
Το πνεύμα του χιονιού – Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Πρέπει να το πάρεις. Πραγματικά, πρέπει να το αποκτήσεις. Θα είναι στολίδι στη Βιβλιοθήκη σου αλλά και εξαιρετική επιλογή για δώρο Χριστουγέννων!
Είναι ένα βιβλίο βαθιά συναισθηματικό, βαθιά αληθινό, με υπέροχα μηνύματα για την αγάπη που ποτέ δεν τελειώνει. Πολυβραβεύτηκε, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και “κυκλοφορεί” σε 26 χώρες! Στην Ελλάδα “κυκλοφορεί” από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Ούτε η ίδια η συγγραφέας δεν περίμενε ότι το βιβλίο της θα έχει τέτοια απήχηση, πίστευε ότι δεν ήταν εμπορικό το θέμα του. Κι όμως! Άγγιξε τις καρδιές τόσων ανθρώπων, που έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Νορβηγικής λογοτεχνίας.
Έχει 24 κεφάλαια, ένα για κάθε μία μέρα του Δεκέμβρη έως τα Χριστούγεννα! Εγώ βέβαια τα διάβασα και τα 24 με μια ανάσα.
Θα γίνει και ταινία και δικαίως. Η εταιρία Anonymous Rights έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα για την κινηματογραφική του μεταφορά: «The Snow Sister», κράτα το σε μια γωνίτσα στο μυαλό σου.
Αχ, Χριστούγεννα! «Όλα είναι τόσο συγκλονιστικά όμορφα που νιώθεις ότι θα εκραγεί η καρδιά σου», που λέει κι η Χέντβιχ, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου.
Ποιος δεν αγαπάει τα Χριστούγεννα; Ακόμη κι ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, τα αγάπησε στο τέλος.
Ωστόσο, τα Χριστούγεννα δεν προκαλούν μόνο συναισθήματα χαράς. Ενέχουν και μια μελαγχολία, ιδίως όταν δεν έχεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους κοντά σου, να τα γιορτάσετε μαζί.
Όση ώρα διάβαζα το βιβλίο, ανάμεσα στα δάκρυα που κυλούσαν άφθονα, γιατί ω, ναι, έκλαψα πάρα πολύ, μου χτύπησε φλέβα συναισθήματος -καλά, κλαίω και εύκολα, με έχεις μάθει πια- το έβλεπα και κινηματογραφικά με τη φαντασία μου.

Τόσο όμορφη η ιστορία, τόσο “ζωντανές” οι εικόνες. Σε κάποιες σελίδες θα ορκιζόμουν ότι «έβλεπα» τα στολίδια, «άκουγα» τον ήχο από τα ξύλα που καίγονταν στο τζάκι, ένιωθα τη ζεστασιά και τη θαλπωρή, «μύριζα» τις πευκοβελόνες, τα μπισκότα τζίντζερ, τα μανταρίνια, την κανέλα και το κακάο, τις αγαπημένες μυρωδιές του κεντρικού ήρωα του βιβλίου, που αφηγείται και την ιστορία (του).

Δεν είναι μια συνηθισμένη παιδική χριστουγεννιάτικη ιστορία. Δε θα διαβάσεις για ΑγιοΒασίληδες και Ρούντολφ και χο – χο – χο, έτσι;
Είναι ένα διαφορετικό χριστουγεννιάτικο βιβλίο που απευθύνεται και σε παιδιά αλλά και σε μεγάλους.
Πραγματεύεται ένα σοβαρό και δύσκολο θέμα με τόση μαεστρία που όταν φτάνεις στο τέλος του, νιώθεις ανακούφιση, ζεστασιά, χαμογελάς ανάμεσα από τα δάκρυά σου.
Η υπόθεση είναι η εξής:
Ο Κρίστιαν είναι 10 χρονών, αγαπάει τα Χριστούγεννα και με την οικογένεια του πάντα τα γιόρταζαν υπέρλαμπρα, εξάλλου τότε έχει και τα γενέθλιά του. Το σπίτι τους πάντα το στόλιζαν όλοι μαζί, αγόραζαν τα δώρα, ζαχαροπλάθανε νοστιμιές!
Φέτος όμως όλα είναι διαφορετικά. Κι αυτό γιατί αυτά τα Χριστούγεννα η μεγάλη του αδερφή η Τζούνι δε θα είναι μαζί τους. Τη χάσανε τον προηγούμενο χρόνο.
