεί τα αστεία λογάκια τους, ήταν επίσης εμπνευσμένη από τη δική της. Δεν τα γράφω πια δημόσια, είχα κάτι προβληματισμούς, τα σημειώνω όμως ακόμα αυτά που λέει το στοματάκι τους και με κάνουν να γελάω. Αν δε τα σημειώσω, τα ξεχνώ την επόμενη στιγμή, η Doris από το Finding Nemo!

Επανέρχομαι στο θέμα μας!

Με το που μπαίνω μέσα, η Άσπα ήταν η πρώτη που είδα, αφενός γιατί είναι δύο μέτρα, αφετέρου γιατί ήρθε αμέσως γελαστή προς το μέρος μου. Γελαστό μάτι ασορτί με στόμα, που αν κάνεις κλικ στο Εκ βαθέων ή αλλιώς To know us better! που είχα γράψει για την αφεντιά μου, θα δεις ότι είναι στα must have για να σε συμπαθήσω.

Στη συνέχεια, στο βάθος κήπος είδα τη Μαρία από το Maria’s Little Men, οπότε χαλάρωσα ένα τσικ που υπήρχε τουλάχιστον ένας άνθρωπος που γνωρίζω και συμπαθιόμαστε!

Δράττομαι της ευκαιρίας να την ευχαριστήσω δημόσια για τα καλά της λόγια! Θα την πάρω μάνατζερ, με το αζημίωτο βέβαια, αν πετύχω ποτέ σε αυτό το κάτι που θελώ, όταν αποκτήσω κάποια στιγμή ξεκάθαρο στόχο του τι στο καλό είναι αυτό που θέλω να κάνω επιτέλους!

Στο καπάκι είδα την αγαπημένη μου Νάνσυ που έχει το Mamas do and dont’s, της οποίας είμαι μεγάλη φαν, χτυπάει όλες τις ευαίσθητες χορδές μου, γράφει υπέροχα, είναι από τα blog που θέλω και διαβάζω, και χαλάρωσα εντελώς!

Η Νάνσυ μου με έβγαλε φωτογραφίες, με γέμισε θετική ενέργεια, με γύρισε και σπίτι. Σε αγαπώ!

Στη συνέχεια με την ησυχία μου γνώρισα την Τερέζα που έχει το  happyshinnylife.eu την οποία ήταν σαν να ξέρω, μια και την παρακολουθώ στο web, είδα την περίπου συνονόματη (αποκλείεται να σε λένε Ευτέρπη, έτσι;) Έφη από το marvelousmoms.gr, για την οποία θέλω να πω ότι έχει τρία παιδιά και ρισπέκτ από μένα για την ηρεμία που εκπέμπει. Εγώ με δύο και είμαι ένα κινούμενο νεύρο (κοντή με νεύρα σαν τον διάολο της Ταζμανίας, ελάφρώς άσχετο, αλλά μου το είπαν τώρα και πέθανα στα γέλια!).

Ε, βγάλαμε κάποιες εντελώς αντι -ινσταγκραμικές φωτό, με τη Σωτηρία από το mylittleworld.gr,την οποία αγαπώ, εκπέμπει ηρεμία σαν την Έφη παραπάνω, και ποιότητα- της το είχα πει και τις προάλλες σε μια παρουσίαση βιβλίων.

Γενικά με έλκουν (ή ελκύουν, είναι το σωστό άραγε;) οι ήρεμοι άνθρωποι. Είπαμε είμαι η κοντή της Ταζμάνιας και με κουράζω και μόνη μου, δε χρειάζομαι και άλλη σαν και μένα!

Περάσαμε στην αίθουσα λοιπόν, Bloggers, instagramers, Youtubers, Nestlers -λείπανε κάποια κορίτσια που μένουν μακριά ή που δεν κατάφεραν να έρθουν, Φάνκυ μου, σ’ είχα στο νου μου.

Μας καλωσόρισαν η Άσπα κι η Μάρθα Ζωντανού από τη Nestle και ξεκινήσαμε με ένα σύντομο ασμπέτε η καθεμία κι ο καθένας -υπήρχαν και 3 άντρες στον χώρο.

‘Έπρεπε να μιλήσω μπροστά στον κόσμο και ξέρεις τι παθαίνω με αυτό… ΤΗΝ ταραχή του Αντύπα (ή μήπως του ΛΕΠΑ;) παθαίνω.

