Happy Birthday Νουαζέτα με Φουντούκι!

Το Blog μου έχει γενέθλια σήμερα! Είμαι 4 χρόνια Blogger!

Πωπω… πέρασαν 4 χρόνια από τη στιγμή που πάτησα το κουμπί και δημοσιεύτηκε το πρώτο μου άρθρο!

Για να κάνω ένα σύντομο φλας μπακ!

Χρόνος 1^ος

Το Blog μου είναι παιδοκεντρικό. Ό,τι γράφω έχει σχέση με τον γιο μου, το φουντούκι μου, εξού και ο τίτλος έχει τα δυο μας ονόματα, όπως μας φωνάζει ο φουντουκομπαμπάς δηλαδή (δεν υπάρχει καραμέλα ακόμα).

Όλα τα κείμενα αφορούν στα πράγματα που φτιάχνουμε, στις βόλτες που πηγαίνουμε, στα μαγειρέματά μας, τις ζαχαροπλαστικές μας, όλες μας τις δραστηριότητες! Είναι κάτι σαν ημερολόγιο.

Κάποια άρθρα δειλά δειλά ξεπροβάλουν, αν και δεν έχω βρει ακόμα το στιλ γραφής που μου ταιριάζει κι έχω ξεχάσει γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες.

Τονίζω τα μονοσύλλαβα, τα ερωτηματικά ποιος-ποια-ποιο, τελικά «ν», μπαίνουν όπου γουστάρουν, διπλοί τόνοι δεν παίζουν πουθενά, εεε, τέτοια! Η ντροπή των τριτοδεσμιτών!

Στον πρώτο χρόνο παίζω μπάλα μόνη μου, δεν έχω καν σόσιαλ, για να καταλάβεις! Μόνη μου τα γράφω, μόνη μου τα διαβάζω, στις φωτογραφίες βάζω πίξελς, μη δει κανείς ποια είμαι!

Προς το τέλος, αποκτώ φέισμπουκ και τα βάζω κι εκεί και αρχίζει να με διαβάζει κόσμος και να χαίρομαι!

Χρόνος 2^ος

Έχω μάθει να γράφω σωστά, αλλά ακόμα είμαι Λούκι Λουκ, φτωχή και μόνη καοουμπόις, εεεε, Μπλόγκερ, εννοώ!

Δεν έχω ιδέα από Blogoσφαιρα, από άλλες Bloggers (πλην της Άσπας, της guru των Bloggers που διαβαζα πριν ακόμα αποκτήσω παιδιά και κάνα δυο ακόμα), δε μου περνάει καν από το μυαλό ότι υπάρχει, ας πούμε κάποιο δίκτυο, ότι γνωρίζονται μεταξύ τους, γίνονται φίλες –κάποιες ναι, είναι φίλες φιλένιες- αλληλοϋποστηρίζονται, κοινοποιούν η μία τα άρθρα της άλλης.

Δεν ξέρω ότι υπάρχουν ομάδες στο φέισμπουκ,  δεν ξέρω πού πάνε τα τέσσερα, η φάση γενικά είναι: u know nothing John Snow!

Γράφω και αλλού και θέλοντας να είμαι συνεπής στα ξένα sites, παραμελώ το δικό μου.

Έτσι δεν κάνουμε συνήθως; Δίνουμε όλη μας την ενέργεια και τη φροντίδα στους άλλους και αφήνουμε τον εαυτό μας τελευταίο και καταϊδρωμένο.

Στον δεύτερο χρόνο μου στέλνει μήνυμα η Κάλη, από το Ανθομέλι και με προσκαλεί σε κοπή πίτας των mom Bloggers.

Ξαφνιάζομαι, εντυπωσιάζομαι χαίρομαι, αγχώνομαι, ένα τσουνάμι συναισθημάτων και χίλιες δυο σκέψεις!

«Καλέ, είμαι όντως Blogger; Με κάλεσαν κι εμένα; Θα είμαι κι εγώ στο κότερο;  Μπα, δε θα πάω, δεν ξέρω καμία, δε νομίζω ότι μπορώ…

Δηλ, τι, θα μπω στο μαγαζί και θα πάω να πω, «γεια σας είμαι η Νουαζέτα;» Α, παπα, δεν μπορώ να πάω σε ένα πάρτι, ολομόναχη, χωρίς να ξέρω κανέναν, ενώ γνωρίζονται όλες μεταξύ τους, δε θα μου μιλάνε, δε θα με παίζουν, κουλουπού – κουλουπου».

Το λέω στη γιαγιά μου και μου δίνει την απάντηση που περιμένω, μου την έχει πει πολλές φορές σε παρόμοια θέματα στο παρελθόν: «να πας παιδί μου, όποιος ντρέπεται στερεύεται».

Αποφασίζω να κάνω την ανατροπή και κόντρα στον εαυτό μου, ΠΗΓΑΙΝΩ!

Και πήγα και είδα και τελικά αφήνω τα γύρω γύρω και αφοσιώνομαι πλέον στο Blog μου!

