Εγώ, τα social media και το pillowfights! - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Ήταν να μην ανακαλύψω το ίντερνετ! Μάλλον, τα social media, για να είμαι ακριβής! Εδώ και λίγο καιρό του έχω δώσει να καταλάβει! Ντάξει, δεν κατέβηκα και από τα βουνά, και το viber ξεσκίζω καθημερινά με τις κολλητές εδώ και χρόνια και δεν παραβλέπουμε και τη συμμετοχή μου σε φόρουμ, από τα οποία δημιούργησα και νέες φιλίες. Φιλίες ζωής που ενσωματώθηκαν στις ήδη υπάρχουσες, από τον καιρό του Νώε, πολύτιμες φιλίες μου. Αν κλείσεις δεκαετία φιλίας, ειδικά τη δεκαετία που περνάς από την ανέμελη τρελή φάση των άγριων νιάτων, σε γάμους και παιδιά, τότε μπορείς να πεις με σχετική ασφάλεια ότι ήρθαν για να μείνουν.

Από φόρουμ γνώρισα και τον φουντουκομπαμπά και αποκτήσαμε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, οπότε δε μπορώ να πω ότι «σνόμπαρα» το ίντερνετ γενικώς, αλλά το Facebook ειδικώς.

Το Facebook, δε μου είχε κάτσει καλά. Πιθανά επειδή είχα παραχρησιμοποιήσει τους προγόνους του, κάτι space και Ηι5 (αν τα θυμάμαι και σωστά), όταν βγήκε αυτό, είχα ήδη βαρεθεί την πολύ ενασχόληση με τα social networks. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να γίνουν πολύ εθιστικά κι αν χάσεις τη μπάλα, να σου ροκανίσουν όλο τον ελεύθερο χρόνο σου.

Πριν πέντε μήνες λοιπόν, για να μπω και στο δια ταύτα, απέκτησα αυτό το ημερολογιακού χαρακτήρα, blog.

Τη συνήθεια να καταγράφω την καθημερινότητα μου σε ημερολόγια, το πώς περνούσα σπίτι μου, με τις φίλες μου, βραδινές εξόδους, πάρτι, διακοπές, έρωτες, την είχα από μικρή. Το πρώτο μου ημερολόγιο το απέκτησα 6^η δημοτικού, ξέρετε, από αυτά με τις κλειδαριές, το κλειδί και τα αρωματισμένα φύλα. Διάβασα πρόσφατα κάποιες σελίδες και χαμογέλασα με νοσταλγία.

Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω να καταγράφω, ηλεκτρονικά αυτή τη φορά, σύμφωνα και με το πνεύμα της εποχής, στιγμές και δραστηριότητες ως μαμά πια. Οικογενειακές χαρούμενες και δημιουργικές στιγμές με το παιδάκι μου και κάποιες άλλες, πιο λίγες, δικές μου, σε συνέχεια των παλιών πατροπαράδοτων χειρόγραφων ημερολογίων.

Σκέφτηκα ότι όταν μεγαλώσει θα του αρέσει να διαβάζει πως περνούσε τον χρόνο του ως πιτσίνι με τη μαμά του και τον μπαμπά του, τις ατάκες του, τα κατορθώματα του. Και μείς όταν ακούμε ιστορίες από τη παιδική μας ηλικία, δεν καθόμαστε μαγνητισμένοι και ζητάμε και λεπτομέρειες;

Ή είναι κοριτσίστικο όλο αυτό, δεν ξέρω, μπορεί σαν αγόρι να μη δώσει καμία σημασία. Και πάλι, εγώ ξέρω ότι όταν θα το διαβάζω χρόνια αργότερα θα χαμογελώ και αυτό φτάνει!

