-
Τιμημένα 80’s & 90’s στον Άη Στράτη
Μια φορά κι ένα νησί στο Βόρειο Αιγαίο, το καράβι σταματούσε μεσοπέλαγα. Δεν έδενε στο λιμάνι, διότι αυτό δεν υπήρχε. Μόνο ένα μικρούλι και εκεί τα νερά ήταν ρηχά για το πλοίο. Μια πορτούλα άνοιγε στα χαμηλά του πλοίου κι ερχόντουσαν καΐκια να μας παραλάβουν, έναν-έναν. Καμιά φορά όλο και κάποια βαλίτσα έκανε βουτιά στη θάλασσα, μα δεν χανότανε! Την ψάρευαν και την έβγαζαν στη στεριά! Είχε κάτι το περιπετειώδες, σχεδόν κινηματογραφικό όλο αυτό, μια μαγεία, σαν να μπαίναμε σε άλλη πραγματικότητα! Αυτοκίνητα -προφανώς- δεν υπήρχαν. Ό,τι είχε ρόδες ήταν κάρο, και αυτά κάνανε τη δουλειά τους αγόγγυστα. Ούτε φούρνος, ούτε σούπερ μάρκετ. Μόνο ένα μικρό παντοπωλείο. Ό,τι χρειαζόμασταν, ερχόταν…
-
Η συναυλία των COLDPLAY και η αγκαλιά των CEO και HR
«Κρις, η γραμματέας μου λέει ότι η συναυλία σου είναι σολντ άουτ. Θέλω δύο εισιτήρια, μέιτ» «Είμαστε ήδη υπέρβαροι, θα βουλιάξει το στάδιο», γέλασε ο Σούπερ Σταρ. «Έλα, Κρις, θέλω οπωσδήποτε δύο εισιτήρια, το έχω υποσχεθεί, είμαστε μεγαλύτεροι φαν σου και από την Γκουίνεθ Πάλτροου», δεν παρέδωσε τα όπλα έτσι απλά εκείνος. Η Γκουίνεθ που περνούσε εκείνη τη ώρα από το σαλόνι, γέλασε… Κι οι CEO είναι κι αυτοί κάτι μικρά παιδάκια με μεγάλα γραφεία. Που έχουν μάθει να γίνεται το δικό τους. «Δεν πουλάω εισιτήρια παιδί μου, σαν τους συγγραφείς που όλοι τους ζητάνε δωρεάν αντίτυπο. Δεν έχουν και δεν έχω. Απλώς, τραγουδώ. Τελευταία στιγμή, ψάχνεις και εσύ εισιτήριο;…
Μπορεί να σας αρέσει
Τη Μέλισσα και τα μάτια μας!
Παγκόσμια ημέρα φιλιού!
Σύζυγος, μάνα, γκόμενα, φίλη
-
21 Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης και Οδός Σχεδίας
Πάει και η 21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης… Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε καν το καλημέρα Ελλάδα του Γιώργου Παπαδάκη!Λένε, ίφ γιου ντοντ ποστ ιτ, ιτ νέβερ χάπεντ!Γι αυτό και εγώ θα γράψω τώρα δυο λόγια ή και λίγα παραπάνω, όσο το γεγονός είναι ακόμα ζεστό και φρέσκο σαν τα τρίγωνα πανοράματος που έφερα μαζί μου!Αρχικά, περπάτησα πολύ, τόσο πολύ, μα, τόσο πολύ, ούτε ο Τζόνι Γουόκερ τόσο!Θα μπορούσα με τα χιλιόμετρα που διένυσα αυτό το τριήμερο να επιστρέψω Αθήνα πιο αδύνατη, αλλά μου βαλε τρικλοποδιά ο Ελενίδης και όχι μόνο αυτός! Χαλάλι, πραγματικά, χαλάλι!Έπειτα να πω, δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία, αλλά όλα είναι σχετικά,…
-
9 χρόνια Blogging!
