
O The Good Doctor είναι αυτιστικός Σαβάντ (το σύνδρομο του σοφού)
Είπα δεν προλαβαίνω, αλλά με “έτρωγε” το χέρι μου. Αν δεν έγραφα για το Good Doctor, δε θα ησύχαζα! Έστω κι ένα γρήγορο κείμενο!! Του αξίζει να βρίσκεται εδώ!
Αν ψάχνεσαι τι να παρακολουθήσεις στο Νέτφλιξ κι αν σου άρεσαν σειρές τύπου ER – είναι η σειρά που έκανε το ντεμπούτο του ο Τζορτζ Κλούνει, για τους νεανίες που με διαβάζουν-, το Γκρέις Ανάτομι ή ο Ντόκτορ Χάουζ, τότε εδώ είσαι!
Μου το πρότειναν σε στόρι στο ίνσταγκραμ όταν είχα τελειώσει το Queens Gambit ή μηπως το Lupen μπορεί και το La Casa de Papel, κάποιο από αυτά τέλοςπάντονες, και αναρωτιόμουν τι να δω στη συνέχεια!
Θεωρείται από τις καλύτερες σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης, αν και αυτό δε σημαίνει και τίποτα, και προσωπικά είμαι φαν, ολοκλήρωσα τις 3 πρώτες σεζόν σε χρόνο ντε τε.
Στη 4η, με έχασε λίγο, κυρίως γιατί μπήκαν νέα πρόσωπα που δε μου κάναν καθόλου κλικ κι επίσης οφείλω να πω ότι σπάστηκα και είμαι ακόμα σπασμένη με το τελευταίο επεισόδιο της τρίτης σεζόν.
Δεν μπορώ να αποκαλύψω το «γιατί» αλλά θα πω στους σεναριογράφους ένα ωριμότατο «γιου σακ»!
Στη 4τη σεζόν, πρωταγωνιστεί ο… Covid! Η σειρά συμβαδίζει με την εποχή της!
Τα πρώτα επεισόδια δείχνουν πώς ξεκίνησε ο κορόνας βάιρους, τι ζήσανε (ζούνε, βασικά) οι γιατροί, τον άθλο του νοσηλευτικού προσωπικού, τον κόσμο που νόσησε, διασωληνώθηκε,»έφυγε» μακριά από τους δικούς τους, το πόσο γρήγορα μεταδιδόταν, πόσο επικίνδυνος ήταν -είναι.
Ένα σφίξιμο στην καρδιά το ένιωσα, να τα λέμε κι αυτά. Κυρίως γιατί δε βλέπω πότε θα ξεμπερδέψουμε με αυτόν και τις μεταλλάξεις του. Στη σειρά μετά από κάποια επεισόδια περάσανε στην επόμενη μέρα, την άφτερ κόβιντ! Άντε να τη δούμε και στην πραγματικότητα!
Με αυτά και με κείνα, την είδα μέχρι τέλους. Νομίζω λίγο απότομα τελείωσε αλλά όλοι και όλα τακτοποιήθηκαν στο τελευταίο επεισόδιο, υπήρξε ένα γενικότερο χάπι έντ σαν κάθε Χολιγουντιανή σειρά που σέβεται τον εαυτό της, κάπου εδώ να πω ότι η αρχική βερσιόν της σειράς είναι Κορεάτικη, τους οποίους Κορεάτες πολύ εκτίμησα στα Οσκαρικά “Παράσιτα“!
Λοιπόν τι να σου πρωτογράψω για το Good Doctor!
Έχω κλάψει, εννοείται, βλέποντάς το. Σε κάθε επεισόδιο, τα θέλω τα χαρτομάντηλά μου! Θα μου πεις και είναι λόγος αυτός να το δεις; Απλώς τονίζω πόσο εξαιρετικά παίζουν οι ηθοποιοί, που με κάνουν να νιώθω μέρος της ιστορίας!
Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο ειδικευόμενος χειρούργος Σον Μέρφι, στο νοσοκομείο «Άγιος Μποναβεντούρας», όνομα που προσωπικά μου θυμίζει μεξικάνικη σαπουνόπερα! Αυτός είναι ο Good Doctor!
Τον υποδύεται ο Άγγλος Fred Thomas Highmore τόσο πειστικά, που παραλίγο να πιστέψω ότι είναι όντως αυτιστικός ο ηθοποιός.
Γιατί, ο Σον Μέρφι, είναι αυτιστικός Σαβάντ, ή όπως είναι πιο γνωστό, έχει το σύνδρομο του σοφού, που σημαίνει ότι είναι ιδιοφυΐα σε ένα συγκεκριμένο τομέα, εν προκειμένω στην ιατρική -χειρουργική, ενώ σε άλλους, πιο καθημερινούς / συνηθισμένους τομείς, υπολείπεται του μέσου όρου. Υπάρχει και άλλη σειρά με αυτιστικό υψηλής λειτουργικότητας, το Atypical, εξαιρετική επίσης, θα γράψω ξεχωριστή ανάρτηση εν ευθέτω χρόνω!
Γενικά, οι ικανότητες αυτών των ανθρώπων περιλαμβάνουν εντυπωσιακές ικανότητες αποστήθισης, υπολογισμού αριθμητικής, ή και ασυνήθιστες δυνατότητες στην τέχνη και τη μουσική. Ο Atypical που ανέφερα προηγουμένως, ξέρει τα πάντα για τους πιγκουίνους και την Ανταρκτική και ζωγραφίζει κα τα πλη κτι κά!
