-
Έντγκαρ Άλαν Πόε και Wednesday| What if?
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, πάντα ακριβής στα σκοτάδια του, έφτασε πρώτος στο ραντεβού τους. Το σημείο συνάντησης το είχε επιλέξει η Wednesday κι ήταν το νεκροταφείο της περιοχής. Αναμενόμενο… Είχε φέρει μαζί του μια γαρδένια μαραμένη, γιατί, τα ζωντανά άνθη ήταν αγένεια μπροστά στον θάνατο, ένα σκούρο καρό τραπεζομάντηλο κι ένα μπουκάλι τεκίλα, αυθεντική, αυτή με το σκουλήκι. Εκείνη δεν άργησε να έρθει. Κάθισε πρώτη σε μια ταφόπλακα και ακούμπησε κάτω τα μαύρα cupcakes που κρατούσε. Εκείνος έβαλε στο κινητό του να παίζει ένα κουαρτέτο του Σοπέν για να κάνει ατμόσφαιρα και κάθισε δίπλα της. Η Wednesday το βρήκε υπερβολικά αισιόδοξο, αλλά κράτησε την σκέψη για τον εαυτό της. «Πίνεις;»…
-
Άγκαθα Κρίστι|Η Βασίλισσα της Αστυνομικής λογοτεχνίας
Βρισκόμαστε στο 1912 σε μια παραλία της Μασαχούσετς. «Ποια είναι η μικρή»; ρώτησε ο Άρτσι τον κολλητό του χωρίς να πάρει τα μάτια του από την σέρφερ που δάμαζε τα κύματα σαν αμαζόνα του ωκεανού. «Όχι, όχι, οχι. Άρτσιμπαλντ, ξέχνα το» «Γιατί;» «Γιατί είναι η μικρή αδερφή της Μαρτζ και εσύ κάνεις συλλογή από γυναίκες» «Αυτή είναι ξεχωριστή» σχολίασε εκείνος, συνεχίζοντας να θαυμάζει την επιδεξιότητα της πάνω στη σανίδα. «Δεν έχει καμία σχέση με τίντερ και όλα αυτά τα ντέιντινγκ απς που χρησιμοποιείς» «Ακριβώς» σχολίασε εκείνος χαμογελώντας. Ε φιου άορς λέιτερ η Σέρφερ διέσχιζε τον κήπο του παραθαλάσσιου σπιτιού της. «Ενδιαφέρεται για σένα ο Άρτσιμπαλντ Κρίστι, αξιωματικός του Βασιλικού Πυροβολικού»,…
-
Στίβεν Κινγκ |από τις βραδινές βάρδιες στο καθαριστήριο, στις μόνιμες λίστες των μπεστ σέλλερς!
Ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο, στο 1971, που ο Στίβεν Κινγκ σιδερώνει μια στοίβα με ρούχα στο καθαριστήριο που εργάζεται. Είναι εννιά το βράδυ και νυστάζει, αλλά θα αργήσει να κοιμηθεί, πρέπει να διορθώσει και τα γραπτά των φοιτητών του πριν τους τα παραδώσει το πρωί. Και να ξεκινήσει να γράφει μια καινούρια ιστορία γιατί την προηγούμενη, την πέταξε στα σκουπίδια. Δεν του έβγαινε με τίποτα και νευριασμένος είχε τσαλακώσει τα χειρόγραφα και τα είχε στείλει να κάνουν παρέα σε κάτι στυμμένες λεμονόκουπες, των οποίων το περιεχόμενο είχε συνοδέψει το ποτό του. Τώρα κανονικά έπρεπε να γράφει και όχι να σιδερώνει πουκάμισα αγνώστων. Τι να πρωτοπλήρωνε όμως με τον μισθό του…
-
Η “ΟΔΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣ” έχει γενέθλια!
