-
Εκείνη και Εκείνοι
Εκείνος Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Από την ώρα που άνοιξε τα μάτια του και πηγαίνοντας να φτιάξει καφέ χτύπησε το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ο πάγος αντί να μπει στον καφέ του τοποθετήθηκε στο πόδι του που μετά το στρίμωξε όπως όπως στο δερμάτινο σκαρπίνι του. Πήρε το σακάκι και τον χαρτοφύλακα στο χέρι και βγήκε από το σπίτι με κακή διάθεση, η οποία δεν έφτιαξε όταν αντίκρυσε το λάστιχο του αυτοκινήτου του ένα με την άσφαλτο. Λογικά η ρεζέρβα θα ήταν στη θέση της, αλλά δε θα καθόταν με το κοστούμι του να ψάχνει γρύλλους και να αλλάζει λάστιχα. Ήδη είχε…
-
Ποιήμα στους φίλους. Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Σήμερα 30 Ιουλίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Φιλίας! Με αφορμή την ημέρα, ανεβάζω το κάτωθι ποίημα του Μπόρχες! Εξαιρετικά αφιερωμένο! Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά…
-
Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακό ψόφο να ‘χεις!
Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακό ψόφο να ‘χεις! Σου λέει κάτι η ατάκα από τους απαράδεκτους; Φυσικά και σου λέει! Τι ζόρι τραβάνε όσοι έχουν καταπιεί κάνα δίλιτρο χυμό λεμόνι στην καθισιά τους; Έτσι τους αρέσει θα μου πεις. Ωραία, και τι χρωστάμε οι υπόλοιποι να βλέπουμε αυτό το ξινισμένο, ληγμένο υφάκι κάθε τρεις και λίγο. Μη μου πεις «να μην το βλέπεις»! Αυτό μπορώ να το σκεφτώ και μόνη μου, ναι δεν είναι η πρώτη μου επιλογή για παρέα! Τι να κάνω που κινούμαστε στα ίδια μέρη και αναγκαστικά θα το δω όμως! Αρχικά απορούσα, μετά σκέφτηκα μπορεί να έτυχε, περνώντας τα χρόνια, είδα ότι πέτυχε! First…
-
Ποιο πρώτο ραντεβού σου έχει μείνει αξέχαστο;
Κάποτε που βγαίναμε ραντεβού, στα τυφλά, στα κρυφά ή στα φανερά, μας είχαν τύχει κάποιες περιπτώσεις που ακόμα και τώρα όταν τις συζητάμε μας πιάνει τρελό γέλιο! Υπάρχουν κάποια πρώτα ραντεβού που θα τα θυμόμαστε για πάντα, είτε γιατί κάναμε κάτι “κουλό” εμείς, είτε ο άλλος κι έτσι πέρασαν στη σφαίρα της αιωνιότητας! Από μια μικρή γύρα σε φίλους και γνωστούς (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε), συγκέντρωσα τις ιστορίες που θα δεις παρακάτω: Επέλεξα εκείνες που μπορούν να αναφερθούν και δεν είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση! Ξεκινάμε; Τα…Τσισάκια! #1. Είμαστε σε ένα μπαρ σε μυστηριώδη περιοχή της Αθήνας και πίνουμε μπίρες. Προτείνει να πάμε σπίτι του και σηκωνόμαστε να…
-
Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;
Ως γνωστή αγαπησιάρα, παίρνω μέρος στο blog post challenge του Μήνα Αγάπης, της πολύ αγαπημένης μου blogger, της Άλκηστης από το αγαπημένο Little Hope Flags Τι είναι τελικά η αγάπη; Αγάπη είναι ένα βαρύ (πολλά κιλά στον πάγκο) συναίσθημα, σαν αυτό του έρωτα. Κάπου εδώ να πω ότι πολλοί τα μπερδεύουν και νομίζουν ότι είναι το ίδιο πράγμα, ενώ «το καμία σχέση». Μπορείς να αγαπάς χωρίς να είσαι ερωτευμένος, και μάλιστα είναι πολύ συνηθισμένο, να είσαι ερωτευμένος χωρίς να αγαπάς, κάπως ασυνήθιστο θα το έλεγα, και να είσαι και ερωτευμένος και να αγαπάς, που εκεί οκ, black jack! Ας αφήσουμε όμως λίγο τον έρωτα σε μια ακρούλα, γιατί η ερώτηση…
-
Όταν ο πρίγκιπας αργεί να εμφανιστεί
Γράφει η Μαρία Σωμαράκη, αγαπημένη blogger που μου έκανε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσω κείμενο της Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα που αγωνιούσε να έρθει η στιγμή που θα εμφανιστεί στη ζωή της ο πρίγκιπας. Η πριγκίπισσα καθόταν κάθε πρωί στον ανθισμένο κήπο της φορώντας τα καλά της μέχρι να δύσει ο ήλιος. Πότε κοιτούσε τον δρόμο, πότε τον κήπο και πότε τον ουρανό. Μάλιστα είχε χαθεί τόσο πολύ μέσα στις σκέψεις της που ώρες-ώρες αναρωτιόταν αν περίμενε πράγματι τον πρίγκιπα της ή αν περίμενε απλά από συνήθεια. Κάθε μέρα αναρωτιόταν : «Πότε θα έρθει ο πρίγκιπας μου πάνω στο λευκό άλογο να αναλάβει όλα…
Μπορεί να σας αρέσει
Κι ήρθε η ώρα για το παιδικό πάρτι…!!!
