Συγκλονίστηκα. Με το «Μεταξένιο» του Κυριάκου Χαρίτου, του οποίου είμαι μεγάλη θαυμάστρια. Είναι λογοτέχνης, όχι απλώς συγγραφέας. Και συγγραφείς υπάρχουμε πολλοί, λογοτέχνες όμως είναι λίγοι. Η γραφή του είναι ξεχωριστή, δεν μπορείς να την μπερδέψεις με κανενός άλλου. Τα κείμενα του είναι τρυφερά, ευαίσθητα, ευάλωτα, όπως το μετάξι. Το «μεταξένιο» απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Και αυτό σημαίνει καλό βιβλίο. Ιδίως όταν σου αγγίζει την ψυχή. Το κείμενο είναι χορταστικό. Κόντρα σε αυτό που ζητάνε οι εποχές και οι Εκδοτικοί. Ευτυχώς που δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος, παίζει να μην διαβάζαμε αυτό το αριστούργημα τώρα, να το είχαν απορρίψει από τον αριθμό των λέξεων. Τι ωραία επιλογή λέξεων όμως. Πόσο ωραία βαλμένες…

Έχω τόσα αγαπημένα βιβλία από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Και ενηλίκων και παιδικών. Τα παρουσιάζω στα σόσιαλ, λέω αργότερα ΘΑ τα ανεβάσω στο Blog μου, ε, και καταλήγω σαν τον γιο μου και τα “σε λίγο” που μου λέει όταν του ζητάω κάτι. Και όχι τίποτα άλλο αλλά θέλω να τα έχω όμορφα και ωραία και νοικοκυρεμένα! Κυρίως συγκεντρωμένα! Πάμε να δούμε 5 παιδικά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων συν 2 ξένων, που ανήκουν στα αγαπημένα μου – μας-σας, αυτήν την περίοδο! Ο Φοβητσιάρης γίγαντας Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη, την ξέρετε την έκφραση; Αυτό συμβαίνει και εδώ. Δυο παιδιά, ο Λαγόκαρδος και ο Ποντικόκαρδος πήγαν στο δάσος,…

Οι Εκδόσεις Μεταίχμιο μόλις κυκλοφόρησαν ένα υπέροχο βιβλίο, βαθιά συναισθηματικό, τέρμα καλλιτεχνικό, ένα ποίημα, που σκόρπισε Λίγη Μαγεία Γύρω μας!Ο μικρός Πιέρ είναι λυπημένος γιατί η μαμά του έχει χάσει την όρεξη της για ζωή και την ικανότητα της να βλέπει χρώματα… «ο κόσμος είναι τόσο γκρίζος», του λέει.Αποφασισμένος να βρει λύση, φεύγει από το σπίτι με ένα ασημένιο νόμισμα στην τσέπη του, που και αυτό αναστενάζει. Πράγματι η πόλη έξω είναι μουντή. Και φτωχή.Θα πάρει το τραμ που πλησιάζει με ένα χάλκινο γουργουρητό για να πάει να βρει τις όμορφες γειτονιές, εκεί που λένε ότι όλα λάμπουν και υπάρχουν ζωηρά χρώματα. Τις πλούσιες συνοικίες, δηλαδή, κάνει τη μετάφραση ο…

Το δεύτερο βιβλίο της Δέσποινας Λιαράκου μιλάει για τα συναισθήματα, αυτάπου κρατάμε μέσα μας και δεν εκφράζουμε. Ένα σπιρτόκουτο γίνεται παιχνίδι, κάποιο απομεσήμερο ενός καλοκαιριού.Χωράει μέσα ένα τζιτζίκι, αλλά και πολλά άλλα! «..Η ηρωίδα της ιστορίας κλείνει στο δικό της τα πιο απίθανα πράγματα – αυτάπου της αρέσουν πολύ κι άλλα που μπορεί να μην της αρέσουν ιδιαίτερα. Όταν όμωςτο σπιρτόκουτό της γεμίσει και δεν ανοίγει πια, δεν ξέρει τι να κάνει…» Εκτός από αντικείμενα ο καθένας μας στο «σπιρτόκουτό» του μπορεί να βάλει ταόνειρα,  τις προσδοκίες, τις απογοητεύσεις, τις ματαιώσεις, τη θλίψη, τονθυμό, τα προβλήματα του, τα συναισθήματά του. Πολλοί άνθρωποι είμαστε εσωστρεφείς. Δεν εκφραζόμαστε εύκολα, γιατί δεθέλουμε να…

Cheese! Είμαι τυράκιας! Μεταξύ τυρού, αχλαδίου και ενός ποτηριού κρασί, είμαι ευτυχισμένη! Λατρεύω όλα τα τυριά, άσπρα, κίτρινα, σκληρά, μαλακά, πράσινα -χελλόου ροκφόρ-, μ αρέσουν οι μυζήθρες, τα τυρόγαλα, οι μοτσαρέλες, τα λαβάς κιρί, τα τρώω σκέτα, σε πίτες, με φαγητό, δεν έχω αντίρρηση να συνοδεύουν ψάρι ή σούπα! Από μένα είναι σε όλα ΝΑΙ! Αν υπήρχε διένεξη μεταξύ τους για το ποιο είναι καλύτερο, άσπρο ή κίτρινο, φέτα ή γραβιέρα θα το έπαιζα Ελβετία! Αν όμως με υποχρέωναν οπωσδήποτε να επιλέξω, θα πήγαινα με τη φέτα! Μα είναι το εθνικό μας τυρί! Όποιος έχει φύγει για σπουδές στην Αγγλία, ξέρει την αξία της φέτας και της σοκοφρέτας! Με τη…