Η ΟΔΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣ μου έχει γενέθλια. Κυκλοφορεί ένα ολόκληρο χρόνο! Μπορεί συνήθως να γράφω ευθυμογραφήματα αλλά εκεί έχω γράψει διαφορετικά. Ναι, οκέι, υπάρχουν σκηνικά που σας έκαναν να γελάσετε αλλά κυρίως συγκινηθήκατε, κλάψατε, σιχτιρίσατε, είπατε «πάρτα να μη στα χρωστάω» και αναφωνήσατε «ντοντ ντου ιτ Φαίδων!».Ταυτιστήκατε, αναγνωρίσατε τον εαυτό σας, τους φίλους σας, τους γνωστούς σας, στους ήρωες.Λογικό, αφού είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, πάρα πολύ ΑΝΘΡΩΠΕΝΙΟΙ, καλές κοκκινοσκουφίτσες, που ταυτόχρονα γίνανε -άθελά τους;- λύκοι στις ιστορίες άλλων! Αν θέλετε, όσοι το έχετε διαβάσει, αφήστε μου ένα σχόλιο, ό,τι θέλετε, για το βιβλίο- ΕΚΤΟΣ από σπόιλερ!Όσοι δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, και το παραγγείλετε από τις Εκδόσεις Memento -μέχρι και…
-
21 Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης και Οδός Σχεδίας
Πάει και η 21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης… Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε καν το καλημέρα Ελλάδα του Γιώργου Παπαδάκη!Λένε, ίφ γιου ντοντ ποστ ιτ, ιτ νέβερ χάπεντ!Γι αυτό και εγώ θα γράψω τώρα δυο λόγια ή και λίγα παραπάνω, όσο το γεγονός είναι ακόμα ζεστό και φρέσκο σαν τα τρίγωνα πανοράματος που έφερα μαζί μου!Αρχικά, περπάτησα πολύ, τόσο πολύ, μα, τόσο πολύ, ούτε ο Τζόνι Γουόκερ τόσο!Θα μπορούσα με τα χιλιόμετρα που διένυσα αυτό το τριήμερο να επιστρέψω Αθήνα πιο αδύνατη, αλλά μου βαλε τρικλοποδιά ο Ελενίδης και όχι μόνο αυτός! Χαλάλι, πραγματικά, χαλάλι!Έπειτα να πω, δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία, αλλά όλα είναι σχετικά,…
-
Τζέιν Έιρ ή Ανεμοδαρμένα Ύψη; Για μένα δεν υπάρχει δίλημμα!
Μόλις τελείωσα το YOU, στο Netflix για το οποίο θα ανεβάσω ξεχωριστή ανάρτηση, αφού στο παρόν ποστ, θέλω να γράψω για τις αδερφές Μπροντέ! [και σκέφτομαι ταυτόχρονα και τις αδερφές Καλουτά, πρέπει να συγκρατήσω κάπως το μυαλό μου, που τρέχει σε κατηφόρα χωρίς φρένα. Ακολουθούν σπόιλερς για Τζέιν Έιρ και Ανεμοδαρμένα Ύψη!] «Τζέιν, πάμε για μπραντς; Κερνάω» «Είχες και στο χωριό σου μπραντς, ρε Κάθριν» «Φυσικά και είχα! Και Χάλογουίν, φαντάσματα και σκελετούς στη σοφίτα» της απάντησε στο ίδιο ύφος! «Ένιγουέι, δεν έρχομαι, θα με πρήξεις πάλι με τον Χίθκλιφ… Εδώ ο κόσμος καίγεται…» «Ναι, εσύ όταν μας πρήζεις με τον Ρότσεστερ, είναι καλά. Έγινε το «μοιραίο;» τη ρώτησε πονηρά.…
-
Η Οδός Σχεδίας στη Θεσσαλονίκη|21 Διεθνής Έκθεση Βιβλίου