«Δύσκολο» παιδί στο φαγητό;
Ο Super Μάκης!
-
Το κορίτσι με το γατάκι
Η Δώρα έκλεισε ακόμη πιο σφιχτά τα μάτια της κάνοντας ότι κοιμάται κι ότι δεν ακούει το επίμονο κουδούνισμα από το θυροτηλέφωνο. Η μαμά της ξαπλωμένη δίπλα της σηκώθηκε και περπατώντας στα δάχτυλα των ποδιών της πήγε κι έκλεισε την πόρτα του υπνοδωματίου. Ο ήχος τώρα ερχόταν πιο αχνός αλλά ακόμη ξεκάθαρος. Η μικρή την ένιωσε να ξαπλώνει πάλι δίπλα της και να της χαιδεύει τα μακριά της μαλλιά, αλλά παρέμεινε με κλειστά τα μάτια. Δεν ήθελε να καταλάβει ότι είναι ξύπνια και να τη στενοχωρήσει. Είχε ένα αίσθημα όχι ακριβώς φόβου, αλλά σίγουρα δυσάρεστο. Σκέφτηκε τον μπαμπά της. Αν εκείνος ήταν εδώ, τώρα αυτό το κουδούνι δε θα χτυπούσε…
-
Το πάρτι
Πολλά νεαρά άτομα φορώντας μπλουζάκια σε έντονα φωσφοριζέ χρώματα κι έχοντας μαλλιά αντίστοιχης απόχρωσης, στέκονταν στη μεγάλη ουρά και περίμεναν να έρθει η σειρά τους να πλησιάσουν στην είσοδο, να πληρώσουν για να μπούνε στον χώρο που γινόταν το πάρτι. Ανάμεσα τους κι η Δήμητρα, με το απλό λευκό αμάνικο μπλουζάκι και το ξεβαμμένο τζιν της. Είχε βρεθεί σε αυτά τα χωράφια που θα γινόταν το πάρτι σχεδόν άθελά της. Εκείνη, όταν ετοιμαζόταν νωρίτερα, νόμιζε ότι θα περνούσε μια ήρεμη βραδιά με τον αγαπημένο της. Δεν είχε ιδέα πού θα πήγαιναν. Με τον Μάριο έβγαιναν λίγο καιρό αλλά η Δήμητρα του είχε παραδοθεί ψυχή και σώμα. Δεν είχε χρειαστεί καν…
-
Το μυρμήγκι και το μπισκότο- (μέρος Β)
Μα πότε πρόλαβε να παγώσει η αφράτη κρέμα, αναρωτήθηκε απογοητευμένο. Έγινε πολύ γρήγορα, πολύ ξαφνικά και πολύ απότομα. Τη μία στιγμή ήταν αραχτό κι ευτυχισμένο μέσα σε ένα ωραιότατο μπισκότο, την επόμενη εγκλωβίστηκε σε αυτό, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Τις σκέψεις του διέκοψε ένα ταρακούνημα. Μα τι γίνεται τώρα; Τι μου συμβαίνει; Μετακινεί κάποιος το μπισκότο; Απόρησε. Γύρω του απ’ όσο μπορούσε να δει, υπήρχαν φύλλα από δέντρα, μια τσίχλα μασημένη, κάποιες ακαθαρσίες. Συνειδητοποίησε ότι ένας άνθρωπος, υπάλληλος του δήμου προφανώς, σκούπιζε. Είχε σπρώξει όλα τα σκουπίδια στην άκρη του δρόμου και σε λίγο ετοιμαζόταν να τα μαζέψει με το τεράστιο φαράσι του. Έπρεπε να κάνει κάτι πριν να…
-
Το μυρμήγκι και το μπισκότο (Μέρος Α)
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα μυρμηγκάκι από σπίτι, πήρε μια παράτολμη απόφαση. Θα έβγαινε εκτός της οικίας του, να αλλάξει λίγο παραστάσεις. Τα δικά του μυρμήγκια προσπάθησαν να το συνετίσουν. Tου είπαν “εδώ που είσαι δε θα βρεις καλύτερα, έξω μπορεί να σε πατήσει κανά παπούτσι, ο καιρός κρύωσε, έχουμε όση τροφή θέλουμε”, χίλια δυο επιχειρήματα αλλά εκείνο είχε πάρει την απόφαση του. Θα πήγαινε μια μικρή βόλτα και θα επέστρεφε. Άλλωστε τα μυρμήγκια είναι συλλέκτες τροφής κι από τη φύση τους την ψάχνουν. Όχι ότι πείραζε που την έβρισκε έτοιμη, ίσα ίσα που αυτό το έκανε προνομιούχο σε σύγκριση με τα «αδέσποτα» μυρμήγκια εκεί έξω, αλλά να βγει…
Μπορεί να σας αρέσει
Εκείνη και Εκείνοι
Ο Ρούντολφ επαναστάτησε
Χριστουγεννιάτικος Έρωτας στο Κορακοβούνι;|Part 1