Ο Γκουντ Ντόκτορ έχει το χάρισμα να “βλέπει” μέσα στον ασθενή! «Σκανάρει» σε δευτερόλεπτα αυτόν που έχει απέναντί του, βλέπει το πρόβλημα που υπάρχει σε αρτηρίες, νεύρα, σπονδύλους, καταγράφει την ακριβή θέση όλων των οργάνων, φλεβών και γενικότερα των εντοσθιών μας, και κάνει τη σωστή διάγνωση πριν γίνουν ακτινογραφίες και λοιπές εξετάσεις! Αυτό αφήνει τους πάντες με το στόμα ανοιχτό και εννοείται τον εμπιστεύονται ακράδαντα όταν πχ σε εξέταση -διάγνωση -απόφαση ρουτίνας φωνάξει «όχι δεν είναι αυτό», ακόμα και αν είναι στη μέση ενός χειρουργείου, σηκώνουν τα νυστέρια ψηλά! Τον σέβονται όχι μόνο οι ομόβαθμοί του αλλά κ οι ανώτεροι του ιεραρχικά.
Φυσικά, όχι από την αρχή!
Στην αρχή εννοείται ότι δεν τον θέλανε στο νοσοκομείο τους, τον Άγιο Μποναβεντούρα -ξαναλέω, τι όνομα! – , εννοείται δεν τον καταλάβαιναν, δεν τον εμπιστεύονταν και τα σχετικά που ως ένα βαθμό είναι κατανοητό, αλλά αργά ή γρήγορα όλοι κατάλαβαν ότι είναι asset κι όχι βάρος. Κι αυτό είναι επιτυχία της σειράς, να μας κάνει όλους να είμαστε πιο “ανοιχτοί” στους αυτιστικούς και διαφορετικούς αυτού του κόσμου.
Δυνατό και του δε πόιντ από το πρώτο επεισόδιο. Μπαίνεις κατευθείαν στο νόημα του τι θα δεις! Κάθε επεισόδιο κινείται γύρω από ένα διαφορετικό ιατρικό περιστατικό και ταυτόχρονα γνωρίζουμε τον Σον καλύτερα, τους συναδέλφους του και τις (δια)προσωπικές τους σχέσεις, τις προσπάθειες του να βελτιώσει τις επικοινωνιακές του ικανότητες, που οκ, είναι κάτω από τη βάση, να τιθασεύσει κάπως την…ειλικρίνεια του που όταν αφορά σε ενημέρωση ασθενών για την πάθησή τους, θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις και κακούργημα. Οι άνθρωποι δε θα πάνε από την αρρώστια τους, θα πάνε από τον φόβο τους.
Κεντρικοί χαρακτήρες εκτός του Ντόκτορος Μέρφυ είναι ο μέντορας του και Πρόεδρος του Νοσοκομείου, Ντόκτορ Γκλάσμαν (λατρεύω τον τρόπο που παίζει ο ηθοποιός!), οι Χειρούργοι Άντριους, Μελέντεζ, & Λιμ, οι ειδικευόμενοι Κλαιρ, Παρκ, Μόργκαν.
Η Κλαιρ, παίρνει άριστα με τόνο στην ενσυναίσθηση και στην καλοκαρδίαση, ο Παρκ είναι πρώην αστυνομικός που έκανε στροφή, γιου τερν επαγγέλματος, πανέξυπνος, πανεύστροφος και team player και η Μόργκαν, μοιάζει σκύλα, κυνική και πλήρως ανταγωνιστική, που αν εξαιρέσουμε το τελευταίο όλα τ’ άλλα οκ, μας έπεισες Μόργκαν.
Καλεεέ, παραλίγο να αφήσω απέξω τη σέξι, ακαταμάχητη, παρορμητική, πολύ ενδιαφέρουσα, Λία. Το ερωτικό ενδιαφέρον του Σον. Αλλά και δικό της! Αμέ! Γιατί όχι; Επειδή οι πρώην της ήταν ντράμερς /μπάρμενς /ντιτζέιδες ή επειδή ο Σον έχει αυτισμό δεν μπορεί να έχει μία όμορφη κοπέλα δίπλα του;
Αυτά για τη σειρά!
Θέλω να πω και κανα δυο weirdo personal fun fucts:
Ο Μελέντεζ που αντικειμενικά είναι ένας εμφανίσιμος άντρας, έψαχνα για πολλά επεισόδια να βρω τι μου θυμίζει ο τρόπος που μιλάει και εν τέλει το βρήκα!! Τον Ποπάυ!! Αναρωτιέμαι αν συμφωνεί κανείς μαζί μου!
Ο Άντριους, στα πρώτα 40 ξέρω γω επεισόδια είχε την ίδια έκφραση, είτε ήταν θυμωμένος είτε χαρούμενος είτε στρεσαρισμένος! Σε βαθμό εντυπωσιακό δηλ! Ωστόσο, επεισόδιο το επεισόδιο τόσο βελτιωνόταν! Μου θύμισε τον Κωνσταντή από τις Άγριες Μέλισσες!
Ας βάλω και το τρέιλερ του πρώτου κύκλου!
About Author