Οι γονείς του ζούνε πια στον αυτόματο, δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτήν την απώλεια, κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν στην καθημερινότητα τους, μηχανικά.
‘Έχουν «εξαφανίσει» σε ντουλάπια και πατάρια φωτογραφίες κι οτιδήποτε θυμίζει τη μεγάλη τους κόρη, νομίζοντας ότι αυτό θα τους βοηθήσει να πονάνε λιγότερο, να το ξεπεράσουν γρηγορότερα.
Οι μέρες για εκείνους είναι όλες ίδιες, δεν ξεχωρίζουν γιορτινές και συνηθισμένες, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι να στολίσουν. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν μπορούν να ασχοληθούν ουσιαστικά με τα άλλα δυο παιδιά τους.
Ο Κρίστιαν πονάει κι εκείνος που έχασε τη μεγάλη του αδερφή. Ήταν δεμένοι, τον αγαπούσε τόσο πολύ κι εκείνος το ίδιο.
Λαχταράει όμως να μπει η ζωή στην κανονικότητα της, θέλει τους γονείς του πίσω κι όχι δύο μαριονέτες, – «περίεργα αντίγραφα των εαυτών τους» τους αποκαλεί- νιώθει ότι έχει χάσει όλη του την οικογένεια.

Το μικρό αγόρι, που οι γονείς του καταρρακωμένοι -είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμφορά από το να χάσεις το παιδί σου- δεν του δίνουν σημασία, περνάει τις μέρες του ολομόναχος, κλεισμένος στον εαυτό του. Ο καλύτερος του φίλος, οι δάσκαλοι, κανείς δεν βρίσκει τρόπο να τον πλησιάσει.
Παρηγοριά βρίσκει στην πισίνα. Καθημερινά κολυμπάει, κολυμπάει ασταμάτητα μέχρι τελικής εξάντλησης. Δίνει όλη του την προσοχή στις ανάσες, στα χτυπήματα χεριών και ποδιών μες το νερό, πάνω -κάτω, μέσα- έξω και ξανά μανά, να μη σκέφτεται.
Να ξεχάσει ότι σε μία βδομάδα είναι Χριστούγεννα, ότι στο σπίτι του είναι όλα στενάχωρα, ότι η αδερφή του η Γιούνη, δεν υπάρχει πια, οι γονείς του είναι σαν να μην υπάρχουν πια, να μη νιώθει πόνο.
Μια τέτοια μέρα,βλέπει ένα κοριτσίστικο μουτράκι κολλημένο στην τζαμαρία της πισίνας. Ναι, της Χέντβιχ, καλά το μάντεψες.
Η Χέντβιχ είναι η χαρά της ζωής! ‘Εχει πράσινα μάτια, κατακόκκινα μαλλιά και κόκκινη κάπα, γελάει διάπλατα, μιλάει ασταμάτητα, λατρεύει τα Χριστούγεννα και… θέλει να γίνει φίλη με τον Κρίστιαν! Είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο του αυτό το κορίτσι, έτσι λέω εγώ.
Έπρεπε να το πω και στη συγγραφέα παραπροχθές που τη γνώρισα στην παρουσίαση του βιβλίου, αλλά κόλλησα που έπρεπε να μιλήσω αγγλικά μπροστά στις άλλες Bloggers / δημοσιογράφους.
Γίνονται φίλοι και πηγαίνουν μαζί στο σπίτι της για να πιούνε κακάο. Πραγματικά, νιώθεις ότι είσαι και συ στο σπίτι μαζί τους, έως και νιώθεις τη γεύση του κακάο στο στόμα σου.
Μέσα από τις λέξεις της ταλαντούχας Maja Lunde “ξεπηδάνε” υπέροχες εικόνες που έρχονται και “δένουν” με την εξαιρετική εικονογράφηση της επίσης βραβευμένης Lisa Aisato.
«Βλέπεις» τον μεγάλο καναπέ στο ζεστό στολισμένο δωμάτιο, σου έρχεται να πάρεις φόρα και να βουτήξεις ανάμεσα στα μαλακά μαξιλάρια του, θέλεις να χουχουλιάσεις στο δωμάτιο που «φιλοξενεί» τη βιβλιοθήκη, να πάρεις ένα βιβλίο από το ράφι και να καθίσεις στην κουνιστή καρέκλα πάνω στο παχύ χαλί, δίπλα στη σόμπα.
