-
Ο ξάδερφος μου!
Τυχεροί όσοι έχουν ανθρώπους – βράχους διαχρονικά στη ζωή τους, πόσο μάλλον αν είναι μέλη της οικογένειας τους, γιατί τους φίλους, και λοιπούς στη ζωή μας, τους επιλέγουμε! Οπότε ως ένα μεγάλο βαθμό έχουμε λόγο στην τύχη μας, δεν παίζει μπάλα μόνη της! Αυτό το ποστ είναι για τον ξάδερφο μου τον Γιώργο. Από το σόι της Μάνης, όχι του Αϊ Στράτη, διότι είμεθα κατά το ήμισυ Μανιάτισσες και αυτό -στερεότυπο ξεστερεότυπο αλέρτ- με δυσκολεύει πολύ στο θέμα «υπομονή», που δεν συγκαταλέγεται μέσα στις αρετές μου και που ώρες ώρες θέλω να βάλω σε όλα τα παράλογα και άδικα ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Στο θέμα μας! Αυτό το ποστ λοιπόν είναι δήλωση αγάπης, επειδή έτσι, επειδή…
-
Πού πάνε οι έρωτες όταν πεθαίνουν;
Πού πάνε οι έρωτες όταν πεθαίνουν; Πού πάνε τα τόσα “σ’ αγαπώ για πάντα” και λοιπά λόγια πάθους και λατρείας; Αρχικά, το πάντα υπάρχει μόνο στα βουνά της Κίνας, μέσα σε δάση με υψόμετρο από 1.200 ως 3.400 μέτρα. Δεν κατεβαίνει πιο χαμηλά γιατί συναντά ανθρώπους και τους φοβάται (άμα σου τύχει η ερώτηση σε παιχνίδι γνώσεων, να ξέρεις να απαντήσεις!)! Έστω όμως, επειδή άνθρωποι είμαστε, θα πούμε και μια λέξη παραπάνω, αν την εννοούμε τη στιγμή που τη λέμε, τότε κανείς δεν μπορεί να μας προσάψει τίποτα και να πατήσει πάνω σε αυτό το “πάντα” και να δημιουργήσει ιστορίες. Μόνο για εκείνη τη στιγμούλα, χρόνου ενεστώτα, μπορούμε να είμαστε…
-
To know us better!Κείμενο που αρχικά πήγαινε για λεζάντα στο Instagram!
Να κάνουμε ένα «αζμπέτε» (αγαπώ Χρόνη Εξαρχάκο) με την ευκαιρία που γίναμε περισσότεροι; Πιο τζούσι, με καμιά λεπτομέρεια, πιο χοτ! Ότι είμαι love and married with children, το χρώμα μου είναι το κόκκινο και λατρεύω τις σοκολάτες και τα ταξίδια, τα γνωρίζετε ήδη, τα γράφω και στο προφίλ! Θέλετε; Ναι; Εντάξει, θα το κάνω! Όμως λίγο διαφορετικά απ’ ότι συνηθίζεται! Θα έχω και παρέα την κολλητή που αγκαλιάζω στη φωτό, παρά το social distancing (ήμασταν 3 μήνες καραντίνα, δεν αγκαλιάζω όποιον κι όποιον, έτσι;) Άλλωστε, είμαι και sociable και social person και ταιριάζει ένα αντίστοιχο #toknowusbetter! Αυτήν την ταμπέλα μου βαλε με το έτσι θέλω το ζώδιο μου, ο αρμονικός και…
-
Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;
Ως γνωστή αγαπησιάρα, παίρνω μέρος στο blog post challenge του Μήνα Αγάπης, της πολύ αγαπημένης μου blogger, της Άλκηστης από το αγαπημένο Little Hope Flags Τι είναι τελικά η αγάπη; Αγάπη είναι ένα βαρύ (πολλά κιλά στον πάγκο) συναίσθημα, σαν αυτό του έρωτα. Κάπου εδώ να πω ότι πολλοί τα μπερδεύουν και νομίζουν ότι είναι το ίδιο πράγμα, ενώ «το καμία σχέση». Μπορείς να αγαπάς χωρίς να είσαι ερωτευμένος, και μάλιστα είναι πολύ συνηθισμένο, να είσαι ερωτευμένος χωρίς να αγαπάς, κάπως ασυνήθιστο θα το έλεγα, και να είσαι και ερωτευμένος και να αγαπάς, που εκεί οκ, black jack! Ας αφήσουμε όμως λίγο τον έρωτα σε μια ακρούλα, γιατί η ερώτηση…
-
Αυτό που Είμαι το χτίζω κάθε μέρα· δε θα μου το χαλάσει κανένας!