Σήμερα κλείνω εννέα (9) χρόνια Blogging! Τα ‘χω ξαναπεί… Ξεκίνησα να μπλογκάρω τελευταία και καταϊδρωμένη, όταν όλοι οι Bloggers το “γυρίζανε” στα σόσιαλ μίντια.Τις χρυσές δόξες του Blogging γενικά, δεν τις πρόλαβα. Ειδικά όμως, με το δικό μου, έζησα την προσωπική μου χρυσή εποχή.Στην αρχή, εγώ τα έγραφα, εγώ τα διάβαζα. Δεν είχα καν φέισμπουκ ή ίνσταγκραμ!Κάποια στιγμή, άρχισαν να με διαβάζουν, ήρθαν οι συνεργασίες και οι επαγγελματικές προτάσεις, το ένα έφερε το άλλο, και φτάσαμε σήμερα να γράφω νον στοπ, ευθυμογραφήματα, μικροδιήγηματα, παιδικά βιβλία και μυθιστορήματα!Κάποια εκδόθηκαν, άλλα θα εκδοθούν, τα υπόλοιπα περιμένουν τη στιγμή τους.Και όλα ξεκίνησαν από το Blog μου, που πλέον, είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου. Είναι…
-
Πού είναι τα κλειδιά μου;
Καμία φορά, σκέφτομαι ότι κλέβω εκκλησία με το θέμα της συγγραφής / δημιουργικής γραφής…Είναι τόσα τα τραγελαφικά γεγονότα που μου συμβαίνουν καθημερινώς, που είναι πολύ εύκολο να γράψω κείμενα. Υπάρχει μια συνεχής ανατροφοδότηση, δε χρειάζεται καν να έχω έμπνευση!Σήμερα, για παράδειγμα.Από το πρωί έκανα χιλιακόσιες, όπως το λέει η κόρη μου, δουλειές.Τις έκανα ταυτόχρονα και γρήγορα, σκεφτείτε έναν ζογκλέρ να παίζει τα μπαλάκια του – ώπα, αυτό, κάπως ακούστηκε τώρα, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ.Θέλω να σας βάλω στο κλίμα.Έβαζα τικ στα κουτάκια μου, πιο γρήγορα απ’ ότι πυροβολεί ο Λούκι Λουκ.Τικ σκούπισμα, τικ σφουγγάρισμα, τικ άπλωμα ρούχων, δύο πλυντηρίων παρακαλώ, που θα ρίξει καρέκλες σε λίγο και θα πρέπει να…
-
Η ΟΔΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣ ταξίδεψε στην Κύπρο| 3η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Λεμεσού
Αγαπητό μου ημερολόγιο, όλα τα ωραία τελειώνουν, έτσι τελείωσε και η 3η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Λεμεσού … Ήταν μια μοναδική εμπειρία και χάρηκα πολύ που ήμουν μέρος αυτής! Γνώρισα κόσμο, όχι πολύ, μπορούσα και περισσότερο και προώθησα το βιβλίο μου καλά, μπορούσα και καλύτερα! Μου είχα υποσχεθεί ότι θα το απολαύσω, δε θα κυνηγήσω κανέναν για πι-αρ, δε θα πιεστώ, δε θα συγκριθώ με τους γύρω μου και δε θα πανικοβληθώ την ώρα που θα πλησίαζε η παρουσίαση μου! Και τα τήρησα όλα! Πλην του τελευταίου! Έβλεπα συγγραφείς να πουλάνε, με και χωρίς εισαγωγικά, το βιβλίο τους και τον εαυτό τους και τους θαύμαζα. Εγώ δεν είμαι έτσι και δατς…
-
Η Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ και η Λουίζ Κολέ