Ο Κρίστιαν, όπως κι εγώ, ενθουσιάζεται με τον υπέροχα στολισμένο σπίτι της Χέντβιχ, με το κακάο, με τη χαρά και τη ζωντάνια του κοριτσιού!

Παίζουν με το χιόνι στην αυλή του σπιτιού της, φτιάχνουν έναν χιονάνθρωπο, που του δίνουν κοριτσίστικη μορφή και το ονομάζουν «χιονένια αδελφούλα», πάνε μαζί για κολύμπι και πατινάζ και…σαν να φτιάχνει το κέφι του Κρίστιαν.
Αρχίζει να νιώθει τα Χριστούγεννα. Και θέλει να τα φέρει και στο σπίτι του, στη μικρή του αδερφή, στους γονείς του.
Ποιος είναι όμως ο ηλικιωμένος άντρας που εμφανίζεται ξαφνικά στο σπίτι της Χέντβιχ; Πού είναι οι γονείς της; Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό της φίλης του και γιατί δεν το λέει στον Κρίστιαν;
Θα καταφέρει ο Κρίστιαν να το ανακαλύψει μόνος του; Θα μπορέσει να φέρει τα Χριστούγεννα σπίτι του;
Από το οπισθόφυλλο:
Νούμερο ένα χριστουγεννιάτικος κανόνας: Όλα
πρέπει να θυμίζουν Χριστούγεννα”, είπε η Χέντβιχ. “Πρέπει να
στολίζουμε ακόμα και την αποθηκούλα. Έτσι, όταν την ανοίγουμε για να πάρουμε
κάτι βαρετό, όπως μια σκούπα, δεν θα ξεχνάμε ότι είναι Χριστούγεννα.”
Πλησιάζει η παραμονή των Χριστουγέννων.
Για τον Κρίστιαν ήταν πάντα η πιο ωραία μέρα του χρόνου. Μελόψωμο και κλημεντίνες, η φωτιά στο τζάκι να τριζοβολά, το φως των κεριών να τρεμοπαίζει. Κι έπειτα, την παραμονή των Χριστουγέννων γίνεται δέκα χρονών. Όμως τίποτα δεν είναι ίδιο αυτή τη χρονιά. Μια βαριά σκιά σκεπάζει την οικογένεια.
Και ο Κρίστιαν νιώθει μόνο ένα πράγμα: ότι τα Χριστούγεννα ακυρώθηκαν.
Μέχρι που γνωρίζει τη Χέντβιχ. Η Χέντβιχ έχει πράσινα μάτια, μιλάει πολύ γρήγορα και αγαπάει όσο τίποτα τα Χριστούγεννα. Σιγά σιγά, ο Κρίστιαν αρχίζει να πιστεύει ότι ίσως τελικά γιορτάσει κι αυτός τα Χριστούγεννα. Όμως η Χέντβιχ κρύβει ένα μεγάλο μυστικό…
ΥΓ 1: Η συγγραφέας είναι ευγενική, πρόσχαρη, συμπαθέστατη και πολύ προσιτή και down to earth κι ας είναι πολυβραβευμένη και πολύ επιτυχημένη.
Έχει τρεις γιους και είναι πολύ ευαίσθητη για τα οικολογικά θέματα. Έχει πάρει μέρος σε διεθνείς κλιματικές και περιβαλλοντικές διαμαρτυρίες με τα παιδιά της κι έχει γράψει ένα οικολογικό μυθιστόρημα, το επίσης βραβευμένο «Η ιστορία των μελισσών», συστήνοντας μας ένα νέο λογοτεχνικό είδος, αυτό του «cli-fi» (climate fiction).
ΥΓ 2: Προτεινόμενες ηλικίες για το “Πνεύμα του χιονιού” είναι 9 – 12 χρονών. Σκέφτομαι να το διαβάσω στον γιο μου, που είναι 7 αλλά έχω και μια μικρή επιφύλαξη. Ίσως να περιμένω ένα χρόνο, όπως μου πρότεινε κι η Συγγραφέας Maja Lunde, αλλά ίσως να το δοκιμάσω και να δω πώς θα πάει.
About Author