Αφού το χαμόγελο ήταν ο στόχος, το στυλ του δεν μπορούσε να είναι άλλο από ανάλαφρο και χαρούμενο, δροσερό και αισιόδοξο. Δυσκολίες, άγχη και προβλήματα, που όλοι έχουμε, μείνανε απέξω. Αυτά πρέπει να τα προσπερνάμε και το μόνο που τους αξίζει είναι η λήθη, όχι να τα μνημονεύουμε κιόλας.

Πριν κάνα τρίμηνο έβαλα τελικά και το Facebook στη ζωή μου! Ενέδωσα τελευταία των Μοϊκανών, γιατί σαν να άρχισα να έχω φιλοδοξίες πάνω στη γραφή, ήθελα να αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό το μικρό μου ηλεκτρονικό ημερολογιάκι και το Facebook ήταν μονόδρομος.

Το Facebook, είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο κι αν το εκμεταλλευτείς σωστά, δίνοντας του εσύ τη δύναμη που θες να του δώσεις, μόνο κερδισμένος βγαίνεις. Εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι.

Επιλέγεις πως, πόσο και γιατί εκτίθεσαι. Με το που έκανα λογαριασμό, βρήκα φίλους και παρέες από εποχή σχολείου, Αγγλίας, κλπ. Γενικά ήρθα face to face με το αγαπημένο και ένδοξο παρελθόν!

Ναι, οκ, αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκαν εδώ και χρόνια στο παρόν μου αλλά και πάλι χάρηκα πολύ που τους ξαναβρήκα, μιλήσαμε και έμαθα νέα τους. Άσε που με κάποιους από αυτούς μπορεί να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας στο παρόν-μέλλον μας.

Είναι και λίγο νοσταλγικό και συγκινητικό να βλέπεις τους συνομήλικους σου που παίζατε, κάνατε, ράνατε, έχετε μοιραστεί ανέμελες νεανικές στιγμές μαζί, τώρα ενήλικους με δουλειές, παιδιά, σκυλιά, γατιά. Είναι και αυτό ένα είδος ημερολογίου, αν με πιάνεις.

Στο Facebook βρήκα επίσης μαζεμένα, χιουμοριστικά sites, ενημερωτικά sites και ενδιαφέροντα, εν γένει, sites.

Ένα από αυτά είναι το Pillowfights.gr, ένα site που αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις. Διάβασα μια ιστορία και ταυτίστηκα τόσο πολύ με την αρθρογράφο που πάνω στη παρόρμηση –όπως λειτουργώ τελικά σε όλα τα θέματα- τους έστειλα ένα κείμενο μου να δούμε αν τους ενδιαφέρει ο τρόπος που γράφω και να προσθέσω ένα λιθαράκι στις φιλοδοξίες μου ως προς τη γραφή. Καλό είναι να δοκιμαζόμαστε σε νέα πράγματα, σε πράγματα που μας εκφράζουν, μας ενδιαφέρουν, να μη μένουμε στάσιμοι.

Από εμπειρίες και ιστορίες σε σχέσεις, ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές, νιώθω γεμάτη, οπότε γιατί όχι; Υλικό μπόλικο!

Η απάντηση από τους υπεύθυνους του pillow ήταν θετική και έτσι κλείσαμε αισίως δύο μήνες συνεργασίας! Η στήλη μου φιλοξενεί ήδη δώδεκα άρθρα και το όνομα της είναι Nouazeta. Άνευ φουντουκιού αυτή τη φορά!

Όλοι με ρωτάνε πού στο καλό βρίσκω την όρεξη και κυρίως τον χρόνο να προσθέσω άλλη μια ευθύνη και δραστηριότητα στο ήδη βεβαρημένο μου πρόγραμμα.

Το ίδιο που με ρωτούσαν όταν έκανα το blog μου! Η απάντηση είναι ότι όταν κάνεις κάτι που γουστάρεις, είναι διασκέδαση. Σε χαροποιεί, δεν το βλέπεις σαν υποχρέωση, σαν κάτι που «πρέπει» να κάνεις.