Νομίζω όμως ότι αυτήν τη φορά τα πήγα καλύτερα από τις προηγούμενες φορές που έπρεπε να με παρουσιάσω. Δεν κεκέδισα, οι λέξεις -μάλλον- ήταν στη σωστή σειρά, to the point κι όχι ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή.

Να σου θυμίσω μια άλλη φορά που έπρεπε να πω ποια είμαι κι η σκούφια μου από πού κρατάει, που απάντησα αυτό:«hello, I’m Efi, I come from Greece and my country is famous for it’s night life!”! Γελάς; Αν θες να γελάσεις κι άλλο μαζί μου, με την καλή έννοια βεβαίως βεβαίως, συνέχισε την ανάγνωση εδώ!

Και θα μου πεις γιατί δεν έκανες μια πρόβα ΠΡΙΝ πας εκεί; Δε φαντάστηκες ότι θα σου ζητήσουν να συστηθείς; Σε ξέρανε κι από χθες, μις σελέμπριτι;

Ε, δεν οργανώνομαι μωρέ, είμαι χύμα, τι να με κάνω, παλιός γάιδαρος νέα περπατησιά μαθαίνει; (ναι, αν προσπαθήσει, είναι η απάντηση παρεμπιπτόντως, τώρα που το ξανασκέφτομαι!).

Μετά την πρώτη γνωριμία, ο Ιωσήφ Αλεξανδρίδης, ο διατροφολόγος της εταιρείας μας μίλησε περί διατροφής και διατροφικών μας συνηθειών! Επιβεβαίωσα για ακόμα μία φορά ότι οι δικές μου είναι εμ, χμ, μπορώ και καλύτερα, ας το θέσω έτσι, και μετά πεινάσαμε και πήγαμε σε Break!

Πολύ ωραίος ο μπουφές και κυρίως νόστιμος! Δεν έβγαλα φωτό, ήμουν απασχολημένη να τρώω και μετά πέρασε η ώρα!

Έβαλα και δεύτερη μερίδα και εύχομαι να μη σκέφτονται ότι «πεινασμένο ήρθε το καημένο»! Η αλήθεια είναι ότι τρελαίνομαι για τσιμπητό τύπου «μπόμπα» κι αραβική πίτα κι επίσης, η αλήθεια είναι ότι είμαι λαίμαργη.

Άραγε ο διατροφολόγος, έχει κάνα τιπ πώς να εξαλείψουμε αυτό το θανάσιμο αμάρτημα; Διότι η λαιμαργία είναι ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, το ξέρεις, ε; Έχεις δει το Seven με τον Brad Pitt;

Μετά το τσιμπητό στις νοστιμιές, μας «ανέλαβαν» δύο γελαστές -μάτια ασορτί με στόμα, μην επαναλαμβάνομαι- ψυχολόγοι από το Σπίτι των Συναισθημάτων, η Κατερίνα Τσέργα και η Ελένη Παπαδοκωνσταντάκη.

Αρχικά μας είπαν ότι θα πάμε στη διπλανή αίθουσα να ζωγραφίσουμε. Έπαθα πάλι ένα πατατράκ, το δεύτερο in the raw μετά το ασμπέτε, διότι το καλλιτεχνικό μου ταλέντο φτάνει μέχρι το τρίπτυχο σπιτάκια – λουλουδάκια – ήλιους.

Οτιδήποτε ξεφεύγει αυτού του πλαισίου, μπορεί να το κάνει καλύτερα η τρίχρονη κόρη μου!

Τελικά, εντάξει, θα φτιάχναμε όλοι μαζί ένα βάζο με λουλούδια! Φιουυυυυ! Το ‘χω, σκέφτηκα! Έκανε το περίγραμμα του βάζου η Ζωή ή αλλιώς Μαμά Πετούνια κι οι υπόλοιπες κάναμε λουλούδια, παράθυρο, μισή κουρτίνα, ε, αυτό που βλέπετε στη φωτό!

Δεν ήταν ένα απλό βάζο, το βάζο μας. Ήταν ένα μαγικό βάζο! (Πόσες φορές έχω γράψει τη λέξη βάζο, οέο;)

Ζωγράφισα το γαλάζιο λουλουδάκι μου και στη συνέχεια χωριστήκαμε σε μαμάδες με μικρά παιδιά και μαμάδες με μεγαλύτερα παιδιά. Παίζω και στις δύο κατηγορίες, αλλά επέλεξα εκείνη με τα μεγαλύτερα, γιατί οι μαμάδες ήταν λιγότερες.

