
Εκ βαθέων ή αλλιώς To know us better!
Κοίτα τι θα κάνω σήμερα, θα περιαυτολογήσω, όπως έκανα και πέρυσι, τέτοια μέρα εδώ!
Γενέθλιο ποστ – Ασμπέτε λοιπόν!
Ας υποθέσουμε ότι είμαι ένα παζλ! Μικρό έτσι; Όχι από αυτά με τα δύο χιλιάδες κομμάτια που κάποιοι -τρελοί θα ναι- απολαμβάνουν να φτιάχνουν! Μικρούλι του 1.60 συν -πλην, ιδού 40 συν 1 κομματάκια, που αν τα ενώσεις φτιάχνουν Νουαζέτα!
Δε θα τα βάλω με τάξη, συνοχή, σειρά προτεραιότητας, δηλ, τακτοποιημένα κι οργανωμένα! Δεν είμαι Παρθένος, Ζυγός είμαι! Εντάξει; Εντάξει! Πάμε!
- Τα παιδιά μου. Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί. Στο φουντούκι και την καραμέλα μου. Εκείνα είναι πάνω απ’ όλα και όλους! Θέλω να γίνω καλύτερη μαμά απ’ ότι είμαι, αλλά αυτό που είμαι, δεν είναι μόνο «μαμά». Νιώθω έντονες και διεκδικητικές και τις άλλες μου ιδιότητες, γυναίκα, φίλη κλπ.
- Ταξίδια. Θέλω να πηγαίνω κάθε χρόνο σε ένα καινούριο μέρος. Θέλω να γνωρίζω νέους τόπους, κουλτούρες, να γεμίζω εικόνες, χρώματα, αρώματα. Νιώθω ότι γίνομαι ΠΛΟΥΣΙΑ με κάθε νέο προορισμό που κάνω “δικό μου”.
- Σοκολάτες. Ρε παιδί μου, υπάρχει μεγαλύτερη νοστιμιά από τα σοκολατοειδή; Μα σοκολάτα, νουαζέτα ή μη, μα προφιτερόλ, μα μερέντα, μα σοκοφρέτα – πιάσε πέτα.
- Πάθος. Είτε είναι γραφή, είτε σεξ, είτε οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορώ τα νερόβραστα και τους νερόβραστους. Δεν τα μπορώ, φρικάρω ή έστω -ας μην υπερβάλλω- βαριέμαι.
- ΕΡΩΤΑΣ. Πώς ζούνε κάποιοι άνθρωποι χωρίς να αφήνονται να ερωτευτούν, χωρίς να έχουν ζήσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, ένα μεγάλο, τρελό, παθιασμένο έρωτα. Χωρίς να ταρακουνηθούν, να τους έρθουν τα πάνω, κάτω, να πέσουν να χτυπιούνται στα πατώματα, να τρελαθούν ρε παιδί μου, να βαδίζουν και να παραμιλούν, να κάνουν πράγματα που λέγανε «εγώ, ποτέ δε θα κάνω». Ε; Πώς ζούνε; Ζωή μισή και δεν το ξέρουνε.
- Blog. Το Blog μου, nouazetamefountouki.gr, μου είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όποιος δικός μου άνθρωπος δεν το αγάπησε και δεν το στήριξε, έπεσε στην εκτίμηση μου. Ναι, τόσο πολύ το αγαπώ. Είμαι παθιασμένη μαζί του. Και μιλάω για τους δικούς μου ανθρώπους, γιατί οι ξένοι, οκ, τι απαιτήσεις να έχεις από εκείνους.
- Οι φίλες μου. Ίδιες κι απαράλαχτες από την εποχή του Νώε, με μερικά new entries που επίσης κι αυτά μετράνε τουλάχιστον 10ετία.
- Συναίσθημα. Μπόλικο. Όλα στο πολύ. Αγαπώ πολύ, Πονάω πολύ, Στενοχωριέμαι πολύ, Χαίρομαι πολύ, Χαλιέμαι πολύ, Φοβάμαι πολύ, Αγχώνομαι πολύ, Ανασφαλιέμαι (γλωσσοπλάστης) πολύ, κλπ. Όταν έβρεχε συναίσθημα ο Θεός, δεν κρατούσα ομπρέλα, ξεκάθαρα.
- Θάλασσα. Δεν υπάρχει δίλημμα, βουνό ή θάλασσα. Πάντα θάλασσα είναι η απάντηση.
- Βιβλία. Παλιά διάβαζα κάθε βράδυ. Για τον εαυτό μου. Τώρα διαβάζω παιδικά βιβλία ενταγμένα στη βραδινή ρουτίνα των παιδιών μου.
