Το κοπή τη πίτα event 2020 των Mom Bloggers - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Φεβρουάριος, ο μήνας των ερωτευμένων, της αποκριάς και των απανταχού “το κοπή τη πίτα” events!

Κόψαμε κι οι Mom Bloggers τη πίτα μας, την πεντανόστιμη, γευστικότατη, λαχταριστή, με το καρυδάκι της και τα ούλα της από Zuccherin o.

Πραγματικά μπράβο του του ζαχαροπλαστείου, έκανα μια χαψιά το κομμάτι μου! Αφού σκέφτηκα μήπως κατάπια μες τη φούρια μου και το φλουρί, γιατί δεν το βρίσκαμε και αναγκαστήκαμε να κάνουμε κλήρωση!

Τελικά, το μεγάλο δώρο της βραδιάς που ήταν ένα τριήμερο στο Καρπενήσι από ekdromi.gr συν extra δώρο ένα menu από ταβέρνα ο Παράδεισος, το οποίο δώρο πολύ λιγουρευόμουν, το κέρδισε ο ορισμός της θετικής ενέργειας, η αμίτα μόσιον προσωποποιημένη, η δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη τη συμπαθεί, η Αλεξάνδρα Smileymom!

Χάρηκα που το κέρδισε! Μπράβο κορίτσι μου, πάντα τυχερή! Αυτό που εκπέμπεις, δεν το έχω ματαξαναδεί σε άνθρωπο, στο είπα στην περυσινή πίτα, στο επαναλαμβάνω και στη φετινή!

Ας τα πάρω όλα όμως από την αρχή, ναι; Ναι!

Αρχικά, όχι ότι ήμουν πιασμένη, όχι το αυχενικό μου περνούσε τάντρουμ, όχι δεν μπορούσα να κουνηθώ χωρίς να κλαίω, δεν ξέρω πώς να σου δώσω να καταλάβεις το μέγεθος του πόνου που ένιωθα!

Αφού δυσκολευόμουν ακόμα και να λουστώ και πήγα σε κομμωτήριο να με λούσουν κι οκ, με την ευκαιρία να μου ισιώσουν και το μαλλί, και δεν μπορούσα ούτε στον λουτήρα να σκύψω η ευλογημένη.

Με τα πολλά, με φτιάξανε, έβαλα ο Ρόμποκοπ δεκαπέντε έμπλαστρα (κάπου εδώ να πω, ότι χίλια συγγνώμη εύχομαι στα κορίτσια που στέκονταν δίπλα μου και μύριζαν τις βολταρέν πάνω μου!), χαπακώθηκα, φόρεσα με χίλιους κόπους ένα τζιν και μια μπλούζα, όλα μαύρα, να κόβει τίποτα, έχω πάρει κάποια κιλά- πόσα μη ρωτάς, το κόκκινο – σήμα κατατεθέν- κραγιόν μου και επιβιβάστηκα στο σμαρτ της Ρεγγίνας, που είναι και μπλόγκερ, είναι και γειτόνισσα!

Η Ρεγγίνα ήταν και ανάμεσα στους δωροθέτες της βραδιάς προσφέροντας δύο ημιμόνιμα μανικιούρ, όπου κέρδισα το ένα, οπότε πρέπει να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου για να μου κάνει κάτι απ’ όλα αυτά τα φανταστικά που βλέπω στη σελίδα της!

Εν τω μεταξύ λίγο πριν το ραντεβού μας μου λέει, σε πειράζει να πάρουμε και την Ειρήνη Μαρία ή κατά blogging “Mamangelic”;

Τη μαμά Αντζελίκ, την είχα ακουστά έως και πριν αποκτήσω blog, από τη φίλη μου την Ορνέλα, που έφτιαχνε πιστά τις συνταγές της επειδή έκανε αποχή από διάφορα γαλακτομικόαλεύρια κλπ, λόγω αλλεργιών! Νοστιμότατες, το προσυπογράφω!

Της λέω “κανένα πρόβλημα αλλά πού θα κάτσει;”

“Στο πορτμπαγκάζ”, μου απαντάει!

