Θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου!

“Θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου“, λέει ο τύπος δίπλα στην κοπέλα του και κάνει μια να πιει καφέ και βάζει το καλαμάκι στο μάτι του”.

Θα μπορούσα να είμαι αυτός ο τύπος! Άνετα!

Τα ματάκια μου, αχ, τι έχουν τραβήξει και πόσες φορές τα έχω τραβήξει από τις κόγχες τους γιατί νόμιζα ότι φοράω φακό, τον οποιο είχα βγάλει νωρίτερα αλλά…”κολυμπάμε, κολυμπάμε”, Ντόρι στάιλ, ξέρεις ποια, η κολλητή του μπαμπά του Nemo.

Πόσες φορές κυκλοφόρησα με ληγμένα, άλλοι τα πίνουν, άλλοι τα φοράνε!

Για τους μηνιαίους φακούς μυωπίας, λέω, που συχνά – πυκνά ξεπερνάνε το δίμηνο -μην πω τρίμηνο, διαβάζει κι η μαμά κι ο άντρας μου και θα με μαλώσουν!

Πόσες φορές δε βλέπω μπροστά μου, τσούζουν τα μάτια, τρέχουν δάκρυα, μιλάμε για κακομεταχείριση, όχι αστεία!

Τώρα που είπα “δε βλέπω μπροστά μου”, έχω και πρόσφατο γεγονός να σου πω, ολοκαίνουριο, του κουτιού!

Νωρίτερα σήμερα το πρωί, ξυπνάω, πλένω πρόσωπο και πιάνω να φορέσω τα γυαλιά μυωπίας μου για να φτιάξω πρωινό.

Βάζω γυαλαμπούκα, βλέπω θολά.

Ξαναβγάζω γυαλί, το σκουπίζω με την πιτζάμα, το ξαναφοράω, πάλι τοπίο στην ομίχλη.

Τι στο καλό….

Παίρνω το ειδικό πανάκι καθαρισμού για γυαλιά, καθαρίζω επιμελώς τους φακούς, τα ξαναφοράω, δε βλέπω τίποτα.

Τα ξαναβγάζω, τα περιεργάζομαι. Τι πάθανε; Χάλασαν; Out of Order?

Στο μεταξύ, έχω καθυστερήσει αρκετά και το κινητό μου κουδουνίζει ασύστολα. Κάνω μια παύση να δω γιατί τέτοιος πανικός πρωινιάτικα και μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποιώ ότι διαβάζω ανετότατα τα μηνύματα, χωρίς να σουφρώνω μάτια και να δημιουργώ ρυτίδες στο κούτελο, που με μάλωνε κι η γιαγιά μου!

Καλέ βλέπω! Πώς βλέπω;

Κάνω ένα έτσι πιο κοντινό στον καθρέφτη, τι να δω…Φοράω φακούς επαφής. Δεν τους έβγαλα ποτέ, το προηγούμενο βράδυ, κοιμήθηκα με αυτούς, ξύπνησα με αυτούς και πάνω σε αυτούς το γυαλί μυωπίας, ως γνωστόν δεν κάνει δουλίτσα!

Ήμουν νια και γέρασα από την τελευταία φορά που μου συνέβη αυτό!

Γιατί εκεί στην δεκαετία των 20, μετά από τα ξενύχτια και τα τέτοια κοιμόμουν μαζί τους (και βαμμένη, όλο το πακέτο!) συχνά – πυκνά!

Ξέρεις, δεν είχα από πάντα μυωπία. Δεν είχαν σαν παιδί δηλ, αλλά κι όταν στην τελευταία τάξη του λυκείου διαπίστωσα ότι δεν έβλεπα καλά στον πίνακα, οι βαθμοί μυωπίας -και φυσικοχημείας- ήταν μικροί, αμελητέοι.

Ωστόσο, αγόρασα γυαλιά, τα οποία και δεν φόρεσα ποτέ.