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!Χιπ χοπ χάνομαι μεσ’ τα δίχτυα πιάνομαιαπόψε πeθαvα με βρήκανε στην αμμουδιάδίπλα στα κύματα.Εδώ είν’ ωραία Mister…Ξεσσαλονίκη στο Βαρδάρη όλα είν’ ανοιχτάμετά τις μία το βράδυ τσάρκα παραραρά!Όσοι ξέρουν, ξέρουν! Στο θέμα μας! Ανεβαίνω Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 21 Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου! Το Σάββατο 10 Μαΐου και ώρα 12 το πρωί στο Βιβλιοπωλείο ΨΑΡΑΣ στο κέντρο, δυο στενά από την Έκθεση, θα βρίσκομαι με εκλεκτή παρέα, να παρουσιάσουμε την “Οδό Σχεδίας” μου!Ελάτε να μιλήσουμε για έρωτες και άλλα δαιμόνια, όπως η μοίρα,οι πράξεις και επιλογές, συνέπειες,δεσμεύσεις,επιστροφές – καταστροφές και προδοσίεςσε ένα μυθιστόρημα που όλοι είναι άνθρωποι ανθρωπένιοι δηλαδή καλοί μεν, ίσως οι κακοί στην ιστορία κάποιου, δε.Ουδείς άσφαλτος που έλεγε…
-
Οι περιπέτειες του Μιγκέλ Θερβάντες πριν γράψει τον Δον Κιχώτη
«Ήρθε ο ταχυδρόμος και δεν τον άκουσα. Ευτυχώς ξαναχτύπησε και μου έδωσε το γράμμα», είπε η Λεονόρ ντε Κορτόνας στον σύζυγό της Ροδρίγο ντε Θερβάντες.«Χτυπάει πάντα δυο φορές, Λεονόρ. Του Μιγκέλ θα είναι, σε αυτόν αρέσουν τα γράμματα».Η γυναίκα του κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και γύρεψε με αγωνία τη νύφη της για να τους το διαβάσει.«Καταλίνα, Καταλίνααααα, Καταλίνα ντε Σαλαθάρ ι Παλάθιος, γράμμα», της φώναξε.Εκείνη ήρθε με λαχτάρα σκουπίζοντας τα βρεγμένα από τη λάτρα χέρια της στην ποδιά της φούστας της. Με τρεμάμενα δάχτυλα άνοιξε τον φάκελο και άρχισε να διαβάζει δυνατά.«Αγαπημένη Καταλίνα και σεβαστοί μου γονείς, έχω μπλέξει.Μπορεί να κερδίσαμε τη ναυμαχία στην ελληνική Ναύπακτο και να ήμουν…
-
Τα φτερά της Λιβελούλας
Μου έκανε κλικ από το πετίτ μέγεθος και το εξώφυλλο. Μπλε σκούρο με χρυσά γράμματα. Πρόκειται για αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ, που από τις πρώτες του σελίδες σε καθηλώνει, δε σταματάς να διαβάζεις, μέχρι να φτάσεις στο τέλος. Ένα ανήλικο ξανθό κορίτσι, χάνεται στους βάλτους. Και δεν είναι το πρώτο, ούτε το μόνο. Ανήκει στη φυλή των Τσιγγάνων και οι αστυνομικοί εκτός από τον δολοφόvο έχουν να αντιμετωπίσουν κροκόδειλους, διάφορες προλήψεις για τον Θεό του Βάλτου, τη δυσπιστία αλλά και αδιαφορία των κατοίκων. Η Ούμα δουλεύει στην αστυνομία ως αναλύτρια προφίλ και μαζί με τον συνάδελφό της Πιτ Λάρσεν έρχονται να συνδράμουν την τοπική αστυνομία και να λύσουν το γρίφο. Ποιος…
-
Το μεταξένιο θα σου αγγίξει την ψυχή
Συγκλονίστηκα. Με το «Μεταξένιο» του Κυριάκου Χαρίτου, του οποίου είμαι μεγάλη θαυμάστρια. Είναι λογοτέχνης, όχι απλώς συγγραφέας. Και συγγραφείς υπάρχουμε πολλοί, λογοτέχνες όμως είναι λίγοι. Η γραφή του είναι ξεχωριστή, δεν μπορείς να την μπερδέψεις με κανενός άλλου. Τα κείμενα του είναι τρυφερά, ευαίσθητα, ευάλωτα, όπως το μετάξι. Το «μεταξένιο» απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Και αυτό σημαίνει καλό βιβλίο. Ιδίως όταν σου αγγίζει την ψυχή. Το κείμενο είναι χορταστικό. Κόντρα σε αυτό που ζητάνε οι εποχές και οι Εκδοτικοί. Ευτυχώς που δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος, παίζει να μην διαβάζαμε αυτό το αριστούργημα τώρα, να το είχαν απορρίψει από τον αριθμό των λέξεων. Τι ωραία επιλογή λέξεων όμως. Πόσο ωραία βαλμένες…
