LA CASA DE PAPEL : Ο 4ος κύκλος είναι όλα τα λεφτά!

Ντάξει, το Casa De Papel, ήταν έρωτας από τον πρώτο κύκλο και συνεχίζει να κρατάει η κολώνια του και στον τέταρτο, για τον οποίο γράφω και διαβάζεις τώρα.

Θα μου πεις, καλά τώρα το θυμήθηκες να γράψεις γι’ αυτό εσύ; Ε, δεν πρόκαμα νωρίτερα. Όλοι στην καραντίνα αράζανε και βαριόντουσαν και εγώ δεν έβαζα πισινό κάτω!

Στο θέμα μας!

Είδαμε τα τρία πρώτα επεισόδια του τέταρτου κύκλου σερί και πήραμε την πρώτη νοστιμότατη γεύση. Το επόμενο βράδυ παρακολουθήσαμε όλα τα υπόλοιπα μονοκοπανιά!

Έφτασε πέντε το ξημέρωμα, σε τρεις ώρες το πολύ θα ήταν όρθια τα παιδιά μου, εμείς θα ήμασταν ζόμπι, αλλά δεν μπορούσαμε να το κλείσουμε… Άλλο ένα κι άλλο ένα, μέχρι που δεν είχε άλλο! Χαλάλι!

ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑΜΕ.

Πολύ δυνατός κύκλος! Για να καταλάβεις το μέγεθος, μου άρεσε εξίσου με τον πρώτο! Αδρεναλίνη κανένας δε θα μείνει, ξύλινα σπαθιά, η όλη φάση. Και συναίσθημα, πλάνταξα λέμε, σε κάποιες σκηνές.

Αχ, με ποιον να πρωτοξεκινήσω!

Κι επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, διάβασε αυτά που ακολουθούν με κεφαλαία και Bold! Δε φωνάζω, απλώς δίνω έμφαση, έτσι;

ΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΥΚΛΟ, ΑΦΕΝΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΦΑΝ, ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ.

ΈΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΣΠΟΙΛΕΡ.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑΕΛΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΕΙΣ! ΟΚ;

ΟΣΟΙ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ, ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΝ ΘΕΤΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ!

Πωπω…σπαστικό να γράφεις με κεφαλαία…πώς κάποιοι γραφουν μονίμως έτσι;

Ο Berlin λοιπόν, που εννοείται θα ξεκινήσω με τον σάικο αγαπημένο μου, γιατί ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται, είδαμε ότι είχε θυσιαστεί με αυταπάρνηση και είχε ανέβει ακόμα πιο πολύ στα μάτια μας!

Ο λαός όμως τον ζητούσε με πόθο και πάθος κι έτσι ο 4^ος κύκλος είναι γεμάτος από εκείνον! Γιατί ο πελάτης, έχει πάντα δίκιο και τέλοσπάντονες γιατί να σου χαλάσει το χατήρι ο σεναριογράφος!

Μέσω φλάσμπακ λοιπόν απολαμβάνουμε έναν γοητευτικό, very prince charming, οξυδερκή, ευφυή Berlin! Και σάικο, φυσικά! Τα ανακατεύουμε όλα μαζί στο μπλέντερ και έχουμε ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Αν δεν είναι αυτός ο συνδυασμός σέξι, τότε δεν ξέρω ποιος είναι.

Καλά τα λέω, Γιάννα Τετώρου; Η σκηνή που τραγουδάει το “Ti amo”, κορυφαία και γι’ αυτό έκανε -ούτε ξέρω πόσες- προβολές στο youtube, κυκλοφορούσε παντού στα σόσαιλ!

Να τη βάλω κι εγώ; Θα τη βάλω! Νάτη:

Η σκηνή πάλι που τιμωρεί αυτόν που κορόιδεψε το παπιγιόν του….άουτς. Πολύ δυνατή πάντως.

Ας πάμε και στους υπόλοιπους!

Ο Προφεσόρ, εξακολουθεί να μου θυμίζει τον μπαμπά μου, δηλ, δεν μπορώ, τρελαίνομαι με την ομοιότητα τους. Δεν πρόλαβε να γεράσει ο μπαμπάς μου, οπότε έμεινε στη μνήμη μου με την εικόνα του προφεσόρ. Δες εδώ, αν είσαι νέος φόλλουερ, και πες μου τη γνώμη σου!

Η Τόκιο, χωρίς να χάσει την ταυτότητα, την οποία εξαρχής είχε και συνοψίζεται στο τρίο σουπερσέξικαυλα – οξύθυμη – δρωαντιδρωχωριςνασκέφτομαι, εξελίχθηκε σαν χαρακτήρας.

Έδειξε ότι μπορεί και να ηγηθεί αλλά και να σκεφτεί αυτό που δε σκέφτηκε ολόκληρος Προφεσόρ, που θρηνούσε τσάμπα τη Λισαββόνα!

