Τι κάνει νιάου νιάου την Κυριακή του Πάσχα;

Σας είπα για τη Μεγάλη Παρασκευή, θα σας πω και για την Κυριακή του Πάσχα!

Ήρθανε οι κουμπάροι μας, χθες και φάγαμε όλοι μαζί, παιδιά και βαφτιστήρια και τι ωραία που ήταν!

Είχαμε κάνει “κατάσταση” κάτω στην πιλοτή που την αναβαθμίσαμε σε αυλή, κι έτσι ευάερα και ευήλια, βάλαμε σε μια παρένθεση το θέμα του κορωνοιού και ζήσαμε για λίγο την κανονικότητα!

Κύριε Χαρδαλιά, αν με διαβάζετε, ήμασταν όσοι ακριβώς μας είπατε να είμαστε.

Αφού προσπεράσαμε κάποια μικρά εμπόδια, τύπου το μπάρμπεκιου να είναι πιο μεγάλο από τη σούβλα και να ψάχνουμε Κυριακάτικα και Πασχαλιάτικα να βρούμε μαγαζί ανοιχτό να πουλάει σούβλες στο σωστό μέγεθος κουλουπού, ενώ τικ τακ το ρολόι έτρεχε και οι καλεσμένοι μας ήταν καθοδόν, και προσπερνώντας το γεγονός ότι ο νουαζετοσύζυγος είχε ήδη αφιερώσει χρόνο από την προηγούμενη μέρα να καθαρίσει /ράψει/ τοποθετήσει το κατσίκι στη σούβλα που είχαμε και που είναι για άλλο μπάρμπεκιου, όχι της αυλής, και έπρεπε να ξαναράψει, ξανατοποθετήσει στη νέα σούβλα, έτσι, γιατί είμαστε και ξεκούραστοι, όλα πήγαν τέλεια!

Μετά το φαγοπότι, μαζέψαμε σε μια σακούλα τα κόκκαλα για να τα πάμε την επόμενη στα σκυλάκια μας στο μαγαζί, σε μια άλλη τα σκουπίδια κι ανεβήκαμε σπίτι να χωνέψουμε!

Αρχικά, τακτοποίησα τα διάφορα στην κουζίνα που ήταν “βομβαρδισμένη”, λες και δεν είχαμε ψήσει /φάει στην αυλή.

Βέβαια, η κουζίνα μου πάντα έχει αυτήν την εμφάνιση, λες και γίνεται καθημερινώς πάρτι στο σπίτι, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Έπειτα, ξεκοκκάλισα, ξεψάχνισα, ποια είναι η σωστή λέξη τέλοςπάντων, αυτό κατά τα μεσάνυχτα –πιο πριν έβλεπα μια καινούρια σειρά στο νέτφλιξ, θα σας την πω, φοβερή- από τα ταψιά το κρέας για να το βάλω στο ψυγείο και να τρώμε όλη την υπόλοιπη βδομάδα.

Κάπου εδώ να πω ότι φαγητό περίσσεψε, γλυκό όχι.

Είχαμε γαλακτομπούρεκο από το κοσμικόν και προφιτερόλ φανταστικαπίθανο που μας φέρανε οι κουμπάροι.

Είχα δώσει το κουτί με το προφιτερόλ που περίσσεψε στον κουνιάδο μου να το πάρει σπίτι του για να μη φάω άλλο, γιατί δε μου έμπαινε το παντελόνι το πρωί και έψαχνα να βρω πιο μεγάλο νούμερο από τα καταχωνιασμένα, κι ένα σοκ το είχα πάθει, να τα λέμε κι αυτά. Bodycompass, πες αλεύρι!

Το σοκ μετά το ξέχασα, συμβαίνουν αυτά όταν φοράς μεγαλύτερο μέγεθος ρούχα, και αργότερα, νωρίς τη νύχτα, πήρα τηλέφωνο τον κουνιάδο να μου δώσει πίσω το προφιτερόλ, ντροπή το ξέρω, αλλά μεταξύ σοκολατοχόλικς κατανόηση!

Το γλυκό, που ήρθε αύθις μέσω ασανσέρ, δε σκόπευα να το φάω όλο αλλά βλέποντας τη σειρά στο νετφλιξ, ξαφνικά τελείωσε. Όλο, ναι, τη λαιμαργία μου μέσα.

Ξαναγυρνάω στα μεσάνυχτα που έφτιαχνα τα τάπερ για το ψυγείο. Κάνω ένα «έτσι» με το βλέμμα και αναρωτιέμαι «πού είναι η σακούλα με τα κόκαλα, οέο;» για να βάλω και τα υπόλοιπα!

