Ντάξει, το Casa De Papel, ήταν έρωτας από τον πρώτο κύκλο και συνεχίζει να κρατάει η κολώνια του και στον τέταρτο, για τον οποίο γράφω και διαβάζεις τώρα. Θα μου πεις, καλά τώρα το θυμήθηκες να γράψεις γι’ αυτό εσύ; Ε, δεν πρόκαμα νωρίτερα. Όλοι στην καραντίνα αράζανε και βαριόντουσαν και εγώ δεν έβαζα πισινό κάτω! Στο θέμα μας! Είδαμε τα τρία πρώτα επεισόδια του τέταρτου κύκλου σερί και πήραμε την πρώτη νοστιμότατη γεύση. Το επόμενο βράδυ παρακολουθήσαμε όλα τα υπόλοιπα μονοκοπανιά! Έφτασε πέντε το ξημέρωμα, σε τρεις ώρες το πολύ θα ήταν όρθια τα παιδιά μου, εμείς θα ήμασταν ζόμπι, αλλά δεν μπορούσαμε να το κλείσουμε… Άλλο ένα κι…

Τελευταία και καταϊδρωμένη θα σου μιλήσω κι εγώ για το ισπανικό “La Casa de Papel”, που έχει κάνει πάταγο! Από πέρυσι άκουγα να το εκθειάζουν και να λένε τα καλύτερα! Από όλα τα στόματα άκουγα «οπωσδήποτε πρέπει να το δεις» και όλοι ξέρουμε ότι το word of mouth που μαθαίναμε και στα μάρκετινγκς στις Αγγλίες, είναι η μισή επιτυχία ενός προϊόντος. Λίγο ότι δεν υπήρχε χρόνος, λίγο ότι πέρυσι ακουμπούσα την τρέλα, μόνο τα σίριαλ μου λείπανε και μάλιστα τα ισπανικά, λίγο ότι μεγαλώνοντας γίνομαι αντιδραστικό στοιχείο και δε θα κάνω ότι μου λέτε, και «σιγά την υπόθεση, τους κλέφτες και τους αστυνόμους», ε, να, πώς πέρασε ο καιρός. Τέλος…