Χρόνος 3^ος

 Έχω παθιαστεί με το Blog μου, συνέχεια γι’ αυτό μιλάω και ασχολούμαι μαζί του, να το κάνω μεγάλο, να το κάνω δυνατό! Έχω βρει το στιλ γραφής μου, βάζω νέες στήλες, γράφω πιο δημιουργικά, κάνω μυθοπλασία, έχω όνειρα, στόχους!

Αυτό που δεν έχω είναι χρόνος αλλά τον ψάχνω και τον βρίσκω παντού. Μέσα στα τραίνα, όταν οδηγώ αυτοκίνητο, όταν κάνω μπάνιο. Ξυπνάω τη νύχτα και σημειώνω ιδέες.

Γράφω – γράφω – γράφω!

Οι φίλες  μου ανησυχούν μήπως έχω γίνει εμμονική με το «χόμπι» μου! Ξαναγίνεται κοπή πίτας Bloggers. Με όλες τις κατηγορίες Bloggers, όχι μόνο τις Moms!

Πάλι ξέρω ελάχιστους κι έχω ένα αγχουλάκι, που πάω μόνη, αλλά αυτήν τη φορά έχω έναν άλφα αέρα.

Γιατί ναι, είμαι Blogger χωρίς αμφιβολία, το λένε οι αναρτήσεις μου, η επισκεψιμότητα, τα μηνύματα που μου αφήνετε!

Άλλωστε, δε μου είναι όλες άγνωστες οι «συναδέλφισσες Bloggers» , με κάποιες -έστω και διαδικτυακά- μιλάω!

Νιώθω τυχερή που γνωρίζω αξιόλογο κόσμο που αλλιώς δε θα γνώριζα και πραγματικά έκανα πολύτιμες γνωριμίες.

Και εμένα με πάω ένα βήμα παρακάτω. Βλέπω ποια είναι η κλίση μου και δουλεύω πάνω σε αυτή και κάνω όνειρα! Κι όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα, ζει.

Χρόνος 4^ος

Συνεχίζω να γράφω συνέχεια! Έχω τόσες πολλές ιδέες, τόση έμπνευση και στον περιορισμένο μου χρόνο κάνω το καλύτερο δυνατόν.

Ξεκίνησα με ένα παιδί, τώρα έχω δύο. Ξεκίνησα χωρίς σόσιαλ μίντια. Τώρα έχω και φεις και ίνσταγκραμ και μόλις δημιούργησα λογαριασμό και στο πιντερεστ.

Ξεκίνησα χωρίς να ξέρω ψυχή στο Blogging around και τώρα έχω ολοκληρωμένη άποψη για όλους στην Blogoσφαιρα!

Θέλω να σταθώ λίγο στο Instagram. Με το ζόρι το άνοιξα, γιατί μου είπαν από site που έγραφα ότι δε γίνεται να μην έχω.

Δεν καταλάβαινα τη χρησιμότητα του σε κάποιον που γράφει κατεβατά & δεν είναι influencer, δεδομένου ότι δεν μπορεί ο follower να πατήσει κάποιον σύνδεσμο και να τον μεταφέρει στο κείμενο σου.

Και το να πάει στο προφίλ σου να βρει το λινκ, εεε, λίγοι θα το κάνουν. Πρέπει να χεις γράψει κάτι εντελώς catchy που λένε κι οι φίλοι μου οι Άγγλοι!

Αυτή τη στιγμή που σου γράφω, έχω φίλες εκεί. Άτομα που ξέρουν όσα ξέρουν οι εκτός σόσιαλ φίλες μου.

Άτομα που με υποστηρίζουν σε κάθε ανάρτηση, που βοηθάνε, συμβουλεύουν και είναι δίπλα μου.

Θα τις ανέφερα μία μία αλλά έχει πάει μεσημέρι και θέλω να ανεβάσω το ποστ Γενεθλίων! Άσε που αγχώνομαι μη μου ξεφύγει καμία από τη βιασύνη. Θα κάνω edit αργότερα!

ΥΓ: Σύντομο φλας μπακ, των χιλίων μόνο λέξεων! Ο Κορονοϊός μου τρώει λέξεις! :Ρ

ΥΓ2: Να ξέρετε ότι όσους αγαπάτε το Blog μου, σας αγαπώ λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους!

ΥΓ3: Χωρίς τον άντρα μου, Blog δε θα υπήρχε, οπότε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» σε εκείνον που στηρίζει τα όνειρά μου και βοηθάει να γίνουν πραγματικότητα!

ΥΓ4: Σχώρα με αν δεις κάνα λάθος, πληκτρολογούσα Βουγιουκλάκη στάιλ, “πιο γρήγορα, πιο γρήγορα παρακαλώ”, να προλάβω να ανεβάσω πριν περάσει η μέρα!

Να βάλω και το βιντεάκι που έχω στα σόσιαλ για να μην το χάσω; Θα το βάλω!

Σας χαιρετώ και σας φιλώ όλους!

About Author