Lucia, Το μυστικό των πεφταστεριών
Σήμερα ο γιος μου επισκέφτηκε το πλανητάριο. Και πολύ το αργήσαμε δεδομένου ότι θα γίνει αστροναύτης, αν δε γίνει ταχυδρόμος δηλαδή, γιατί εκτός από το διάστημα, του αρέσουν και τα ταχυδρομεία μας είπε τις προάλλες.
Γενικά, οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί είναι του στιλ «σε αγαπάω όχι ως τον Ουρανό αλλά πιο πέρα κι από τον Πλούτωνα που είναι ο πιο μακρινός πλανήτης» (οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι ο Πλούτωνας δεν είναι πλανήτης επειδή είναι μικροσκοπικός. Γιατί δηλ; Είναι σαν να λες ότι οι κοντές δεν είμαστε άνθρωποι, δεν είναι καθόλου δίκαιο για τον Πλούτωνα, αν με ρωτάς) ή «θα ανακαλύψω ένα αστέρι που θα βάλω τα ονόματά μας» και τέτοια.
Πάμε στο θέμα μας, ξέφυγα πάλι. Το Πλανητάριο το αγαπώ, με είχε πάει σε αυτήν περίπου την ηλικία, του γιου μου εννοώ, ο παππούς μου και είχα ξετρελαθεί! Κι ας μην έχω κάποιο ιδιαίτερη προτίμηση στα αστέρια, τους πλανήτες και σίγουρα όχι στους αριθμούς και τα μαθηματικά. Και μόνο η σκέψη να μπω σε πύραυλο, διαστημόπλοιο, να φορέσω στολή αστροναύτη (βλέπε υστερόγραφο 2) κλπ, παθαίνω μια δύσπνοια, μια κλειστοφοβία, μια λιποθυμία. Όχι τίποτα άλλο, έχω υποσχεθεί στο γιο μου ότι θα πάω μαζί του στο πρώτο αστροναυτικό ταξίδι. Τεσπά, θα αγχωθώ γι’ αυτό, όταν έρθει η ώρα!
Που λες, είδε έναν αρκούδο ελαφρώς ατσούμπαλο κι έναν πιγκουίνο που αποκτούσε καρούμπαλα λόγω της ατσουμπαλοσύνης του πρώτου και τσακώνονταν ποιος θα χρησιμοποιήσει τη δαγκάνα για να πιάσει έναν μετεωρίτη και τρέχανε με το διαστημόπλοιο τους στη σελήνη. Αυτά μου είπαν, αυτά σου λέω.
Μισό, θα σου αντιγράψω από το σάιτ του Ευγενίδειου ιδρύματος, την υπόθεση:
«Οι αγαπημένοι μας ήρωες, Τζέιμς Χειμέριος, ο ταξιδιάρης πιγκουίνος από τον Νότιο Πόλο και ο Βλαδίμηρος Τσέχοφ, ο φιλικός αρκούδος από τον Βόρειο Πόλο, συνεχίζουν το ταξίδι τους στο Διάστημα πάνω στο αυτοσχέδιο διαστημόπλοιό τους, το Polaris.
Χτυπημένοι από έναν μετεωρίτη, θα καταπέσουν στους πρόποδες μίας Προκολομβιανής πυραμίδας και θα συναντήσουν την Λουτσία, ένα κολιμπρί ….που λατρεύει τα βράχια.
Αναρωτιούνται για τα πεφταστέρια και τους μετεωρίτες και γι’ αυτό ταξιδεύουν ως το φεγγάρι κι από εκεί ως την ζώνη των αστεροειδών, ώσπου τελικά καταλήγουν στον πυρήνα ενός κομήτη!
Υποθέσεις, παρατηρήσεις και ανάλυση θα τους βοηθήσουν να βρουν τις απαντήσεις που αναζητούν και να επιστρέψουν με επιτυχία πίσω στην Γη!».
Ο γιος μου ξε τρε λά θη κε. «Μαμά, τα έβλεπα στο ταβάνι, όχι σε πανί όπως στο σινεμά! Ο άντρας μου, μου είπε ότι ήταν συνέχεια με ένα «γουάου» στο στοματάκι του!
Ειδικά όταν το όχημα τους μπήκε σε κάτι τούνελ της σελήνης, εκεί που μπαινοβγαίνανε στις τρύπες, ενθουσιάστηκε. Κι ο γιος μου ενθουσιάζεται πολύ δύσκολα. Πρέπει να ήταν πολύ εντυπωσιακό! Την επόμενη φορά θα πάω κι εγώ μαζί του, σήμερα ήμουν με την μπουμπού σπίτι και παίζαμε με κάτι νεραιδόλουλουδόσπιτα!
Αν έχετε παιδάκια, από 5 χρονών και πάνω, και τους αρέσει το διάστημα, μια βόλτα από το Πλανητάριο, θα τα ξετρελάνει!
ΥΓ 1: Οι παραστάσεις κρατάνε μισή ώρα! Ωραιότατος χρόνος, ούτε προλαβαίνει να βαρεθεί κάποιο παιδάκι, ούτε αν είναι εμ, χμ, αεικίνητο, να αρχίσει να κάνει βόλτες ανάμεσα στα καθίσματα και να κυνηγάει ο γονιός από πίσω!
ΥΓ 2: Να σου χαρίσω λίγο γέλιο; Δες πώς θα ήμουν σαν αστροναύτης! Κούκλα,ε; (Η φωτό είναι από την πρεσσοθεραπεία που έκανα στο Πρότυπο Κέντρο Ευεξίας της Εμμανουέλας Φωτεινού. Αν δεν έχεις κάνει ποτέ, να ξέρεις είναι πολλά τα οφέλη!)
About Author
