
Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία!
Στον Βόρειο Πόλο, τα ξωτικά δούλευαν με φρενήρεις ρυθμούς! Λίγες μόνο μέρες είχαν μείνει για το καθιερωμένο, ετήσιο ταξίδι του Άγιου Βασίλη, πάνω από τα σπίτια των ανθρώπων και το μοίρασμα των λαχταριστών πακέτων.
Ετοίμαζαν τα δώρα που είχαν ευχηθεί τα παιδιά, και τα φρόνιμα και τα ζωηρά, όλα τους καλά. Κι όχι μόνο. Αυτή τη φορά, ο Άγιος Βασίλης ήθελε να ικανοποιήσει και τους μεγάλους, γονείς ή όχι. Άλλωστε για εκείνον που ήταν χιλιάδων ετών, κι οι μεγάλοι, μικροί ήταν, σαν παιδιά τους έβλεπε. Σάμπως παιδιά δεν ήταν κι αυτοί βαθιά μέσα τους;
Είχε αναθέσει λοιπόν, σε δύο χιλιάδες δεκαοκτώ ξωτικά, προσεχτικά διαλεγμένα, την αφρόκρεμα των ξωτικών, το δύσκολο project, να ευχαριστήσουν το ενήλικο target group. Να τους δώσουν αυτό που θέλουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο, είχαν πάρει την απομακρυσμένη αίθουσα, το meeting room, που βρισκόταν στα ενδότερα το Αγίου σπιτικού, για να έχουν ησυχία. Βρίσκονταν μακριά από τους φασαριόζικους συναδέλφους τους που δούλευαν διασκεδάζοντας στα παιχνιδιάρικα εργαστήρια.
Οι μεν, συσκέπτονταν σοβαροί στην αίθουσα συνεδριάσεων οι δε, τραγουδούσαν και χοροπηδούσαν στο χρωματιστό και ακατάστατα χαρούμενο εργαστήριο. Οι μεν κάναν brainstorming και κρατούσαν σημειώσεις, οι δε, άκουγαν στη διαπασών χριστουγεννιάτικα κάλαντα, κάνανε φάρσες μεταξύ τους και ταυτόχρονα φτιάχνανε παιχνίδια.
Αυτά που φτιάχνανε τα παίζανε κιόλας για να είναι σίγουροι ότι θα ανταποκριθούν σωστά στις επιθυμίες των παιδιών. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Κούκλες, επιτραπέζια, αυτοκίνητα McQueen και hot weels, playmobil και lego, ό,τι είχε ζητήσει το παιδί, φτιαχνόταν μάνι –μάνι, τo συσκευάζανε και τo βάζανε στον σάκο.
Στα ενδότερα, επικρατούσε σιωπή. Τα δύο χιλιάδες δεκαοκτώ ξωτικά φαινόντουσαν προβληματισμένα. Πονοκεφαλιάζανε πώς να πραγματοποιήσουν τις ευχές των μεγάλων για τη νέα χρονιά.
Πολύ θα θέλανε να είναι στη θέση των άλλων ξωτικών που βρίσκονταν ανέμελα στα κάτω πατώματα, τα παιχνιδιάρικα. Αντ’ αυτού, κοιτούσαν και ξανακοιτούσαν τις κάρτες με τις ευχές καθώς και τις αναρτήσεις στα διάφορα social media που αντάλλασσαν μεταξύ τους οι ενήλικες κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Πανομοιότυπες ευχές, όλοι επιθυμούσαν και ευχόντουσαν τα ίδια: αγάπη, χαρά, ειρήνη, γαλήνη. Με μία λέξη, ζητούσανε ευτυχία.
Κάποια στιγμή πετάχτηκε κάποιο, το πιο σοφό από αυτά, και είπε: «Συνάδελφοι – ξωτικά, αυτό που εύχονται οι μεγάλοι δεν μπορούμε να τους το δώσουμε εμείς, γιατί είναι κάτι που δε δωρίζεται.
Η ευτυχία είναι απόφαση, αρκεί να την πάρουν, και θα την αποκτήσουν μόνοι τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οφείλουν ν’ αγαπήσουν και ν’ αποδεχτούν τον εαυτό τους. Όσο καλύτερα τα ‘χει κανείς με τον εαυτό του, τόσο πιο δοτικός και γενναιόδωρος γίνεται με τον άλλον, τόσο πιο εύκολα μπαίνει στα παπούτσια του, συμπάσχει και βοηθάει.
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι φοβερό προσόν και είναι επίκτητο. Όλοι μπορούν να την καλλιεργήσουν. Κι όσο υψηλότερη την έχει ο καθένας, τόσο καλύτερη ισορροπία έχει με τον εαυτό του και τόσο καλύτερα αντιμετωπίζει τη ζωή κι ό,τι του φέρει αυτή.
Αν αποφασίσουν να έχουν ανοιχτό μυαλό και καρδιά, να είναι καλοπροαίρετοι και να έχουν πρώτα οι ίδιοι τα στοιχεία αυτά που επιθυμούν στους τρίτους, καθώς και να μην κάνουν στους άλλους αυτά που δε θέλουνε να κάνουν οι άλλοι στους ίδιους, σαν τα πλακάκια του ντόμινου η αγάπη θα απλωθεί παντού. Κι όσοι περισσότεροι το κάνουν αυτό, τόσο καλύτερα για τους ίδιους, τον περίγυρο και τον περίγυρο του περίγυρου.
Η πληρότητα και η ευτυχία λοιπόν είναι στα χέρια τους. Εκείνοι έχουν το μαχαίρι εκείνοι και το καρπούζι κι ας είναι τέλη Δεκέμβρη».
Όλοι συμφώνησαν με αυτή τη διαπίστωση και γρήγορα έγραψαν και υπέγραψαν το πρακτικό, το βάλανε σε ένα φάκελο και το άφησαν στο γραφείο του Άγιου Βασίλη. Στη συνέχεια, κατέβηκαν στους κάτω ορόφους, βρήκαν τα υπόλοιπα ξωτικά και άρχισαν χορεύοντας και τραγουδώντας να φτιάχνουν και εκείνοι πολύχρωμα πακέτα. Σε τέσσερις μερούλες θα έφταναν στον προορισμό τους, μαζί με τον ολοκαίνουριο χρόνο που θα ταξίδευε παράλληλα μαζί τους.
🌟 🎄 🌟 🎄🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟 🎄 🌟
Μακάρι να ‘χουμε όλοι μια καλή χρονιά, με πολλά χαμόγελα κι ακόμη περισσότερες χαρές. Ό,τι είναι στο χέρι μας να το κάνουμε και για εμάς και για τους γύρω μας, όσους και όπως μπορούμε να βοηθήσουμε. Για ό,τι δεν είναι στο χέρι μας, θα δούμε τι θα κάνουμε. Υγεία να έχουμε και θα βρεθεί αργά ή γρήγορα κάποια λύση.
About Author