Έψαξα λίγο στο μπαλκόνι, δεν τα είδα, ε δεν ήμουν και για πολλά πολλά ψαχτήρια, φαντάστηκα ότι «οκ, προφανώς θα πετάχτηκε η κοκκακολοσακούλα μαζί με τα σκουπίδια».

Το προφανές όμως δεν είναι πάντα και το σωστό!

Επίσης, αν κάτι είναι να συμβεί, θα συμβεί.

Θα σας πω γιατί το λέω, ειδικά το τελευταίο.

Χθες ο σύζυγος γιόρταζε. Τα παιδιά του είχαν κάνει δώρο ένα παραμύθι.

Ο γιος μου το σκέφτηκε, βοήθησε σε στρατηγικά σημεία βέβαια και η κόρη μου, πχ έδωσε το όνομα στη μάγισσα της ιστορίας, «Πιπιπή», αν αναρωτιέστε ποιο είναι, και το εικονογράφησε κιόλας!

Το δώρο που παρεμπιπτόντως ξετρέλανε τον μπαμπά τους και είπε ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει πάρει ποτέ, κατά δήλωσή του αυτό, το είχαμε αφήσει κάτω.

Σκέφτηκα να πάω να το ανεβάσω, αλλά λέω «και αύριο μέρα είναι» και δεν κατέβηκα να το πάρω. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά όμως, με «έτρωγε» που λένε!

Αν είχα πάει να το πάρω, δε θα σας έγραφα τώρα ποστ!

Πάμε στο Σήμερα!

Ξυπνάω και δε βλέπω πουθενά τον άντρα μου.

Το τι έκανε και το τι είδαν τα ματάκια του, θα σας το πω αμέσως τώρα!

Αφού “έδωσε” το Σύμπαν και δεν τα είδα εγώ, είχα όρεξη να κάνω χιούμορ και να του πω «θα σου κάνω ένα ποστ μούρλια!»!!

Σήμερα λοιπόν που κατέβηκε ο άντρας μου να πάρει το δώρο του, αντίκρισε το παρακάτω σκηνικό:

Γάτες παντού, γάτες ολούθε, γάτες όλης της γειτονιάς και της γειτονικής γειτονιάς και όλων των γειτονιών του δήμου. Έπεσε σύρμα, μαζεύτηκαν όλες στην πιλοτή μας και έκαναν το δικό τους Πάσχα.

Είχαμε ξεχάσει τη σακούλα με τα αποφάγια κάτω. Φάγανε τα κόκκαλα, νόμιζα μόνο ψαροκόκαλα τρώνε, κοκορέτσια, σαλάτες, παπάρες από τις σαλάτες, κουλουπού. Γενναιόδωρες μερίδες δε, από τα παιδιά που είχανε αφήσει αρκετά στα πιάτα τους.

Στη συνέχεια, κάνανε τα κακά τους, πολλά κακά, παντού, σε όλη την αυλή καιιιιι όχι μόνο στην αυλή.

ΌΟΟΟχι.

Είχαμε αφήσει ανοιχτό το παράθυρο του ισογείου και μπήκαν και μέσα στην πολυκατοικία!

Εννοείται ότι κάνανε κι άλλα κακά, πολλά κακά, στις σκάλες, ανέβηκαν και όροφο, τα κάνανε και εκεί , κατέβηκαν κάτω, πήγαν μια βόλτα και από το υπόγειο και γενικά μιλάμε για πολύ σκατό, με το μπαρδόν δηλαδή!

Ένα εγκεφαλικούλι το νιωσε να ρχεται ο σύζυγος, καλά εγώ θα το χα πάθει σίγουρα! Μόνο το ασανσέρ έμεινε καθαρό κι αυτό γιατί δεν μπόρεσαν να ανοίξουν τη πόρτα!

Αν νομίζεις ότι εδώ τελειώνει η ιστορία, όοοχι, έχει και συνέχεια!

Πήρε ο άνθρωπος χαρτιά κουζίνας, το λάστιχο της αυλής, άρχισε να πλένει να καθαρίζει και όταν είχε αστράψει τα πάντα, όπως κρατούσε τον κουβά με τα σκατόνερα, λίγο πριν τον χύσει κάνει μία κρακ το χερούλι, σπάει καιιιι…σλόου μόσιον, όοοοοοχιιιιιιιι, βλέπει τον κουβά στον αέρα, πάει να τον πιάσει, δεν τα καταφέρνει και γίνονται πόδια, παπούτσια, κάλτσες…καταλαβαίνετε… ΣΚΑΤΑ!

Με την τσίμπλα στο μάτι, είχε ένα πρωινό μούρλια!

Πάντως, για να κλείσω αισιόδοξα, αν τα σκατά σημαίνουν χρήματα, την κάναμε την τύχη μας!

About Author