-“Πας καλά;”

-“Ναι, γιατί;”

-“Ξέρωγω, εσύ γιατί λες; “

Τελικά, να σας ενημερώσω αν δεν το ξέρετε, όπως δεν το ήξερα, ότι όταν λένε πορτμπαγκάζ κι αναφέρονται σε smart, δεν εννοούν αυτό που έχουν τα άλλα αμάξια! Τον ξεχωριστό χώρο δηλ. που βάζουμε πχ τις βαλίτσες, εκεί που είχε κλειστεί “εκτός ελέγχου” η Τζένιφερ Λόπεζ από τον Τζορτζ Κλούνει κλπ.

Είναι ίδιος χώρος με του οδηγού και του συνοδηγού, κι έχει κάτι σαν σκαλάκι στο οποίο μπορείς να κάτσεις, αν είσαι Polly Pocket, κι όλα καλά για μικρές διαδρομές!

Αν με διαβάζει κανένας αστυνομικός, κάνα όργανο της ασφάλειας, κάνας ΚΟΚίτης κλπ, θέλω να δηλώσω ότι γράφουμε και καμιά μυθοπλασία εδώ μέσα, δεν κάνουμε στεγνό ρεπορτάζ, ότι είμεθα αθώες και ότι ούτως ή άλλως δεν πήγαμε ποτέ τρικάβαλο, η Ειρήνη πήγε με μετρό!

Στο θέμα μας!

Φτάνουμε λοιπόν στο Γκάζι και περιμένουμε στ’ αγιάζι (κάνει και ομοιοκαταληξία), έξω από το σταθμό! Ήταν το σημείο συνάντησης με κάποιες φίλες Bloggers και πιο συγκεκριμένα: τη Σωτηρία, τη Χρυσή, τη Σοφία, τη Σωτηρία (ναι, και δεύτερη Σωτηρία! Κι υπάρχει και τρίτη, θα διαβάσεις παρακάτω!) και τη Μαρία, που όλοι λένε ότι μοιάζουμε και χιλιοευχαριστώ για το κομπλιμάν!

Κλικ, αν θες, στα ονόματά τους να δεις και τα blog τους!

Δράττομαι της ευκαιρίας να πω στην Χρυσή, ένα τεράστιο ρισπέκτ, που είχε την όρεξη, τη διάθεση και την αντοχή να κατέβει ετοιμόγεννη μες το κρύο για να μας δει! Λάμπεις, Χρυσή μου, λάμπεις!

Με τα κορίτσια που μόλις ανέφερα συν κάποιες ακόμα που ανήκουν στο team αλλά δεν ήταν στην πίτα, έχουμε έρθει πολύ κοντά τον τελευταίο χρόνο. Έχουμε βγάλει τα σώψυχα, έχουμε πει μεταξύ μας πράγματα που γνωρίζουν λίγοι, έχουμε μοιραστεί, συγκινηθεί, εξομολογηθεί, αλληλοβοηθηθεί, αγαπηθεί.

Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό το μαγικό! Αν μου έλεγε κάποιος ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, όταν με το ζόρι άρχισα να ασχολούμαι πέρυσι με το ίνσταγκραμ (εκεί τις γνώρισα), θα τον έβγαζα τρελό. Άσε που το Team αυτό είναι γουρλίδικο, ξέρουν εκείνες τι λέω!

Οι Bloggers που επίσης νιώθω πολύ κοντά μου είναι η Ρόδω κι η Νάνσυ!

Τη Ρόδω , την αποκαλώ και κερασάκι, γιατί τη γνώρισα τελευταία στιγμή στην περυσινή πίτα και ήταν όντως το κερασάκι/γνωριμία της βραδιάς! Έχει ένα ωραιότατο Blog, με ταξίδια, πάρτι, χειροτεχνίες, νοστιμιές κι άλλα!

Το κυριότερο είναι ότι έχει πολύ ωραία γραφή, και θα το διαπιστώσεις όταν τη διαβάσεις! “Κυκλοφορούσε” σχεδόν ινκόγκνιτο μέχρι πρόσφατα, αλλά κάνει κάποια ανοίγματα τώρα και πιστεύω σε λίγο καιρό θα γίνει το καμός από φόλλοουερς!