Όλα τα είχε η εμφάνισή μου (σπυράκια, μουστάκια, φρυδάρες, μαλλί ζούγκλα), το γυαλί μυωπίας της έλειπε. Εκείνα τα γυαλιά φορέθηκαν για να στολίσουν τη φωτογραφία στο δίπλωμα οδήγησης το οποίο πήρα με το που έγινα 18 χρονών και όλοι ξέρουμε πόσα εμ, χμ, χιλιόμετρα έχω διανύσει από τότε! Τα χουμε πει κι εδώ κι εδώ κι εδώ!

Εκεί γύρω στα 20 something απέκτησα τους 2 -2.30 βαθμούς που με συνόδεψαν για περισσότερο από μια δεκαετία και τότε ήταν που αγόρασα τους πρώτους μου φακούς επαφής!

Έχω αγοράσει δηλ φακούς…ουυυυυ, ένα σωρό! Το κάνω μηχανικά, χωρίς να το σκέφτομαι.

Οπότε δεν εξηγείται πώς σήμερα -όλα σήμερα έγιναν- που πήγα να πάρω ένα καινούριο ζευγάρι φακών, γιατί οκ, παραγνωριστήκαμε με αυτούς που φοράω, δε θυμόμουν πόσους βαθμούς μυωπίας έχω.

-Ναι, γεια σας, θέλω…

-Ναι;

-Θέλωωωωωωω

-Ναι;

-ΕΕΕΕ, θεεελωωωωωω (αλά Βουγιουκλάκη – Ναυσικάαααααααα, Ναυσικάαααααα…!)

Που ok, η Βουγιουκλάκη στα χτυποκάρδια στα θρανία ήταν αδιάβαστη, εγώ τι έπαθα;

Μπλακ άουτ λέμε.

Πόσο έχω ρε γαμώτι…. καλέ πόση μυωπία έχω;

Κάπου στoυς 3 – 3.30 βαθμούς έκαστο είναι αλλά πόσο ακριβώς..το αριστερό έχει μισό βαθμό περισσότερο, το θυμάμαι σίγουρα αυτό.

Θυμόμουν επίσης ότι κάθε γέννα μου αύξησε την μυωπία ένα βαθμό.

Κάνοντας τις πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις καταλαβαίνουμε ότι 2 – 2.30 που είχα από τα 20 μου χρόνια +1+1 (ένας βαθμός το κάθε παιδί) μας κάνει 4 – 4.30.

Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια αλλά εγώ δε θυμόμουν να έχω αγοράσει ΠΟΤΕ φακό ΤΕΣΣΕΡΑΜΙΣΙ βαθμών! Τώρα εδώ ή ισχύει η Ντόρι του Νέμο, που σου είπα παραπάνω ή όντως δεν έχω αγοράσει ποτέ και κυκλοφορώ τόσο καιρό με μικρότερους βαθμούς!

Οπότε έφυγα άπραγη από το μαγαζί οπτικών και πήγα να βρω την αλήθεια που βρίσκεται στους σεξ πίστολς, δηλαδή στα χαρτιά του οφθαλμίατρου.

Όταν τα βρήκα και είδα ότι για όνομα του Θεού, έχω όντως 4- 4.30, σοκαρίστηκα ελαφρώς!

Καλέ, αυτό είναι πάρα πολύ κι επίσης έως και πρώτη φορά το βλέπω!

Εν τω μεταξύ σου έχω πει ότι “φοβάμαι” τον φθαλμίατρό μου;

Κάθε χρόνο που πάω για έλεγχο και με ρωτάει ανυπόμονα «αυτό» ή «αυτό», όταν μου αλλάζει φακό, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟ «ΑΥΤΟ» ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ.

Και δώστου «αυτό ή αυτό»; Πρέπει να είμαι η πιο χρονοβόρα περίπτωση που του έχει τύχει.

«Πιο καθαρά είναι τώρα ή τώρα;»

Είναι τόσο μικρή η διαφορά που και τα δύο «τώρα» μου φαίνονται ίδια και για να μη γεράσουμε στο ιατρείο του, του απαντώ στην τύχη ένα από τα σχεδόν ίδια, να τελειώνουμε.

Έρχεται κι η πρεσβυωπία οσονούπω, ου γαρ έρχεται μόνον…

Θα βάλω μια τελεία σε αυτήν την ανάρτηση λέγοντας ότι αν με ακούσεις να λέω «θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου», έχε το νου σου!

About Author