Ένα γράμμα στην κόρη μου
Γράφει η Σοφία Λεβαντή
Ναι, το ομολογώ. Ήθελα να γίνω μαμά από τότε που με θυμάμαι. Από μικρό κορίτσι, όπου συναντούσα μωρό, λαχταρούσα να το πάρω αγκαλιά και να παίξω μαζί του, πολλές μανούλες θα πρέπει να είχαν τρομάξει στην εικόνα μιας ξένης να κάνει τόσες χαρές στα παιδιά τους.
Και ναι λοιπόν. Τώρα που σας γράφω, είμαι μαμά. Έχω το δικό μου παιδάκι να παίρνω αγκαλιά και να παίζω. Έχω την κόρη μου.
Πώς να εκφράσω με λέξεις όσα θέλω να της πω; Πώς να την κάνω να καταλάβει τα τόσα συναισθήματα που μου πλημμυρίζουν όλο μου το κορμί και με κάνουν να βουρκώνω καθημερινά;
Κόρη μου. Ζωή μου, καρδιά μου, φως μου, αστέρι μου, χαρά μου. Χαρά της ζωής μου.
Θέλω να προλάβω να σου πω όσα περισσότερα μπορώ για να είσαι προετοιμασμένη για όλα όσα θα συναντήσεις στη ζωή σου. Λες και είναι αυτό δυνατόν; Κι όμως, νιώθω ήδη ανασφάλεια για όταν δεν θα είμαι δίπλα σου.
Πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου, να τον αγαπάς, να τον φροντίζεις. Ναι από τώρα που είσαι ακόμα ένα μικρό κοριτσάκι. Να μην σκαρφαλώνεις παντού γιατί θα πέσεις, να μην τρέχεις τόσο γρήγορα γιατί θα σκοντάψεις, να ανεβαίνεις τα σκαλιά προσεκτικά για να μη μου χτυπήσεις.
Να προσέχεις τον εαυτό σου γιατί θα τον έχεις πάντα μαζί σου ενώ εμένα όχι. Ποιος θα σε προσέχει τότε αγάπη μου; Αν το κάνεις αυτό, τότε θα ξέρεις να αποφεύγεις καταστάσεις επικίνδυνες και ανθρώπους που δεν σου φέρονται όπως σου αξίζει, που δεν εκτιμούν τα προτερήματά σου, που δεν ανέχονται τα ελαττώματά σου, που θέλουν να σε αλλάξουν.
Να μην αλλάξεις ποτέ και για κανέναν. Να προσπαθείς να γίνεις καλύτερη ναι, να μάχεσαι για το βέλτιστο ναι, να μαθαίνεις από τα λάθη σου ναι, να διορθώνεις συμπεριφορές σου άδικες ναι, αλλά να μην αλλάξεις τα ιδανικά σου και το ποιον σου για να ευχαριστήσεις κάποιον άλλο. Ξέρεις γιατί; Γιατί στο τέλος θα τον χάσεις και δεν θα είσαι ευτυχισμένη.
Να θυμάσαι ότι την ευτυχία σου την ορίζεις εσύ. Είναι τρόπος ζωής, είναι επιλογή. Ναι , εγώ άργησα να το πιστέψω αλλά είναι αλήθεια. Άνοιξε τα φτερά σου και γίνε ευτυχισμένη, άσε να μπει στη ζωή σου αέρας αισιοδοξίας και θετικής διάθεσης και γέλα αγάπη μου. Γέλα όποτε και όσο μπορείς. Δυνατά. Γέλα με τα μάτια και την καρδιά σου.
Να γελάς αλλά και να κλαις όποτε το νιώθεις. Μην καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, μην τα κρύβεις από αυτούς που σε αγαπούν. Η εκφραστικότητα είναι λύτρωση, είναι αναζωογόνηση.
Προσπάθησε να έχεις υπομονή, είναι μεγάλη αρετή. Με υπομονή και επιμονή θα καταφέρεις αυτό που θέλεις και τότε θα το εκτιμήσεις και θα το χαρείς περισσότερο. Και αν δεν το καταφέρεις, θα ξέρεις ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες.
Θα πληγωθείς πολλές φορές. Θα απογοητευτείς. Ενδεχομένως να προδοθείς. Θα κλάψεις. Όμως μην χάνεις την πίστη σου. Και κυρίως μην ξεχάσεις ποτέ πως είσαι μοναδική και αξίζεις το καλύτερο.
Κόρη μου. Ζωή μου, καρδιά μου, φως μου, αστέρι μου, χαρά μου. Χαρά της ζωής μου.
Πόσο σε αγαπώ παιδί μου.
Πόσο σπάει η καρδιά μου από ευτυχία όταν με αγκαλιάζεις και μου γελάς.
Πόσο θέλω να σε προστατέψω από κάθε κόκκο στεναχώριας.
Πόσο άδεια ήταν η ζωή μου πριν από σένα;
Σςςςςς, μην το πεις πουθενά.… Αλλά πάντα κοριτσάκι ήθελα. Εσένα καρδιά μου ήθελα. Μόνο εσένα.
Όλα για σένα. Για πάντα.
About Author