Εχει και κρυφά ταλέντα κι ήταν επίσης μία από τους δωροθέτες της βραδιάς, προσφέροντας ένα υπέροχο πλεκτό λαιμό / κασκόλ (snood) που έφτιαξε με τα χεράκια της!

Για τη Νάνσυ , σου έχω πει πολλάκις ότι είμαι φαν των κειμένων της, τα οποία πάντα διαβάζω έχοντας παραμάσχαλα χαρτομάντηλα αφού μου πατάει όλες τις ευαίσθητες χορδές και ρίχνω ποταμούς δακρύων.

Στα τετ α τετ μας όμως, πάντα γελάω, ταιριάζει το χιούμορ μας! Ήρθε τουρίστρια σαν και μένα στη συνάντηση, εννοώ δεν ήταν ανάμεσα στους δωροθέτες, και με έκανε να νιώσω καλύτερα! Αγαπώ!

Κλείνει η τεράστια παρένθεση!

Είχαμε μείνει στο σημείο συνάντησης, λίγο πριν γίνουμε παγωτό!

Εκεί που λέγαμε ότι μάλλον θα φτάσαν νωρίτερα από εμάς και πήγαν στο Liar Man που θα μας φιλοξενούσε όλες τις MomBloggers, που μένουμε στο λεκανοπέδιο Αττικής και που δεν είχαμε πέσει ηρωικά στο μέτωπο της γρίπης και των απανταχού ιώσεων, ανέβηκαν δυο άλλες Bloggers, η Έλενα κι η Ζωή και ενημέρωσαν ότι οι μεν περιμένουν κάτω τις δε κι οι δε περιμένουν πάνω τις μεν!

Τεσπα, συναντηθήκαμε κάποια στιγμή, και πήγαμε στο μαγαζί!

ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑ! ΘΕΛΩ να ξαναπάω! Το είπα και στον Barman ότι μου άρεσε πολύ ο χώρος κι ότι μου θυμίζει λίγο… «νησί, ε;» συμπλήρωσε τη σκέψη μου! Εε, νησί, ναι, αλλά νησί τύπου Κούβα και Μπουένος Άιρες!

Τι όμορφο, κόζι, με τα χρωματάκια του, την ωραία μουσικούλα του, τα αστεράκια του τα κρεμαστά από το ταβάνι, τα μπαλόνια που βρίσκονταν ολούθε, ευγενική χορηγία του beeparty! Υπέροχο!

Πήρα την αβάνα κόλα μου, αλλά μου σπασαν τη μύτη κάτι πίτσες που απλώθηκαν στα διάφορα τραπέζια, οπότε σταμάτησα να πίνω κι άρχισα να τρώω!

Κανονικά, το μασαμπούκεν το αφήνω για το τέλος της βραδιάς, πρώτον γιατί όταν τρώω νυστάζω και δεύτερον γιατί μετά το ποπ δεν έχει στοπ και θα πεταγόταν η κοιλιά που με το ζόρι ρουφούσα για τις φωτογραφίες!

Τώρα που είπα φωτογραφίες, έως και δεν έβγαλα καμία, πλην της βασιλόπιτας! Οι σέλφι δε μετράνε! Κι αυτή τη φορά δεν ήμουν η μόνη που τεμπέλιασα στις φωτό, σχεδόν όλες άραξαν γιατί ήταν εκεί η Σοφία Κοντούκα που κάλυψε φωτογραφικά τη βραδιά και γι’ αυτό τώρα βλέπεις και φωτογραφικό υλικό μες το κείμενό μου! Τι τυχερές που ήμασταν!

Επαγγελματικές φωτό για να θυμόμαστε την υπέροχη αυτή βραδιά!

Που γι’ αυτήν τη βραδιά οι Ειρήνη και Σωτηρία, (η τρίτη Σωτηρία που σου είπα και παραπάνω) αξίζουν θερμά συγχαρητήρια, γιατί ήταν εκείνες που έτρεξαν, συνεννοήθηκαν, κάναν επαφές, διαπραγματεύτηκαν, οργάνωσαν και συντόνισαν τα πάντα όλα, αθόρυβα κι ωραία για να έρθουμε εμείς να διασκεδάσουμε!