Επίσης, έκανε όλοκληρο χειρουργείο με οδηγίες μέσω σκάιπ κι όταν τα ίντερνετς έπεσαν, πήρε όλη την ευθύνη πάνω της, συνέχισε μόνη της και με μεγάλη επιτυχία! Όου, έχει γκατς, αυτό να λέγεται!

Ναι, τη γούσταρα ή μάλλον άρχισα να τη γουστάρω, σε αυτόν τον κύκλο… Ωστόσο, μη ξεχνιόμαστε ότι όλα γίνανε εξαιτίας της, έτσι;

Και ένα από αυτά που γίνανε εξαιτίας της, ήταν ότι χάσαμε τον καλύτερο γυναικείο χαρακτήρα της σειράς, κατά την άποψή μου πάντα, τη Ναϊρόμπι…

Ναϊρόμπι, αχ, Ναϊρόμπι! Και τι δεν έπαθες πια σε αυτή τη σεζόν. Το ένα μετά το άλλο, μέχρι που δεν έμεινε κάτι.

Η σκηνή που δείχνει τα μέλη της ομάδας που πήγαν στον άλλον κόσμο, μαζί και τη Ναϊρόμπι έγκυο, ήταν κο-ρυ-φαί-α. Και φυσικά, πλάνταξα! Είμαι και δύσκολη!

Αυτή και η σκηνή που τραγουδάει ο Berlin, είναι οι αγαπημένες μου του 4ου κύκλου!

Η Ναϊρόμπι, έφυγε, η Μανίλα ήρθε! Από το πουθενά αλλά κάτι μου λέει ότι θα παίξει κύριο ρόλο στον 5ο κύκλο! Η Μανίλα έχει και αυτή ενδιαφέρουσα ιστορία, καθώς τη μισή ζωή της ήταν ο κολλητός του Ντένβερ, μέχρι που άλλαξε φύλλο κι έγινε γυναίκα!

Ρώτησα κι έμαθα, είναι όντως γυναίκα η ηθοποιός. Έμαθα ότι και άλλοι έψαξαν και έμαθαν άρα δεν ήμουν εγώ η μόνη περίεργη.

Τώρα που είπα Ντένβερ.

Το είχα πει και την προηγούμενη φορά, τον συμπαθώ πολύ μωρέ…Είναι λίγο πρωτόγονος, αλλά καλόψυχος. Έσπαγα το κεφάλι μου να δω τι μου θυμίζει ο τρόπος που γελάει με όλα τα δόντια φόρα και αυτόν τον ήχο γέλιου που οκ, τον λες λίγο ιδιαίτερο. ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΗΚΑ!

Είναι ολόιδιο με το γέλιο του Μπομπ Σφουγγαράκη, του τετραγωνοπαντελονή καλέ! Πες μου ότι το βλέπεις κι εσύ! Μα όταν το συνειδητοποίησα, άρχισα να γελάω τρελά!

Έτσι που λες, ο Ντένβερ. Πήγε κάτι να γίνει με την Τόκιο, την οποία γουστάρει από τον πρώτο κύκλο, αλλά όταν εκείνη του την έπεσε στεγνά, εκείνος υποχώρησε (και καλά έκανε αν θέλει να τα βρει πάλι με την Στοκχόλμη).

Πήγε κάτι να παιχτεί -σε αυτό δεν παίρνω και όρκο, μπορεί απλώς να είναι φίλοι τα παιδιά- μεταξύ Στοκχόλμης και Ρίο, δεν έγινε.

Η Ναϊρόμπι με τον Μπόκοτα (γειά σου Δάφνη!), δεν πρόλαβαν να κάνουν αυτά που θέλανε να κάνουν, ο Προφεσόρ τα ‘χει με τη Ρακέλ, ο Παλέρμο -που απ’ την πρώτη στιγμή που τον είδα μου ρχεται να του αστράψω μια σφαλιάρα, να κάνει δέκα σβούρες το κεφάλι του- με τον Ελσίνκι, έχουν την κλασσική ελεύθερη σχέση.

Ελεύθερη σχέση αν δεν ξέρεις, είναι αυτή στην οποία τα μέλη και καλά τα έχουν ξεκαθαρίσει αλλά ο ένας από τους δύο είναι ερωτευμένος και βολεύεται με τα ψίχουλα που του πετάει ο άλλος, λες και είναι περιστέρι.

Κάπου εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι ποτέ μια ελεύθερη σχέση δε θα γίνει κανονική σχέση. Μόνο στον Big και την Carrie συνέβη αυτό και α) ήταν ζευγάρι μυθοπλασίας και β) η Carrie γέρασε μέχρι να τη δει ο Big αλλιώς!

Εν τω μεταξύ, επιστρέφω στη σειρά της παρούσας ανάρτησης, ο πρώτος κανόνας του Προφεσόρ, ήταν όχι “ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της ομάδας”. Εμ, ok…

Για τον Ρίο, δεν έχω κάτι καινούριο να πω…Αυτό το αγόρι που σου έχω ήδη πει ότι τον βλέπω σαν παιδί μου, υποφερει από μετατραυματικό σοκ.

Πόσο θέλω να το πάρω αγκαλιά να τον ταχταρίσω, χωρίς πονηρό σκοπό, έτσι; Τον βλέπω σαν γιο μου και δεν καταλαβαίνω πώς η γυναικάρα η Τόκιο τον βλέπει διαφορετικά. Βέβαια, τώρα που γράφω αυτές τις στιγμές, μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι πιο μεγάλη από εκείνη… Ο Μον Ντιέ…!

Τεσπα, πάμε παρακάτω!

Αρτούρο, τι φάση; ΔΗΛ ΤΙ ΦΑΣΗ, ΟΕΟ; Είπαμε γλίτσας, είπαμε σπασ#ρχίδης, είπαμε έλεος, αλλά τι είναι αυτό που είδαμε σε αυτόν τον κύκλο; Εμ, τόσοι και τόσοι πεθαίνουν κι αυτός ο κατσαρίδας ζει και βασιλεύει. Σιχτίρια…Θα τον ξαναδούμε και στον επόμενο κύκλο και εύχομαι να είναι ο τελευταίος του.

Συγχίστηκα τώρα με τον γυμνοσάλιαγκα. Ποιος άλλος χαρακτήρας με συγχίζει;

Η μπιτς, άκα σκύλα κι όχι παραλία, Επιθεωρήτρια Σιέρρα. Πήγα να τη συμπαθήσω, να τη λυπηθώ, να την καταλάβω εκεί που έλεγε για τον άντρα της και την τραγικότητα που έζησε, αλλά συνήρθα αρκετά γρήγορα.

Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να με “ρίξει” χτυπώντας με στο συναίσθημα και να κάνω φόκους στο δέντρο αντί στην ολόκληρη δασική έκταση που υπάρχει μπροστά μου. Μα ένα δέντρο δεν είναι δάσος, όπως κι ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη!

Σύμπερασμα των παραπάνω είναι το εξής: στην πυρά η Επιθεωρήτρια. Καμία δικαιολογία. Κι αν έχει ψυχολογικά, να πάει να τα λύσει. Κι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Και σιχτίρια!

Πανέξυπνη η άτιμη όμως. Κόλλησε όλα τα κομματάκια του παζλ ένα – ένα. Τελείωσε ο κύκλος στο πιο κρίσιμο σημείο. Ανυπομονούμε τώρα όλοι σαν τρελοί να δούμε τι θα γίνει;

Τι λέτε να γίνει; Μερικές πρόχειρες εκδοχές είναι αυτές:

Θα την πιάσουν οι πόνοι της γέννας κι ο Προφεσόρ θα φύγει αφού καλέσει ασθενοφόρο. Πολύ προβλέψιμο όμως…

Θα την πιάσουν οι πόνοι της γέννας και θα την ξεγεννήσει ο προφεσόρ που είναι και πολυπράγμων και ψυχοπονιάρης και αυτή με το νεογέννητο στο ένα χέρι και το περίστροφο στο άλλο, θα τον συλλάβει. Κι αυτό προβλέψιμο, διότι στην πορεία θα τον σώσει κανάς Μασσαλίας – Σουμάχερ ή καμιά Ρακέλ, που με το “Σχέδιο Παρίσι”, είναι πάλι με την Ομάδα.

Μήπως του κάνει πρόταση να την πάρουν μαζί τους; Άλλωστε, δεν έχει κανέναν και τίποτα πια να την κρατάει εκεί, εκτός από τη γάτα της που ok, ας τη βάλει στη βαλίτσα. Δεν ξέρω ο Ρίο πώς θα το πάρει αυτό βέβαια.

Θα μπορούσα να τελειώσω το κείμενο με τα σενάρια του τι θα γίνει αλλά θα κάνω την ανατροπή και θα κλείσω με τον Γανδία…

Αμ, εμ, ωραίο παιδί, έτσι; Δεν ήμασταν με το μέρος του, γιατί είμαστε με τους… ληστές αλλά οκ. Το σωστό να λέγεται. Αρκετά σάικο, απαραίτητο συστατικό απ ότι φαίνεται για να μ’ αρέσει κάποιος, αποφασιστικός, διορατικός, πανέξυπνος, κόρμαρος, κεφάλι χωρίς ατέλεια, και τσακ νόρις, δεν παθαίνει τίποτα λέμε! Οου λα λα.

Αν είχε ολοκληρωθεί η σειρά στον δεύτερο κύκλο, όπως λένε πολλοί, Γανδία δε θα γνωρίζαμε!

Ναι, και τώρα τελείωσα!

About Author