- Σειρές – ταινίες. Τρελαίνομαι! Μπορώ να παρακολουθώ το ένα επεισόδιο μετά το άλλο! Από σειρές, οι αγαπημένες μου είναι οι εξής: friends, suits, la casa de papel, modern family, orange is the new black, breaking bad, ok, σταματώ πριν πω ό,τι παίζει και δεν παίζει. Από ταινίες δεν πα να περάσουν άλλα είκοσι χρόνια και να έχω δει στο σύνολο 74837483478, αυτές που θα μου έρχονται πάντα πρώτες στο μυαλό είναι το Notebook & το Dirty Dancing!
- Παραμύθι. Έγραψα το δικό μου, ολόδικό μου παραμύθι που όσοι το διάβασαν το αγάπησαν με τη μία! Το σημαντικότερο όμως μου αρέσει εμένα, που είμαι πολύ δύσκολη στο να μου δινω “μπράβο”. Είμαι ΠΟΛΥ περήφανη γι’ αυτό!
- Αυτοκίνητο. Το φοβάμαι. Ακόμα, ναι. Έχεις διαβάσει αναρτήσεις ξεκαρδιστικές που αφορούν στη φοβία μου για την οδήγηση. Προσπαθώ, αλλά ακόμα το φως στο τούνελ έρχεται από πολύυυυυ μακριά.
- Χορός. Παντού, πάντα, σε κάθε ευκαιρία. Σε έξοδο, στο σπίτι, στο σαλόνι μου, στο αυτοκίνητο καθιστή κλπ.
- Όνομα. Το Έφη βγαίνει από το Ευτέρπη, το πήρα από την αγαπημένη μου γιαγιά. Όλα καλά, αλλά έφαγα γι’ αυτό μικρότερη… τρελό μπούλινγκ! Το αγαπημένο μου γυναικείο όνομα είναι το Ηλέκτρα.
- Τατουάζ. Έχω ένα νεανικό που ακόμα αγαπώ και δόξα τω Θεώ δεν έχει πάθει τίποτα γιατί δύσκολα θα πήγαινα να μου το ξαναπατήσουν. Ακόμα και 20 χρόνια μετά, θυμάμαι πόσο είχα πονέσει, ότι παραλίγο να φύγω με το μισό χτυπημένο και ποτέ δεν ξαναγύρισα για να μου βάλουν χρώμα (για το οποίο τώρα λέω, ευτυχώς!). Έχω και δύο ακόμα στο χέρι, τα ονόματα των παιδιών μου, με το κατιτίς τους κι έχω προγραμματίσει και το επόμενο μου, που το αγάπησα πριν ακόμα το δω πάνω μου. Ταξιδιάρικο. Μια σχεδία με διάφορα γύρω γύρω.
- Όνειρο. Να γράψω ένα μυθιστόρημα κι ο κόσμος να το αγαπήσει. Ρεαλιστικό, αν βρεθεί λίγος χρόνος. Δεν είπα να πάρω νόμπελ, αλλά να δω στη διπλανή ξαπλώστρα να με διαβάζουν και τι στον κόσμο!
- Ποίηση. Παλιά τη κορόιδευα και τη σνόμπαρα. Τώρα διαβάζω ερωτικά ποιήματα και λιώνω. Οι επιστολές των Πολυδούρη – Καρυωτάκη δε, με συγκλονίζουν. Μέχρι που πήρα μέρος σε διαγωνισμό ποίησης! Ακόμα, δεν το πιστεύω.
- Ποτό. Ρούμι με κοκακόλα! Εκεί είμαι! Δεν την μπορώ την τεκίλα αν και νεότερη την τιμούσα καταλλήλως. Δεν πίνω ρακές – τσίπουρα- ούζα. Μπλιάχ!
- Τσιγάρο. Δεν καπνίζω. Ούτε από αυτά, ούτε από εκείνα, ούτε από τ’ άλλα.
- Ηλικία. Δεν έχω κανένα θέμα μαζί της. Είμαι καλύτερη, μέσα- έξω απ’ όσο ήμουν στα 20, για πιο πίσω, δεν ομιλώ. Χάλια μαύρα.
- Social Media. Απέκτησα φέις πριν τρία χρόνια και ίνστα, πριν ενάμισι. Το έκανα για το blog μου (αμάρτησα για το παιδί μου), όμως γνώρισα κόσμο που δε θα είχα γνωρίσει αλλιώς και στάθηκα διπλά τυχερή! Πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για νέους ανθρώπους που αξίζουν, στη ζωή μας.