Μπράβο, μπράβο, μπράβο, χίλια μπράβο, κορίτσια!

Τι όμορφα που ήταν όλα, πόσα χαμόγελα, πόση θετική ενέργεια, τι ωραία πηγαδάκια και κουσκουσάκια που κάναμε, τι ωραίες νοστιμιές τσιμπήσαμε!

Εκτός από τις πίτσες, υπήρχαν και πιατέλες με τυράκια, ζαμπονάκια και τέτοια, όπου κάποια στιγμή δαγκώνοντας και καταπίνοντας μια μεγάλη μπουκιά από ένα τυρί που ήταν σπάισι, έβγαλα φωτιά από τα ρουθούνια μου σαν δράκος!

Σοφία Rainbow, πήγες να με προειδοποιήσεις αλλά σε αυτά είμαι πιο γρήγορη κι από τη σκιά μου!

Επίσης, στην ίδια πιατέλα με το τυρί φωτιά είχε κι ένα μπολάκι με ελιές (νόμιζα) και βάζοντας τα δάχτυλά μου να παρω μία, οι ελιές αποδείχτηκαν σάλτσα, οπότε αναγκάστηκα να τα γλείψω -βέβαια, θα μπορούσα να τα σκουπίσω και σε καμια χαρτοπετσέτα τώρα που το σκέφτομαι!

Ευτυχώς η μόνη που είδε το σκηνικό ήταν η Βικτώρια που βρισκόταν ακριβώς απέναντι κι όχι κάνας άρρεν, να νομίζει διάφορα!

Βικτώρια, παρεμπιπτόντως, το διάβασα το βιβλίο που μου έδωσες, κάτι θα πω γι αυτό εν ευθέτω χρόνο!

Χάρηκα που είδα και την Ηλέκτρα μου, το πλαν ουάν μου στην περυσινή πίτα, με την οποία κανονίζουμε κοκτέιλ από το καλοκαίρι και δε μας κάθεται, τη Μαρία που συναντιόμαστε συχνά πυκνά αλλά μόνο στο μπαλέτο καταφέραμε να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες και την Αλεξάνδρα Παπαδάκη, φωτεινός άνθρωπος.

Φυσικά, δεν μπορώ να μην αναφέρω τη γελαστή Κάλη, από το Ανθομέλι, το κορίτσι που με φώναξε στην πρώτη μου πίτα για Bloggers, τότε που με διάβαζε μόνο ο άντρας μου, την Εύη, την Ιωάννα,την Καίτη, την Τερέζα που θα τη δω σύντομα σε συνάντηση των mom tales, την Ελένη που «ανακάλυψα» πρόσφατα και έχω ξετρελαθεί, την Έφη που συναντιόμαστε στις παρουσιάσεις βιβλίων.

Υπήρχαν και κορίτσια που δεν πρόλαβαμε να μιλήσουμε, τόσος λίγος χρόνος, τόσες πολλές μπλόγκερς, οπότε επιφυλάσσομαι σε μια επόμενη φορά Έττυ, Κατερίνα, Λαμπρινή, Μαρία και συ Βαρβάρα πού κρύφτηκες; Μία που σε είδα και μία που σε έχασα!

Έτσι κυλούσε η βραδιά λοιπόν, με κους κους και γέλια και μάσα και δωράκια! Όλες πήραν το κατιτίς τους, κι από δύο κατιτίς μη σου πω! Προσωπικά, πέρα από το μανικιούρ το ημιμόνιμο κέρδισα κι ένα δωρο από Flying Tiger και το περιμένω με λαχτάρα να δω τι είναι να σας το αποκαλύψω!

Είχε μεγάλη ποικιλία και πολύ ενδιαφέροντα δώρα και μπράβο σε όλους τους δωροθέτες και τις μπλόγκερς που είτε κάναν τις επαφές είτε είναι χρυσοχέρες! Να μου πούνε και μένα πώς το κάνουν! Το πρώτο, γιατί το δεύτερο, δεεεεν… δεν το έχω με τις κατασκευές παντός είδους.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω όλα τα δώρα που κερδίσανε κι οι υπόλοιπες Bloggers πλην εμού της ιδίας, τα οποία είναι τα εξής: