Διάβασα το Μινόρε της σιωπής.  Μυθιστόρημα που αφορά στον Πειραιά μιας άλλης εποχής, που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η συγγραφέας Έφη Βατανίδου «δένει» αριστοτεχνικά τη μυθοπλασία με το ιστορικό υπόβαθρο και τα αληθινά γεγονότα που αφορούν στους μουσικούς θρύλους του ρεμπέτικου λαϊκού τραγουδιού του τότε. Έχει κάνει την έρευνά της και αυτό φαίνεται στις λεπτομέρειες της αφήγησης και στη γλαφυρή απεικόνιση της ελληνικής κοινωνίας του τότε. Η γλώσσα της απλή και προσαρμοσμένη στον κάθε ήρωα, -αλλιώς μιλάει και γράφει ο αγράμματος πατέρας, αλλιώς ο σπουδασμένος μοναχός στο Άγιο όρος, αλλιώς η ιερόδουλη στα σπίτια με τα κόκκινα φωτάκια. Υπάρχουν και σημεία μέσα στο βιβλίο που μας κλείνει το μάτι και απευθύνει…

“Οι τρεις Άσοι”, το νέο μυθιστόρημα της Λένα Μαντά μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, και είναι συναρπαστικό! Το διάβασα με μια ανάσα! Από την πρώτη σελίδα σε καθηλώνει και ξέρεις ότι δε θα το αφήσεις κάτω μέχρι να το διαβάσεις όλο. Η πένα της κας Μαντά, δε χρειάζεται συστατικές επιστολές. Σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σελίδα και τη λύτρωση! Και οι τρεις πρωταγωνιστές του βιβλίου της, οι τρεις Άσοι της, αναπτύσσονται, εξελίσσονται, περνάνε δοκιμασίες και είναι εξίσου ερωτεύσιμοι σαν χαρακτήρες. Η ίδια η συγγραφέας εξομολογείται στις πρώτες σελίδες ότι πρώτη φορά νιώθει έτσι για ήρωες των βιβλίων της, ότι δεν…

Διάβασα το βίβλιο «Η Δούκισσα της Πλακεντίας», που έγραψε ο Θάνος Κονδύλης, μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω! O συγγραφέας έχει κάνει πολύ καλή έρευνα για εκείνη και δεδομένου ότι από μόνη της είναι μια πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσωπικότητα, ήταν σίγουρο ότι θα έβρισκα ενδιαφέρον το βιβλίο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρόκειται για βιογραφία. Είναι μυθιστόρημα. Ιστορικό, ηθογραφικό αλλά σε κάθε περίπτωση, μυθιστόρημα. Η υπόθεση αφορά σε εκείνην, προφανώς, το δηλώνει κι ο τίτλος του, αλλά όχι μόνο σε εκείνη. Ας μιλήσουμε λίγο για τη Δούκισσα. Πολύ μπροστά από την εποχή της, ελεύθερη, δυναμική, η Αμερικανογαλλίδα  Σοφ ντε Μπουρμπουά ερωτεύτηκε δυνατά και παράφορα τρεις φορές στη ζωή της.…

Το αγαπημένο μου είδος λογοτεχνίας! Αστυνομικοψυχολογικοθριλεροειδές! Το “Πίστεψέ με” το διάβασα μέσα σε μία νύχτα, μονοκοπανιά! Ξεκίνησα στις 11 το βράδυ και μέχρι τις 3 το ξημέρωμα το είχα τελειώσει! Σε κάποια φάση το διάβαζα με ένα μάτι μόνο ανοιχτό, αλλά ήταν τόσο ενδιαφέρον, είχα τόση αγωνία και περιέργεια να δω τι θα γίνει, που δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Καιρό είχα να πορωθώ τόσο με ένα βιβλίο! Και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι συναρπαστικότατο! Απορώ γιατί ο συγγραφέας Τζ. Π. Ντιλέινι, γράφει με ψευδώνυμο! Μεγάλο ταλέντο. Είχε ανατροπή -στην ανατροπή- σασπένς, αγωνία. Πώς λέμε προβλέψιμη πλοκή; Καμία σχέση. Μπράβο του, καλογραμμένο και καλοδουλεμένο! Άνετα…