παιχνίδια
Κυκλοφορώ και αρθρογραφώ,  Σκέφτομαι και γράφω

Παιδί μου, μάζεψε τα παιχνίδια σου!

Μοιραστείτε το :

Στα σχολεία που ακολουθούν το μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης, τα παιδιά είναι υπεύθυνα για τη φροντίδα της τάξης, ξέρετε, μαζέματα, τακτοποίηση και τα σχετικά. Το κάθε παιδί αφήνει τα πράγματα που χρησιμοποίησε όπως και όπου ακριβώς τα βρήκε. Με αυτή τη μέθοδο επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα φυσικής και ψυχικής ανάπτυξης των παιδιών, που έχουν ανεξαρτησία κι ελευθερία, αλλά με όρια και σεβασμό προς τον περίγυρό τους.

Ωραία θα ήταν κι οι γονείς στο σπίτι να ακολουθούσαμε το ίδιο σύστημα και τα παιδιά να ήταν υπεύθυνα για το συμμάζεμα των προσωπικών αντικειμένων τους, τουτέστιν των παιχνιδιών τους.

Βέβαια, αν τους μαθαίναμε να κάνουνε και γενικότερα δουλειές, ακόμη καλύτερα.

Κι όταν λέμε δουλειές, δεν εννοούμε τύπου σίδερο και σφουγγάρισμα. Μπορούνε, για παράδειγμα, να μας βοηθήσουν στο μαγείρεμα, μια άκρως δημιουργική διαδικασία, αλλά και να καθαρίσουμε μαζί τον πάγκο της κουζίνας και να πετάξουμε τα σκουπίδια στον… κάδο των σκουπιδιών.

Να ποτίσουνε τα λουλούδια στο μπαλκόνι, να αναπτύξουνε και οικολογικά αισθήματα, να βάλουνε τα άπλυτα στο σάκο με τα βρόμικα ή στο πλυντήριο, αν είναι η μέρα μπουγάδας. Τέτοια πράγματα, απλά, εύκολα και γιατί όχι; Διασκεδαστικά, που εκπαιδεύουν το παιδί από μικρό και του εμφυσούν το αίσθημα της ευθύνης, το οποίο θα το ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Η αρχή όμως, που είναι και το ήμισυ του παντός, γίνεται με το να μάθει το παιδί να τακτοποιεί τα παιχνίδια του στα ράφια ή στα κουτιά τους. Έπαιξες; Θα μαζέψεις κιόλας. Αν είσαι πολύ μικρός, θα μαζέψουμε μαζί, αλλά θα μαζέψεις ΚΑΙ εσύ! Και δε μιλάει τώρα -μόνο- μία κουρασμένη μαμά, έχει αποφανθεί κι η επιστήμη επ’ αυτού.

Το να συμμετέχει ένα παιδί στις δουλειές, άκα, μάζεμα των παιχνιδιών του, συμβάλλει στη διανοητική και συναισθηματική ανάπτυξη του. Ξεκινώντας με αυτά, στη συνέχεια, θα μαζεύει τα βιβλία και τα ρούχα του, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο, θα οργανώνει καλύτερα τις δουλειές στο δικό του σπίτι. Αν είναι αγόρι δε, θα έχει ενεργή συμμετοχή, σε αντίθεση με τα αγόρια των προηγούμενων γενεών, με αποτέλεσμα πιο αρμονικές και ήρεμες σχέσεις με τη σύντροφο αργότερα.

Τα προηγούμενα χρόνια εκείνη που τα έκανε όλα ήταν η μαμά, είτε εργαζόταν εκτός, σε κάποιο γραφείο, είτε ήταν εργαζόμενη εντός κι επί τ’ αυτά. Τις σημερινές μαμάδες μας διακρίνει μια διάθεση να κάνουμε τα παιδιά μας πιο ανεξάρτητα κι υπεύθυνα, έχοντας την ίδια αντιμετώπιση σε αγόρια – κορίτσια, άλλο αν τελικά καταλήγουμε να τα κάνουμε μόνες μας, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε το παιδί μας θα μαζέψει τα playmobil του ή τα lego απο το πάτωμα.

Πόσοι από εμάς έχουμε σηκωθεί βράδυ από το κρεβάτι για τον οποιονδήποτε λόγο και έχουμε σκουντουφλήσει πάνω σε παιχνίδια που αρχίζουν ξαφνικά μες την ησυχία της νύχτας να παίζουν μουσική, να κάνουν θόρυβο ή μας έχουν πονέσει; Οι γονείς που έχουν πατήσει lego με γυμνή πατούσα, ταυτίζονται με το τελευταίο.

Οπότε, υπενθυμίζουμε όσες φορές χρειαστεί ότι πρέπει να μαζέψουν τα παιχνίδια τους, κάνουμε υπομονή και δεν τα μαζεύουμε εμείς επειδή «δεν αντέχω άλλο να βλέπω μπάχαλο το σαλόνι/ δωμάτιο» και διευκολύνουμε με μεγάλα καλάθια/ αποθηκευτικούς χώρους που μπορούν εύκολα να τοποθετήσουν μέσα τα πράγματά τους.

Κι ένα τελευταίο: δίνουμε το καλό παράδειγμα εμείς οι ίδιοι, έχοντας  τακτοποιημένα τα πράγματά μας. Δε γίνεται εμείς να έχουμε τον ασυμμάζευτο και να έχουμε την απαίτηση τα παιδιά μας να είναι τύπος και υπογραμμός, έτσι δεν είναι;


Άρθρο μου στο lifesharing.gr

About Author

Μοιραστείτε το :