Γράφει η Λιάνα Σαγιάννη… Είμαι άνθρωπος με συναισθήματα, με πάθη, με επιλογές, με γνώσεις, με λάθη, με επιθυμίες, με αντοχές, με ευαισθησία, με υπομονή, με θέληση, με αδυναμίες, με τρόπους, με όρια, με φιλοσοφία ζωής, με, με, με. Όλα αυτά και πολλά ακόμα, διαμορφώνουν και εξελίσσουν την προσωπικότητά μου κάθε μέρα. Πιστέψτε με. Δεν ήμουν τίποτα. Δεν ήξερα τίποτα. Δεν ήμουν, μέχρι να γίνω. Τι θέλω να γίνω; Ένας Άνθρωπος με αληθινή Αγάπη. Εκείνη την αγάπη, που κάποιοι βιώσαμε από την κούνια, όταν οι γονείς προσέφεραν τα πάντα, χωρίς ανταλλάγματα. Εκείνη, που μας δίδαξαν τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, μέσα στη θρησκεία. Εκείνη, που μεγαλώνοντας ανακάλυψα πως η ουσία…
-
Η νονά (κι ο νονός)
Η νονά στα παραμύθια, τουλάχιστον της Σταχτοπούτας, φαντάζομαι και σ’ άλλα, ηταν η καλή νεράιδα, τυχαία; Όχι, βέβαια! Γιατί η νονά (αν υπάρχει και νονός, τότε τα ίδια ισχύουν και στο αρσενικό γένος), είναι η πνευματική μαμά του παιδιού, ό,τι πιο κοντινό έχει το παιδί μετά τους γονείς και τους παππούδες του. Γι’ αυτό και τον τίτλο αυτόν της νονάς δεν τον δίνουμε σ’ όποιον κι όποιον. Δεν το δίνουμε σε κάποιον που έτυχε να βρίσκεται στη ζωή μας λόγω συνθηκών το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, σε κάποιον που δεν είμαστε σίγουροι οτι θα είναι κοντά στο παιδί μας όσο είναι μικρό, αλλά κι όταν αυτό ενηλικιωθεί ή σε κάποιον περισσότερο…
-
Αγαπήστε ελεύθερα!
Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα Ξυπνάς ένα πρωί με απρόσμενα συναισθήματα, σαν να μετακινήθηκε κατι μέσα σου. Μοιάζεις διαφορετικός αλλά είσαι ολότελα εσύ. Δεν αναρωτιέσαι πού πας, αρκεί που συνεχίζεις και μπορείς να λύνεις το γρίφο της προσωπικής σου εξέλιξης. Σημασία έχει να αγαπάς, ψιθυρίζεις μέσα σου και κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι πως ποτέ άλλοτε δεν είχες καταλάβει πως δίπλα στη λέξη αγάπη θα μπορούσες να ταιριάξεις απόλυτα τη λέξη ελευθερία. Ως τώρα τα είχες μάθει λάθος. Γνώριζες την αγάπη της εξάρτησης, του εγκλωβισμένου «μαζί», του τα πάντα μαζί. Σαν τσαλακωμένοι εαυτοί που σιγά σιγά πεθαίνουν από ασφυξία. Ποτέ άλλοτε δεν είχες καταλάβει πως δίπλα από τη λέξη αγάπη θα μπορούσες να…
-
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η θάλασσα και ο ουρανός…
Γράφει η Λιάνα Σαγιάννη… – Σε θέλω… – Είσαι διαφορετικός, απέραντος, δεν ξέρω που τελειώνεις. Φοβάμαι· σε φοβάμαι Ουρανέ μου! – Είμαι έτσι, για να σε συμπληρώνω. Εκεί που εσύ τελειώνεις, θα συνεχίζω εγώ. – Υπάρχουν στεριές μπροστά μου, θα μας χωρίζουν. – Δεν πειράζει. Όλοι χρειαζόμαστε χρόνο για τον εαυτό μας. – Κρύβω μυστικά στα βάθη μου. Δεν τα ξέρεις, δεν τα βλέπεις, είσαι ψηλά. – Κρύβεις θησαυρούς! Όταν σε φωτίζει ο ήλιος μου, λάμπουν. Όταν τ’ άστρα μου καθρεφτίζεις, μπορώ τους δω. – Θυμώνω… αγριεύω… μπορώ να πνίξω τους άλλους. Δε θα με αντέξεις. – Μπορείς να τους γαληνέψεις κιόλας. Αν αντέχω ή όχι όμως, πρέπει να το…
-
Σ’ αγαπώ γιατί…
Όταν έχεις βρει αυτόν τον ένα ή τη μία που είναι ο άνθρωπος σου, είσαι πολύ τυχερός. Μπορεί να ακούγεται «κάπως» αυτό το «ένας» ή η «μία», λίγο αναχρονιστικό κι όμως, όταν τον συναντήσεις θα το καταλάβεις. Είναι ο άνθρωπος που μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του χωρίς να μιλήσεις, που θα σε καταλάβει με μια ματιά. Εκείνος, που ενώ είστε δύο ξεχωριστές οντότητες βλέπετε και αντιμετωπίζετε τον κόσμο, σαν ένας. Εσείς μαζί και οι υπόλοιποι γύρω σας. Αυτός ο άνθρωπος που στέκεται βράχος δίπλα σου και δε σε νοιάζει πια ό,τι στραβό και να τύχει. Γιατί έχεις εκείνον ή εκείνη. Μπορείς να ακουμπήσεις πάνω του, να πάρεις από την ενέργεια του, και αυτό αρκεί.…
-
Μια ιστορία αγάπης
Γράφει η Στέλλα Καφεσάκη… Αυτή είναι μια ιστορία αγάπης… Όλα ξεκίνησαν μια καθημερινή σχολική μέρα. Δε θυμάμαι αν είχε κρύο η όχι , δε θυμάμαι αν είχε ήλιο η όχι, δεν θυμάμαι ούτε τι μήνας ήταν… Ήταν σίγουρα πρωί μιας και ήμασταν στο σχολείο (Τρίτη λυκείου) και ήταν σίγουρα το 2001. Τον ήξερα ήδη ένα χρόνο πριν, ήμασταν σε κοινή παρέα. Εκείνος να κυνηγάει την πρώην του και εγώ να μαζεύω τα κομμάτια μου από την πρώτη μου και τελευταία, μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Την πρώτη φορά που τον κοίταξα και χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου ήταν όταν μπήκε στο προαύλιο του σχολείου εκείνο το πρωινό. Είχε κουρέψει τα μακριά μαλλιά…