[🎼🎼Τσιτσάνης άλα Νουαζέτα]Το βαγόνι απ’ την Περισσία*Το βαγόνι απ’ την ΠερισσίαΤο βαγόνι απ’ την ΠερισσίαΤίγκαρε στην Άνω Πατησία Τόνοι έντεκα γεμάτοΚι αν πρέπει να μαντέψωΘα κλάψουν όλα τ’ αλάνιαΠου θα μείνουνε απ’έξω(*Περισσό) 👫👫👫👫👫👫👫👫«Πηγαίντε πιο μέσα, κύριέ μου, τόσο χώρο έχει»«Πού τον βλέπεις κυρά μου;»«Κυρά μου να πεις τη μάνα σου, να, εκεί στο βάθος, είναι άδειο»«Άδειο; Με παραισθησιογόνα συνοδεύεις τον καφέ σου;»«Προχωράτε, να μπούμε κι εμείς, κοπελιά ένα βήμα πιο μέσα»«Πού να πάω, έχω κρεμαστεί στον στύλο, σε λίγο θα αρχίσω τα πόουλ ντάνσινγκ»«Άντε ρε σαχλή»«Σας παρακαλώ κύριε, δε μιλάνε έτσι σε μια κυρία»«Κυριά και λιβάνια»«Τι λες ρε γαϊδούρι»«Σκάσε ρε καμήλα»«Παιδιά εδώ είναι βαγόνι του ΗΣΑΠ, όχι ζωολογικός κήπος, ούτε…

Έχουμε έκτακτο –και με τις δύο έννοιες- επεισόδιο στο σίριαλ:«Νουαζέτα ιζ ντράιβινγκ (χερσέλφ) κρέιζι» Να κάνω μια μίνι εισαγωγή, για τους νέους μας φίλους, που δεν ξέρουν πόσο επιδέξια είμαι στο τιμόνι, πόσο ατρόμητη σωφερίνα, ότι η Οδική στο κινητό μου βρίσκεται στις ταχείες κλήσεις, ότι ο αυτός που έχει το συνεργείο, νομίζει ΣΤΑΝΤΑΡ ότι τον γουστάρω. Κι όλα αυτά, ενώ οδηγώ πολύ προσεχτικά με 30 χλμ, καημό το χει ο γιος μου να βάλω 5η ταχύτητα –νέβερ γκόνα χάπεν. Απέναντι από το σπίτι, υπάρχει ένα βενζινάδικο και οι υπάλληλοι που δουλεύουν εκεί, έχουν δωρεάν ψυχαγωγία! Το καλύτερο τους είναι το παρκάρισμα –ξεπαρκάρισμά μου! Ιδίως το πρωί που βιάζομαι, να…

Φέτος, πήγα στο νησί. Είχα χρόνια, να πάω, από τότε που έχασα τη γιαγιά μου. Πρώτη φορά βρισκόμουν εκεί χωρίς εκείνη. Πρωτόγνωρο. Το είχα ξαναπεράσει και με τον παππού βέβαια αλλά ειδικά φέτος, ο ήχος της απουσίας τους ήταν εκκωφαντικός! Πρωτόγνωρο, να βρίσκομαι στον Άη Στράτη χωρίς εκείνη, πρωτόγνωρο να πρέπει να βρω να νοικιάσω σπίτι, πρωτόγνωρο να υπάρχει κόσμος που δε γνωρίζω -οι μικροί είχαν μεγαλώσει, κάποιοι “ξένοι” είχαν εγκατασταθεί στο νησί, άλλοι ήταν σύζυγοι που δεν είχα γνωρίσει, κουλουπού. Στο παρατσάκ θα ξεκινούσα τα «τίνος είσαι συ»! Εμένα με ρώτησαν πάντως, λόγω τιμής, οι λιμενικοί όταν κατέβηκα από το πλοίο και αργότερα κάνα δυο πολύ μεγάλες γιαγιάδες! “Είμαι…

Προλάβατε θυρωρούς στη πολυκατοικία σας; Ή σε πολυκατοικία φίλων σας; Ή τους έχετε δει μόνο σε ταινίες, τύπου «Παπατρέχας» με τον Θανάση Βέγγο; Τα παλιάαα τα χρόνια, τα οποία πρόλαβα βεβαίως βεβαίως η μεσήλιξ, ένα διαμέρισμα της πολυκατοικίας, συνήθως ήταν υπόγειο ή ισόγειο, παραχωρούνταν στον Θυρωρό που έμενε εκεί με την οικογένειά του. Τα καθήκοντά του ήταν κυρίως να φυλάει το κτίριο, ποιος μπαίνει ποιος βγαίνει, αν δεν ήταν ένοικος τι δουλειά είχε στην πολυκατοικία, κρατώντας τους κλέφτες μακριά, να μοιράζει την αλληλογραφία, τη συντήρηση στα διάφορα, αν δεν χρειαζόταν ειδικός επαγγελματίας γι αυτά! Σαν ένας διαχειριστής της πολυκατοικίας μαζί με σεκιούριτι, αλλά στο πολύ πιο ενισχυμένο και στο αποκλειστικό!…

You know what i did last night! Τα είδες στα στόρις! Παρευρέθηκα σε Secret dinner για λίγους! Να, αυτά είναι τα τυχερά των Bloggers & για κάτι τέτοια πετάω τη σκούφια μου! Πόσο μάλλον όταν στο dinner παρευρίσκεται μια συγγραφέας που χει γράψει ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία έβερ, το «Έρωτας σαν Βροχή» -ναι, περισσότερο και από το σπίτι δίπλα στο ποτάμι- που ζω, στο Νέτφλιξ να το δω, Παπακαλιάτης ακούει; Στη Lena Manta αναφέρομαι, που είναι χείμαρρος, προσιτή, ούτε καλάμια, ούτε μύτες ψηλά, ευγενέστατη και για τις σαρανταδώδεκα φωτογραφίες που της ζητήσαμε, άνετη, γελαστή, μας είπε …και τι δε μας είπε! Και όλα αυτά με τη μουσική…

Τυχεροί όσοι έχουν ανθρώπους – βράχους διαχρονικά στη ζωή τους, πόσο μάλλον αν είναι μέλη της οικογένειας τους,  γιατί τους φίλους, και λοιπούς στη ζωή μας, τους επιλέγουμε! Οπότε ως ένα μεγάλο βαθμό έχουμε λόγο στην τύχη μας, δεν παίζει μπάλα μόνη της! Αυτό το ποστ είναι για τον  ξάδερφο μου τον Γιώργο. Από το σόι της Μάνης, όχι του Αϊ Στράτη, διότι είμεθα κατά το ήμισυ Μανιάτισσες και αυτό  -στερεότυπο ξεστερεότυπο αλέρτ- με δυσκολεύει πολύ στο θέμα «υπομονή», που δεν συγκαταλέγεται μέσα στις αρετές μου και που ώρες ώρες θέλω να βάλω σε όλα τα παράλογα και άδικα ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Στο θέμα μας! Αυτό το ποστ λοιπόν είναι δήλωση αγάπης, επειδή έτσι, επειδή…