
Τα φανταστικά μου ταξίδια – Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
Άλλο ένα βιβλίο που ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια και μου θύμησε τα σχολικά μου χρόνια!
Η Νεφέλη πηγαίνει στη Β’ δημοτικού και αν και είναι επιμελής και καλή μαθήτρια, παθαίνει το εξής: Κάθε φορά που η δασκάλα της της κάνει μια ερώτηση, είτε είναι μαθηματικά, πχ την προπαίδεια του εύκολου πέντε που την ξέρει από το νηπιαγωγείο, είτε γλώσσα, πανικοβάλλεται και δεν μπορεί να μιλήσει, να δώσει την απάντηση.
Ο μηχανισμός άμυνας του οργανισμού της στην επίθεση άγχους που της προκαλεί η ερώτηση είναι να ξεγλιστράει από την πραγματικότητα, ταξιδεύοντας με τη φαντασία της αλλού, και να επιστρέφει όταν πλέον το μάθημα έχει πάει παρακάτω.
Φοβάται, αγχώνεται μην απαντήσει λάθος, δεν έχει αυτοπεποίθηση, δεν της βγαίνει φωνή. Ευτυχώς, όλο αυτό το “βάρος” δεν το κρατάει μέσα της. Προφανώς οι γονείς της έχουν κάνει καλή δουλειά με το παιδί τους, τους εμπιστεύεται και το έχει συζητήσει μαζί τους.
Εκείνοι της λένε ξεκάθαρα ότι ακόμα και λάθος να κάνει, δεν πειράζει. Ας κάνει.
Και τι έγινε αν κάνει λάθος; Τίποτα δεν έγινε.

Αυτό από μόνο του είναι ξαλαφρωτικό κι απελευθερωτικό αλλά δεν είναι το μόνο που θα βοηθήσει τη Νεφέλη να ξεπεράσει το πρόβλημα της.
Σύμμαχός της είναι και η δασκάλα της.
Η εκπαιδευτικός έχει καταλάβει ότι η Νεφέλη γνωρίζει τις απαντήσεις κι ότι έρχεται διαβασμένη και δεν είναι ότι τη «γράφει» όταν της μιλάει. Και τη βοηθάει όταν βλέπει ότι η μικρή παθαίνει μπλακ άουτ από το στρες, λέγοντας της τη μαγική λέξη: «μπορείς».
Κι οι συμμαθητές της όμως, στο ίδιο μήκος κύματος με τη δασκάλα, της λένε δυο ακόμα μαγικές λεξούλες: «το ξέρεις», οι οποίες την ξεμπλοκάρουν εντέλως!

Αυτό το «μπορείς /το ξέρεις» καθώς επίσης και το «δεν πειράζει να κάνεις λάθος», η στήριξη κι ενθάρρυνση δηλαδή που έχει από την οικογένεια της και το σχολείο, την κάνουν αργά αλλά σταθερά, να ξεπερνάει τη φοβία της.
Ο συγγραφέας ο Βασίλης Κουτσιάρης γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για την ενθάρρυνση το οποίο αποδίδει υπέροχα η Λίλα Καλογερή με την εικονογράφησή της.
Μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία ή από τη σελίδα των εκδόσεων ΜΙΝΩΑΣ.
Από το οπισθόφυλλο:
Είμαι μαθήτρια της Δευτέρας.
Αν και όλα τα τετράδιά μου είναι γεμάτα Α, κάτι παθαίνω όταν η κυρία μού κάνει
μια ερώτηση χωρίς να σηκώσω το χέρι μου. “Ποιο είναι το ψηλότερο βουνό της
Ελλάδας, Νεφέλη;” με ρώτησε πριν από λίγες μέρες και, φυσικά, εγώ δεν
απάντησα.
Και δεν έφτανε αυτό, ξαφνικά ένιωσα να απομακρύνομαι από την τάξη. Το ταβάνι
εξαφανίστηκε κι άρχισα να ανεβαίνω, ώσπου βρέθηκα σε ένα πανύψηλο βουνό. Ο
Όλυμπος πρέπει να ήτανε. Ίσα ίσα που διακρίνονταν οι συμμαθητές μου και η δασκάλα
μου.
Όταν επέστρεψα, όλοι είχαν βγει διάλειμμα και η κυρία με περίμενε για να
κλειδώσει την τάξη. Δεν ξέρω τι παθαίνω. Θέλω τόσο πολύ να πω την απάντηση,
αλλά δεν μπορώ…
About Author