- Έκθεση. Φοβόμουν την έκθεση (όχι το μάθημα, έτσι;) κι από μικρή έκανα το παν να μην τραβάω την προσοχή, να μένω αόρατη. Τώρα, με μικρά μικρά βηματάκια, την κερδίζω αυτήν τη φοβία. Βγαίνω παραέξω, Γράφω και εκτίθεμαι.
- Γυμναστική. Κάνω από μικρή που με πήγαιναν ρυθμική έως και τώρα που κάνω ζούμπα και τα υπόλοιπα χοροπηδηχτά. Γενικώς, με τη γυμναστική είμαστε άσπονδες φίλες. Δεν τρελαίνεται η μία για την άλλη κι έχουμε κάπως συμβιβαστεί με αυτά τα αθλητικά προγράμματα που μοιάζουν με χορό.
- Φαγητό. Μακαρονάδα με κιμά, μακαρονάδα με κοκκινιστό, μακαρονάδα με τυρί, ψαρόσουπες, κοτόσουπες, κρεατόσουπες! Και μετά όλα τα υπόλοιπα!
- Χρώμα. Το κόκκινο. Το κόκκινο είναι το χρώμα μου, χωρίς αμφιβολία. Από τα ελάχιστα που είμαι τόσο σίγουρη, που δεν πα να μην αρέσω σε κανέναν άλλο, εγώ αυτό θα διαλέγω πρώτα πρώτο.
- Γέλιο. Γελάω δυνατά κακαριστά, με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια και τέτοια. Το ίδιο κι όσοι έχω επιλέξει δίπλα μου. Δεν μπορώ τους μουντρούχους. Θέλω ανθρώπους που να γελάνε με το στόμα και τα μάτια ταυτόχρονα.
- Νεύρα. Νευριάζω, φουντώνω, καμία σχέση με ζεν και Βούδα, δηλ. Ωστόσο, δε θέλω να τσακώνομαι & δεν μπορώ και τους εριστικούς, αγενείς, σνομπ, ξινούς ανθρώπους. Απομακρύνομαι όσο μπορώ από αυτούς για να μη χρειαστεί να νευριάσω, φουντώσω, μου ανάψουν λαμπάκια σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.
- Ξενέρωμα. Αν ξενερώσω, που για να συμβεί αυτό, κάτι μου έκανες και πιθανά το έκανες επαναλαμβανόμενα, αντί να κλώθω, όπως έκανα παλιότερα, φεύγω χωρίς εξήγηση. Ξέρεις τι μου έκανες, πάντα όλοι ξέρουμε τι κάναμε. Δε μιλάω πια, πράττω. Φεύγω δηλ.
- Ενσυναίσθηση. Τεράστια, σαν την Πελοπόννησο. Προσπαθώ πλέον να κρατάω ισορροπίες και για μένα. Από ένα άδειο κιούπι (μ’ αρέσει αυτή η λέξη) δεν μπορείς να προσφέρεις σε κανένα άλλον.
- Σπουδές. Έχω ένα μεταπτυχιακό στο international marketing management από το Πανεπιστήμιο του Leeds και είμαι περήφανη γι’ αυτό αλλά κι όπως έχω πει πολλάκις -και έχω και σχετική ανάρτηση- ήταν ένας από τους καλύτερους χρόνους της ζωής μου! Θα ήθελα να έχω σπουδάσει δημιουργική γραφή, αλλά στερνή μου γνώση να σ’ ειχα πρώτη.
- Ψέματα. Δε θα πω ψέματα, δεν το έχω, αγχώνομαι, κεκεδίζω, μπουρδουκλώνομαι. Οπότε, δε θα σου πω ποτέ κάτι που δεν ισχύει. Ή δε θα μιλήσω καθόλου αν μπορώ ή θα σου πω τη μισή αλήθεια που ως γνωστόν η μισή αλήθεια κάνει τη βρομοδουλειά του ψέματος.
- Κιλά. Έχω καλό μεταβολισμό κι ευτυχώς γιατί είμαι πολύ λαίμαργη και λιχούδω και μ’ αρέσουν οι παπάρες (εννοώ τις βούτες στη σάλτσα και στα σαλατόζουμα). Τον βοηθάω κι εγώ με το να βρίσκομαι σε μια άλφα κίνηση, μια ζούμπα , λίγο χορό μόνη μου στο σαλόνι μου, πολύ κυνηγητό των παιδιών.
- Βοήθεια. Δεν ξεχνάω ποτέ αυτούς που με βοήθησαν. Ιδίως εκείνους που το κάνουν χωρίς να το ζητήσω. Από μόνοι τους, με όλη τους την καρδιά.