Μας είπαν να γράψουμε όλα όσα θεωρούμε ότι χρειάζεται ένα παιδί από τη μαμά του! Στην ομάδα μας εμείς λέγαμε κι η Έλενα ή αλλιώς Busy mama, έγραφε που είναι και δασκάλα και κάνει ωραία γράμματα κι όχι σαν αυτά που έγραψα εγώ στην επόμενη παιχνιδοδραστηριότητα.

Τα μισά της λίστας δεν τα έχω κι είναι κι αυτά που πρότεινα, διότι ξέρω ότι δεν τα έχω και με τρώει που δεν τα έχω κι εδώ πρέπει η γαϊδάρα να αλλάξω περπατησιά, να αποκτήσω υπομονή, να μη φωνάζω, να δίνω τον χρόνο στα μικράκια μου και τέτοια… φφφφφφφφ, ξεφυσάω τώρα.

Ειδικά τα πρωινά Δευτέρα – Παρασκευή, είμαι η μάγισσα Φούρκα Θυμωμένου ενώ θέλω να είμαι η νεράιδα Κατανόηση Υπομονή. Θα το “δουλέψω”…

Αργότερα, επιλέξαμε δέκα από τη λίστα, τα πιο πιο πιο πιο πιο σημαντικά και τα βάλαμε στο μαγικό μας βάζο!

Στη συνέχεια γράψαμε ένα γράμμα από εμάς για εμάς, μέσα όμως από τα μάτια του παιδιού μας! Αυτή τη φορά ήμουν η γράφουσα στον πίνακα και διαπιστώνω ότι αφενός, έχω ξεχάσει να κάνω ανθρώπινα γράμματα με τα τάκα τούκα στον υπολογιστή καθημερινά κι αφετέρου, ότι όλες οι μαμάδες λίγο πολύ σκεφτόμαστε το ίδιο.

Αφου ξεπεράσουμε τις πρώτες ενοχικές σκέψεις και περάσουμε στις επόμενες, που είναι σαφώς καλύτερες, θεωρούμε ότι τα παιδιά μας μας βλέπουν:

Α) κουκλάρες -δεν πα να έχουμε μόνιμο κεφτέ κότσο τα μαλλιά μας, κύκλους στα μάτια και τα σχετικά

Β) φωνακλούδες τα πρωινά για να ετοιμαστούν για το σχολείο -εσύ που διαβάζεις κι είσαι ζεν και δε φωνάζεις, αφενός μπράβο, αφετέρου σε θαυμάζω, αφετρίτου μακάρι να σου μοιάσω

Γ) μας αγαπάνε πολύ, θέλουν την αγκαλιά και τα φιλιά μας και

Δ) last but not least, καλυτερότερες από όλες τις άλλες μαμάδες του κόσμου!

Από όλα τα υπέροχα που κάναμε προχθες, αυτό που λάτρεψα ήταν το εξής:

Όλη η ομάδα σχημάτισε έναν κύκλο. Οι ψυχολόγοι είχαν κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη (κουβάρι με σπάγκο) για να δώσουμε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει”.  

Να κάνω και τη μετάφραση τώρα:

Κάθε ένας από εμάς, κρατούσε λίγο σπάγκο τυλιγμένο στο δάχτυλο του κι έριχνε το κουβάρι προς όποιον ήθελε, κάνοντας μια ευχή για εκείνον.  Εκείνος με τη σειρά του κρατούσε λίγο τυλιγμένο στο δάχτυλο του και έριχνε το κουβάρι και ούτω καθεξής.

Στο τέλος σχηματίστηκε ένας ιστός θετικής ενέργειας όπου όλοι ήμασταν συνδεδεμένοι και φεύγοντας, ο καθένας πήρε μαζί του το κομματάκι που είχε τυλίξει στο δάχτυλο του.

Η Ειρήνη από τις mamadoistories.gr, μου έκανε πολύ όμορφη ευχή πετώντας μου το σπάγκο!

Στην αρχή τρόμαξα βέβαια, γιατί ξεκίνησε λέγοντας «Εύχομαι το τρίτο σου παιδί…» κι έπαθα έναν πανικό – πωπωπω (ναι, «πω» με ωμέγα κι όχι όμικρον, άμα πια!), τέρας ψυχραιμίας είμαι- αλλά οκ, στην πορεία κατάλαβα ότι μιλούσε για το παραμύθι που έχω γράψει!