Στο μεταξύ, δεν είχα ξαναγράψει ποτέ τίποτα αρθογραφικό κι όπως κάθε φορά που καταπιάνομαι με κάτι καινούριο, είμαι ενθουσιασμένη!

Είναι γεγονός ότι και χρειάζεται και δίνω χρόνο στο site. Και δίνω περισσότερο χρόνο απ’ ότι δίνω στο Blog μου. Αφενός, γιατί είναι αρθρογραφικά τα κείμενα που γράφω κι όχι ημερολογιακά κι αφετέρου, θέλω να είναι «χτενισμένα».

Ανήκω σε μια ομάδα και πάντα ήμουν team player, που λέγανε και οι συμφοιτητές μου στην Αγγλία. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να καθυστερεί ή να δίνει άρθρα που έχουν συντακτικά λάθη ή απροσεξίες, λόγω βιασύνης. Οπότε, το κοιτάζω δύο και τρείς φορές, πριν στείλω το εκάστοτε άρθρο.

Στο blog μου γράφω και ανεβάζω χωρίς δεύτερη ματιά. Έχει τύχει να ξαναμπαίνω σε ανάρτηση μου και σε δεύτερο χρόνο να διορθώνω συντακτικά που βγάζουν μάτι, αλλά είναι το δικό μου μάτι, δε δημιουργώ πρόβλημα σε άλλον.

Σ’ αυτoύς τους δύο μήνες συνεργασίας πήρα ήδη πράγματα.

Καταρχάς, επιβεβαίωσα ότι όντως μ’ αρέσει να γράφω και ότι ίσως να υπάρχουν προοπτικές. Θα το δούμε στη πορεία αυτό γιατί έχω ακόμη πολλά να μάθω και δε ξέρω αν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος. Βλέποντας και κάνοντας!

Με ενδιαφέρει όμως και βλέπω ότι χωρίς κάποια πείρα ή σπουδές ή κάποια προεργασία τέλος πάντων, πάνω στο αντικείμενο, έχω αξιοπρεπή αποτελέσματα. Άρα αν κάνεις κάτι με μεράκι, όσο περιορισμένο χρόνο και να έχεις, μπορείς να τα καταφέρεις. Αισιοδοξία mode on!

Δεύτερον, ξαναθυμήθηκα τους γραμματικούς κανόνες, κάτι τελικά Ν, τονισμένα πώς, κ.ο.κ. τα οποία αν και τριτοδεσμίτισσα, είχαν σβηστεί από τη μνήμη μου.. Ου γαρ έρχεται μόνον…

Τρίτον, έμαθα να μη γράφω σεξιστικά κείμενα που όταν το πρωτοάκουσα σαν κριτική, ήμουν με ένα τεράστιο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι μου! Δεν ήξερα, τώρα έμαθα!

Τέλος, το pillowfights, σε όλες του τις εκφάνσεις, άρθρα, ραδιόφωνο, στήλες, το e-shop που είναι καθ όδόν, αποτελείται από μια ομάδα ατόμων με έξυπνο χιούμορ (η αδυναμία μου), άρτια οργάνωση, συνέπεια και με ξεκάθαρο όραμα για το πού θέλουν να πάει όλο αυτό που δημιούργησαν.

Υπάρχει επαγγελματισμός εξ ου και η συνεχής ανοδική πορεία!

Αυτά είναι στοιχεία που πάντα μου προκαλούσαν τον θαυμασμό και ιδιαίτερα όταν τα έχουν άτομα νεαρά στην ηλικία τους. Μην ακουστώ σαν γραία, αλλά εγώ στην ηλικία τους, ήμουν λίγο τρείς λαλούν και δυό χορεύουν! Χαίρομαι πολύ που είμαι μέρος της ομάδας τους!

Αυτά! Στο επόμενο επεισόδιο θα ανακαλύψω Pinterest, instagram και twitter! Αν και θα μας προλάβει η άφιξη της φουντουκοαδερφής, οπότε μάλλον θα πρέπει να περιμένουν!