«Λουίζ, το βιβλίο που έγραψα, είναι αριστούργημα. Θα αντέξει στον χρόνο, θα το αγοράζουν το 2024, μπαίνοντας από τον υπολογιστή τους στα σάιτς των βιβλιοπωλείων και του Πάμπλικ». «Έχω πολλές άγνωστες λέξεις και δεν καταλαβαίνω τι λες, αλλά Γκυστάβ, πάντα είχες μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και αυτό είναι μέρος της γοητείας σου!», του είπε η γυμνή γυναίκα δίπλα του χαϊδεύοντάς τον. «Αμούρ, εγώ ήμουν χριστουγεννιάτικο δώρο από τη Γαλλία σε όλη την ανθρωπότητα, όταν γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1821» της απάντησε και έστριψε το μουστάκι του αυτάρεσκα. «Καλά, η Νορμανδία δεν είναι και Παρίσι. Κανείς δε θα την ήξερε αν δεν υπήρχε ο Γάλλος Σεφ που ήταν ερωτευμένη…
-
Ζωζώ Χριστοδούλου| Η πρώτη Ελληνίδα Μαραθωνοδρόμος
«Άντε πλύνε κάνα πιάτο, μωρή!» «Έχω πλυντήριο πιάτων» «Μμμ, κάνει πνεύμα η σουφραζέτα!» «Αθλήτρια, είμαι» «Φοράς σορτσάκια και σκανδαλίζεις τους άνδρες μας!» «Απλώς, τρέχω, προπονούμαι, δεν ενοχλώ κανέναν». «Σιγά μην τρέξεις 42 χιλιόμετρα, γυναίκα πράμα…» «Γιατί, οι γυναίκες δεν έχουν πόδια;» «Αντοχές δεν έχουν!» «Μια και το αναφέρετε, από το 1967, τρέχουν γυναίκες στον Μαραθώνιο, θυμίζω την Αμερικανογερμανίδα Κάθριν Σουίτσερ, που την έσπρωχναν και της τραβούσαν τη φανέλα για να την βγάλουν εκτός, παρ όλα αυτά τερμάτισε. Αν θέλετε, πάμε ακόμα πιο πίσω, αν διαβάσετε τα Αθηναϊκά, η πρώτη μαραθωνοδρόμος ήταν η Σταματία Ρεβίθη από την Σύρο, που όλοι αποκαλούσαν Μελπομένη, σαν την πρωταγωνίστρια της «ΟΔΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣ» των Εκδόσεων Memento.…
-
Ο Έρωτας του Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι για την Τατιάνα Γιακόβλεβα
Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Είχε ξαναερωτευτεί και ήξερε. Μάλιστα, γι’ αυτό ήταν στη Γαλλία. Έπαιρνε απόσταση, έβαζε χιλιόμετρα ανάμεσα σε αυτόν και τη Λίλι Μπρικ, τον μεγαλύτερο -μέχρι τότε- έρωτα της ζωής του, που όμως ήταν παντρεμένη με τον Εκδότη του. Όχι ότι αυτό τους εμπόδισε, καλά περνούσαν, αλλά αυτό το τρίο, δεκατρίο χρόνια μετά, είχε φτάσει πλέον σε ένα τέλμα. Οι καυγάδες μεταξύ τους και η θλίψη άρχισαν να τον ρίχνουν ψυχολογικά. Δεν μπορούσε να εξηγήσει ακριβώς τις μαύρες σκέψεις που έκανε και σίγουρα δεν υπήρχε επίσημη διάγνωση κατάθλιψης. Θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να θεσπιστεί η μέρα ψυχικής υγείας. Είχε κάνει και μια στάση στο Μεξικό,…
-
Ο ζωγράφος Σάμιουελ Μορς ήταν ο εφευρέτης του τηλέγραφου
Είχε έρθει η μεγάλη στιγμή. Ο Σάμιουελ στεκόταν πανέτοιμος μπροστά στους γερουσιαστές στην αίθουσα του καπιτωλίου της Ουάσιγκτον. Χρόνια δούλευε πάνω σε αυτό. Ευχόταν μόνο ο Μέρφυ να κοιμόταν και να μην ασχολιόταν με την πάρτη του. Θα ξεχνούσε τότε που τα καράβια έκοψαν κατά λάθος τα τηλεγραφικά σύρματα στον ποταμό Χάντσον της Νέας Υόρκης και έγινε ρεζίλι; Είπε το πάτερ ημών από μέσα του για να πάρει θάρρος. Έτσι τον είχε μάθει να κάνει από μικρό παιδί, ο πατέρας του ο Ιερέας Μόρς. Πάτησε πρώτα μερικές τελίτσες και στη συνέχεια λίγες παύλες, γράφοντας μία φράση η οποία μέσα σε ένα μόνο δευτερόλεπτο έτρεξε 72 χιλιάδες χιλιόμετρα. Όσο απέχει δηλαδή,…
