
Κλισέ κείμενο για τα Χριστούγεννα!
Ακολουθεί κλισέ κείμενο. Κλισέ – ξεκλισέ όμως, αφού οι περισσότεροι τη θέλουμε την υπενθύμιση μας, μαζί κι εγώ, θα τα πω. Και δεν εννοώ τα κάλαντα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι Χριστούγεννα δεν είναι μόνο τα λαμπερά φωτάκια, τα στολισμένα έλατα με τα δώρα στη βάση τους, τα ψώνια κι ο Άγιος Βασίλης – ho-ho-ho! Είναι κάτι πολύ βαθύτερο κι αυτό το γνωρίζουν κι οι πέτρες. Χριστούγεννα είναι αγάπη, έγνοια και προσφορά για τον διπλανό και τον παραδιπλανό μας. Η πιο βαθιά έννοια των Χριστουγέννων είναι το «δίνω». Και πιο συγκεκριμένα, το «δίνω» χωρίς να περιμένω κάποιο αντάλλαγμα.
Πόσοι από εμάς, ενώ το ξέρουμε, όντως θα το κάνουμε πράξη; Πόσοι εκτός από το να το συζητάμε, θα κάνουμε κάποια πράξη ανιδιοτελή, καθοδηγούμενη από καθαρό, ατόφιο ενδιαφέρον; Και πόσοι ενώ το κάνουμε και υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι θα το βάλουμε στο πρόγραμμα και για τον υπόλοιπο χρόνο, τελικά τηρούμε την υπόσχεση αυτή;
Η αλήθεια είναι ότι οι καταιγιστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας δε μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας πολλές φορές, πόσο μάλλον να ασχοληθούμε με το πρόβλημα του δίπλα. Πολύτιμο δώρο που δεν αγοράζεται είναι ο χρόνος μας.
Τα Χριστούγεννα, μας δίνουν την ευκαιρία να αφιερώσουμε τον χρόνο που πραγματικά θα θέλαμε να δώσουμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και δεν το κάναμε, στην οικογένεια, στους φίλους, αλλά και σε εκείνους που δε γνωρίζουμε προσωπικά.
Ένα τηλέφωνο, μια επίσκεψη στον ηλικιωμένο συγγενή, ιδίως αν μένει μόνος του, είναι το μεγαλύτερο δώρο. Και μπορούμε να το προσφέρουμε με αφορμή τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Σε κανέναν δεν αξίζει να είναι μόνος του, ιδίως γιορτινές μέρες. Πολλοί άνθρωποι, ηλικιωμένοι και μη, βιώνουν βαθιά μοναξιά και μελαγχολία κι εμείς μπορούμε να την απαλύνουμε. Βοηθάει και το Χριστουγεννιάτικο Πνεύμα σ’ αυτό, μας χτυπάει το καμπανάκι – υπενθύμιση.
Μια γλυκιά κουβέντα, μια αγκαλιά, λίγη συντροφιά, πάντα πιάνει τόπο και δεν κοστίζει τίποτα. Κάπου ανάμεσα στις βόλτες και τα ψώνια, ας το βάλουμε στο πρόγραμμα, αφού το σκεφτόμαστε που το σκεφτόμαστε, μην το αφήσουμε γι’ αύριο και μεθαύριο και να φλερτάρει με το «κάποτε – ποτέ».
Έχουμε στο μυαλό μας να ενισχύσουμε με τις χριστουγεννιάτικες αγορές μας, συλλόγους και ιδρύματα που δίνουν μέρος των εσόδων ή και όλα τα έσοδα προς κάποιον ανώτερο σκοπό. Γουράκια, κάρτες και δωράκια μπορούν να αγοραστούν από χριστουγεννιάτικα μπαζάρ που οργανώνονται για τη στήριξη των αδύναμων, αυτών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Η αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια κι ενσυναίσθηση προσφέρονται απλόχερα το χριστουγεννιάτικο διάστημα. Μαζεύουμε τρόφιμα μακράς διάρκειας και τα δίνουμε σε φιλανθρωπικές οργανώσεις ή σε οικογένειες που ξέρουμε ότι τα έχουν ανάγκη.
Ρούχα, βιβλία, παιχνίδια, σε καλή κατάσταση, που τα έχουμε ξεχασμένα σε κάποιο ράφι, τα χαρίζουμε, να πιάσουν τόπο σε εκείνους που τα έχουν ανάγκη και θα τα χαρούνε. Μπαίνουμε στο αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Και δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζωάκια. Δίνουμε ένα πιάτο φαγητό και λίγο νερό σε κάποιο αδέσποτο ζωάκι, παίρνουμε μαζί μας το γατάκι που βρήκαμε στις ρόδες του αυτοκινήτου μας, αν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να του προσφέρουμε ή να του βρούμε σπίτι, δεν προσπερνάμε κανέναν που μας έχει ανάγκη, δεν αδιαφορούμε.
«Η ιδέα μου για τα Χριστούγεννα είναι απλή: Να αγαπάς τους άλλους. Κι αν το καλοσκεφτείτε… γιατί πρέπει να περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να το κάνουμε αυτό;» είπε ο Bob Hope, βρετανός κωμικός, και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
About Author