- Διλήμματα. Δεν μπορώ. Μη μου βάζεις. Αν με αφήσεις να αποφασίσω, θα περιμένεις μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εκτός, αν, σπανίως ποτέ, είμαι απόλυτα σίγουρη για κάτι. Τότε ο Κεντέρης, μοιάζει πολύ αργός μπροστά μου, «πυροβολώ» πιο γρήγορα κι από τη σκιά μου, αλά Λούκι Λουκ.
- Δόντια -Νύχια – Μαλλιά. Έχω στραβά δόντια και σκέψου ότι είχα φορέσει και σιδεράκια όταν ήμουν μικρή. Τρώω τα νύχια μου και είμαι άμπαλη στο μανικιούρ – πεντικιούρ. Έχω τρελή τριχόπτωση, πρόβλημα με τα μαλλιά, με βλέπω κουρούπα, αν δεν προχωρήσει η επιστήμη στο να βάζεις μαλλιά και να μένουν στη θέση τους.
- Υπομονή. Καθόλου. Προσπαθώ, πραγματικά προσπαθώ σκληρά γιατί έχω και δύο παιδιά που τη δοκιμάζουν καθημερινώς!
- Ύπνος. Τον λατρεύω. Μου είναι πολύτιμος. Είχα δυο χρόνια, συν λίγο ακόμα, να κοιμηθώ σερί τη νύχτα. Είχα, όχι εξαντληθεί, τρελαθεί, είναι πιο σωστό ρήμα. Είχα χάσει τον εαυτό μου, ήμουν μια άλλη. Που ακόμα θα με σηκώσουν τη νύχτα, αλλά πλέον στο επόμενο δευτερόλεπτο κοιμούνται κι έτσι, ευτυχώς μπορώ να ξανακοιμηθώ εύκολα και δεν ξαγρυπνώ.
- Αδέρφια. Έχω ένα μικρότερο αδερφό από τον δεύτερο γάμο του πατέρα μου, συν μια αδερφή κι έναν αδερφό από τη γυναίκα που με μεγάλωσε σαν παιδί της, την αδερφή του πατέρα μου, τη ΜΑΜΑ ΜΟΥ. Σαπουνόπερα; Η ζωή αντιγράφει την τέχνη -αν η σαπουνόπερα είναι τέχνη- κι η τέχνη τη ζωή. Τους λατρεύω και με λατρεύουν κι αν κάποιος πει κάτι κακό γι’ αυτά τα τρία αδέρφια μου, αυτός ο κάποιος είναι εχθρός μου.
- Καταγωγή. Από τους γονείς του μπαμπά μου, είμαι η μισή Αγιοστρατίτισσα (ΑΗ ΣΤΡΑΤΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ), και μισή Λευκαδίτισσα. Νησιώτισσα δηλ. Από τους γονείς της μαμάς μου, είμαι Μανιάτισσα. Τη Λακωνική Μάνη. Τώρα εξηγούνται πολλά, έτσι;
- Η μαμά μου, που σου ανέφερα παραπάνω, τα αδέρφια μου, ο Λάμπρος, τα παιδιά μου (πάνω απ’ όλα), οι φίλες μου και λίγοι ακόμα άνθρωποι που έχω την τυχη να έχω δίπλα μου, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, είναι η δύναμη μου, η περιουσία μου, η ζωή μου.
Βουαλά, μια νουαζέτα!
Χρόνια μου πολλά, να κάνω μια σπέσιαλ ευχή και να πάρω μια βαθιά βαθιά ανάσα να φυσήξω και να σβήσω και τα 41 μου κεριά! Τα πιτσίνια μου μου έχουν πει ότι θα με βοηθήσουν να τα σβήσω “γιατί είναι πάρα πολλά ρε μαμά! Είσαι σίγουρη ότι θα χωρέσουν στην τούρτα;”!
Μακάρι να είμαι υγιής και αρτιμελής με όσους αγαπώ δίπλα μου για να φυσήξω κι άλλα τόσα στο μέλλον!
Σας χαιρετώ και σας αγαπώ, είμαι σε mood “Μαρία Αλιφέρη”!
ΥΓ: Stay tuned γιατί για εσάς που αγαπάτε τη νουαζέτα μου με φουντούκι και καραμέλα, θα κληρώσω υπέροχο δώρο από Mary Gaitani Jewels (κάνε κλικ στη σελίδα της, θα πάθεις πλάκα με τα υπέροχα, υπέροχα κοσμήματα που φτιάχνει!)
About Author