Αχ, το παραμυθάκι μου να βρει μια όμορφη εκδοτική στέγη και το δρόμο του προς τα παιδικά χεράκια!

Μου ριξε το κουβαράκι λοιπόν με τη μαγική ευχή, άπλωσα τα χέρια να το πιάσω, μπουρδουκλώθηκα ο θηλυκός mister Bean, το ριξα με δύναμη στο πρόσωπό μου και πιο συγκεκριμένα στο στόμα μου, ξέβαψα όλο το κόκκινο κραγιόν μου πάνω του και μετά το πέταξα τέλοςπάντων με τη σειρά μου πάνω στη Νάνσυ!

Γελάσαμε πολύ, το όλο κλίμα ήταν πολύ κόζι, πολύ φιλικό και πολύ… νόστιμο! Μας έδωσαν και μια γενναιόδωρη Goodies bag, με προϊόντα της εταιρείας και τα ρα τααα ταν, δύο εισιτήρια για σινεμά, για όποια ταινία θέλει ο καθένας!

Ξέρεις πόσο τρελαίνομαι για ταινίες, έχω ολόκληρη στήλη στο Blog, αλλά δεν ξεκλέβω χρόνο, τώρα με τα εισιτήρια, έχω ένα κίνητρο παραπάνω!

Έφυγα από τη συνάντηση με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου! Με τόση θετική ενέργεια και χαρά! Ανυπομονώ για την επόμενη συνάντηση, πρώτα ο Θεός και το Σύμπαν!

ΥΓ: Με έπιασε μια πείνα γύρω στα μεσάνυχτα, σηκώθηκα και «τσάκισα» δυο κουτιά μπουκίτσες δημητριακών Nestle με μπανάνα και σμέουρο το ένα & ντομάτα και καρότο, το άλλο! Τώρα βλέπω ότι το κάθε κουτί βγάζει 5 μερίδες… Αμάν! Η λαιμαργία που λέγαμε παραπάνω κύριε Διατροφολόγε μου…

ΥΓ 2: Λίγο πριν φύγω, γνώρισα από κοντά μια μεγάλη ιντερνετική μου συμπάθεια! Από το Instagram την έμαθα! Αυτό το Instagram, στον ένα χρόνο που ασχολούμαι, μου έχει συστήσει πολύ αξιόλογο κόσμο! Εννοώ τη Mom And The City- Sofia Alexiou! Θα έσκαγα αν έφευγα και μάθαινα εκ των υστέρων ότι ήσουν εκεί, Σοφία! (Καλέ, έβαλα το λινκ σου τώρα, είδα πόσους followers έχει η σελίδα σου κι έμεινα σέκος! ΓΟΥΑΟΥ!)

ΥΓ 3: Πάντα στο τέλος, κάνω τις καλύτερες γνωριμίες, όπως έκανα και στο κοπή τη πίτα των Greek Women Bloggers με τη miss myfavourites.gr! Εξαιρετική Blogger, χαμηλών τόνων, την οποία θέλω να κάνω φίλη μου και στην εξωιντερνετική ζωή!

ΥΓ 4: Συμπάθησα πολύ τη γελαστή Μόνικα, χάρηκα που ξαναείδα την Ιωάννα από το Ioanna’s Notebook, αν και δε μιλήσαμε ιδιαίτερα αυτή τη φορά και θέλω να ευχαριστήσω όλη την ομάδα για το τόσο όμορφο απόγευμα!

ΥΓ 5: Θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα σε επόμενη συνάντηση, την Ηρώ, τη Ρόη, την Αναστασία (Anastasia’s world), τη mama stalker (instagramικό όνομα είναι αυτό), που δε μιλήσαμε καθόλου, αλλά έμαθα ότι είναι γνωστή γιουτιούμπερ, τη vasoumama (επίσης, instagramικό όνομα), τον Γιάννη Αετόπουλο και τον Πάνο Μήλια από Nestle, εμ, αυτούς νομίζω!

ΥΓ 6: ΘΕΕΕΕ ΜΟΥ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΝΕΝΑΝΑ! Μη χάσω και δεν αγχωθώ! Αν λείπει κάποιος, ας μου το πει διακριτικά, να γράψω κανά δυο παραγράφους ακόμα στο πιτς φυτίλι, πριν το καταλάβει κανείς!

ΥΓ 7: Αν έφτασες μέχρι το υστερόγραφο 7, να σου πω και συγχαρητήρια κι ευχαριστώ! Σ’ αγαπώ!

About Author