Νουαζέτα ιζ ντράιβινγκ (χερσέλφ) κρέιζι - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Έχουμε έκτακτο –και με τις δύο έννοιες- επεισόδιο στο σίριαλ:«Νουαζέτα ιζ ντράιβινγκ (χερσέλφ) κρέιζι»

Να κάνω μια μίνι εισαγωγή, για τους νέους μας φίλους, που δεν ξέρουν πόσο επιδέξια είμαι στο τιμόνι, πόσο ατρόμητη σωφερίνα, ότι η Οδική στο κινητό μου βρίσκεται στις ταχείες κλήσεις, ότι ο αυτός που έχει το συνεργείο, νομίζει ΣΤΑΝΤΑΡ ότι τον γουστάρω. Κι όλα αυτά, ενώ οδηγώ πολύ προσεχτικά με 30 χλμ, καημό το χει ο γιος μου να βάλω 5η ταχύτητα –νέβερ γκόνα χάπεν.

Στη νουαζετογειτονιά, όταν με βλέπουν να πλησιάζω, φτιάχνουν ποπ κορν και παίρνουν θέση μπροστά στο παράθυρο! Καλά για το βενζινάδικο διαγωνίως απέναντι από το σπίτι μου, δεν το συζητώ, είμαι το happy hour τους, χωρίς τα ποτά ή δεν ξέρω, πλάκα πλάκα, μπορεί και να βάζουν και κανά ποτάκι, πάγο πάντως έχουν σίγουρα!

Το καλύτερο τους είναι το παρκάρισμα –ξεπαρκάρισμά μου! Ιδίως το πρωί που βιάζομαι, να πάμε στα σχολεία/γραφείο μου πριν κλείσουν πόρτες, δεν πρέπει να χουν καλύτερο! Με το που βγαίνω από την πολυκατοικία, αυτοί βγαίνουν σε διάλειμμα. Σταματάνε να βάζουν βενζίνες, να πλένουν αυτοκίνητα, ό,τι κάνουν, και βλέπουν σόου!

Όπως πριν λίγο. Προσπαθούσα να παρκάρω σε μια μούρλια θέση ακριβώς, ΑΚΡΙΒΩΣ όμως μπροστά στο σπίτι μου. Είχε και το όνομά μου «Νουαζέτα». Το οποίο ήταν φανταστικό, γιατί το ΣΚ όταν μετακινείς το αμάξι σου, μετά δεν ξέρεις πού να το βάλεις –EiRini Pappa, όχι, δε θέλω προτάσεις από σένα.

Καμιά φορά –αναγκάζομαι να- το βάζω πάνω στο πεζοδρόμιο απέναντι από το σπίτι μου, ιδίως όταν κουβαλάω τσάντες σχολικές παιδιών, τσάντες φαγητών παιδιών, σακούλες του σούπερμάρκετ, δικές μου τσάντες με περιεχόμενο βαλίτσας –το αυχενικό, φίλος κολλητός-, μπουφάν, παγουρίνια που δεν μπαίνουν στις πλαϊνές θήκες των τσαντών γιατί εκείνες σκίστηκαν -60 ευρώ τσάντα μάι ας, Γεια σου, πάλι, Ειρήνη!- και βιβλία. Βαριά πακέτα, έτσι; βασταγερά, που λένε, με λογοτεχνικά βιβλία. Οπότε δεν μπορώ να παρκάρω 10 χιλιόμετρα μακριά.

ΟΜΩΣ, η γιαγιά που μένει στο σπίτι πάνω από το πεζοδρόμιο (και δίπλα από το βενζινάδικο) , είπε ότι της κρύβω τη θέα και μου ζήτησε, να μην το παρκάρω εκεί. Λες και θέλω να καβαλάω πεζοδρόμια. Ο γιος μου έχει κολλήσει, ότι αφού το αμάξι είναι πιο κοντό από το παραθύρι της, ποια θέα της χαλάω. Εγώ πάλι έχω κολλήσει για το ποια θέα της κρύβω, απέναντι είναι το σπίτι μου!

Επειδή η γειτονιά είναι πολύ γειτονιά, σαν ένα μικρό χωριό, προσπαθώ κι εγώ να μην της χαλώ χατήρια και σήμερα ειδικά, ήμουν τυχερή γιατί υπήρχε αυτή η φανταστική, όπως σας είπα, θέση που απλώς ήταν τόσο όσο. Η καρδιά μου έτρεμε και μου έλεγε «δεν χωράς, φύγε φύγε φύγε», αλλά το μυαλό μου φώναζε «χωράς», δε θα ψάχνεις θέση, να το βάλεις στου διaόλου τη μάνα, ενώ υπάρχει μία μπροστά στο σπίτι σου.

Βγήκα από το αμάξι, να την περιεργαστώ καλά καλά, να υπολογίσω με το μάτι πόσους πόντους είναι πριν προχωρήσω –χαχαχα, δεν καφρίζω ποτέ, δεν ξέρω τι με έπιασε τώρα, λέω οκ, καλή είναι –αχαχα, ναι το συνεχίζω- ξαναμπαίνω στο αμάξι και αρχίζει το πρότζεκτ «παρκάρισμα»

Ε φιου μίνιτς λέιτερρρρρ (παρακαλώ να διαβαστεί με το ανάλογο ύφος)

Κύριος της γειτονιάς που βλέπει τις προσπάθειες μου να το βάλω ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα, το ένα με κοτσαδόρο, χωρίς να τρακάρω κανένανα.

«Μήπως θες βοήθεια;»

Εγώ από μέσα μου «όχι, γιατί το λες αυτό; Επειδή έχω κάνει 8439344 μανούβρες; Επειδή ξεκίνησα να παρκάρω με ήλιο και όπου να ναι θα βγει το φεγγάρι πανωθέ μου;»

Απέξω μου όμως: «Όχι, εντάξει, το χω, θα το καταφέρω, ευχαριστώ».

Ε φιου μίνιτς λέιτερ (παρακαλώ να ξαναδιαβαστεί με το ανάλογο ύφος)

Προχωρώ προς το βενζινάδικο.

«Θα χρειαστώ κάποιον από το κοινό» λέω από μέσα μου, ενώ απέξω ρωτάω και καλά κουλ, η κουλή.

«Μήπως, μπορεί κάποιος να με βοηθήσει με το παρκάρισμα;»

«Ναι, αμέ»!

Τσακ και τσακ και μπήκε! Με δυο κινήσεις το βαλε!

«Ήταν λίγο δύσκολο», με παρηγόρησε κιόλας κάνοντας ταπ ταπ στην πλατούλα και γύρισε στη δουλειά του.

Δε νομίζω να ξαναβγώ σήμερα, πήγα και ως τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης στο φεστιβάλ παιδικού βιβλίου (θα είναι κι αύριο, αν θέλει κάποιος να πάει), που το έκανα ολοήμερη εκδρομή! ΜΟΝΟ εγώ, μπορώ να μετατρέψω μια σύντομη κι ευχάριστη βόλτα σε περιοχή που το τζι πι ες λέει ότι απέχει 14 λεπτά με το αυτοκίνητο, σε ταξίδι και να χρειάζομαι τάπερ με κεφτέδες!

Καλό ΣΚ!