-
Της Όπισθεν τα δύσκολα!
Βγήκα για ποτό, αλλά πρώτα έζησα μια περιπέτεια που περιλάμβανε όπισθεν και οπισθογωνίες! Μπήκα που λέτε στο αμάξι, να οδηγήσω μία από τις τέσσερις διαδρομές που ξέρω! Έστριψα εκεί που στρίβω πάντα, για να αφήσω το αυτοκίνητο και να πάρω ησάπ- μετρό και να φτάσω στον προορισμό μου. Όπως κάνω πάντα! Βλέπω μια ουρά από αυτοκίνητα και καταλαβαίνω αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Βλέπω επίσης, το χέρι του οδηγού από το μπροστινό αυτοκίνητο να μου κάνει σινιάλο να κάνω πίσω. Οουυυ, ΝΟΟοοΥ, ΝΟΟΟΟΟΥ, Χιούστον γουίβ γκοτ πρόμπλεμ. Εγκέν! Δεν κουνιέμαι εννοείται, σφυρίζω αδιάφορα, οπότε εκείνος κατεβαίνει από το αμάξι του και έρχεται στο δικό μου! “Κοπελιά, μπροστά έχει μείνει…
-
Τι έπαθε πάλι το αυτοκίνητό μου, οέο;
Για να γελάσουμε λίγο, (καλά εγώ βέβαια έκλαψα μια σταλίτσα, μόνο μια σταλίτσα κι αυτό στην αρχή), να σας πω τι μου συνέβη νωρίτερα! Όσοι είστε καιρό στην παρέα μας ξέρετε τη μοναδική σχέση που έχω με την οδήγηση/αυτοκίνητο μου, τα χουμε πει εδώ και εδώ αλλά και αλλού! Μια σχέση πάθους και ίντριγκας, με μπόλικα τσαλίμια, που κρατάει τη φλόγα ζωντανή και δεν μας αφήνει να ρουτινιάσουμε! Τελειώνω τη δουλειά, μπαίνω μετρό, βγαίνω μετρό, μπαίνω ησάπ, βγαίνω ησάπ, και πάω να μπω στο αμάξι να πάω στο σπιτάκι μου! Το αυτοκίνητο όμως δεν έκανε το χαρούμενο & δυνατό ΤΟΥΡΟΥΡΟΥ, όπως με «χαιρετάει» κάθε φορά όταν βάζω και γυρίζω το…
-
Η οδηγός που φοβόταν να οδηγήσει
Με αυτά και με εκείνα, στο τέλος θα μάθω να οδηγώ! Όλο αυτό το διάστημα του κόβιντ, είναι κομβικό ως προς τη σχέση μου με το τιμόνι. Κι αυτό γιατί λόγω του ακατανόμαστου, δε χρησιμοποιώ πλέον τα ΜΜΜ στα οποία αραχτή και λάιτ ρέμβαζα ή έγραφα, και πηγαίνω στη δουλειά μου καθημερινώς με το γιώτα χι μου. Κι όπως καταλαβαίνετε, τσίτα τα γκάζια. Όχι του αυτοκινήτου, τα δικά μου. Όπου σε αυτό το διάστημα ο Μέρφυ ο τριτοξάδερφος, μου έχει προσφέρει με λαρτζοσύνη μια ποικιλία περιστατικών! Για μένα το κάνει ο συγγενής, για να έχω υλικό για το Blog! Που λέτε, δεν πτοήθηκα όταν: Ηλεκτρικά πατίνια, που είναι πολύ της…
-
She drives -me- crazy!
Πόσα χρόνια μπορεί να παραμείνει κάποιος νέος οδηγός; Πολλά, κρίνοντας από τον εαυτό μου! Ίσως και για πάντα! Κατα τ’ άλλα, λένε ότι τίποτα δε κρατάει για πάντα! Αμ δε! Η φοβία μου για την οδήγηση είναι ολοκαίνουρια, του κουτιού, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Α, όλα κι όλα, την προσέχω σαν τα μάτια μου, που αν θυμηθώ τους ληγμένους φακούς που φοράω, μάλλον λάθος παράδειγμα σου λέω. Ίσως αν έκανα καμιά διαδρομή παραπάνω, αν έτρωγα τα χιλιόμετρα με την κουτάλα της σούπας κι όχι με το κουταλάκι του γλυκού κυδώνι, να αποκτούσα τέλος πάντων εμπειρία και να μη φοβόμουν πια. Τις προάλλες, άλλη μία μέρα στην «εργασία και…
-
Kiki, are you riding?
Άλλα αντί άλλων ο τίτλος,ε; Έχεις ένα δίκιο, αλλά πρώτον μου έχει κολλήσει και το τραγουδάω τώρα που γράφω αυτό το κείμενο και δεύτερον, δεν είναι τόσο άσχετο εφόσον θα μιλήσω για οδήγηση. Τι όχι; Τέλος πάντων, πάμε στο θέμα μας! Χθες το βραδάκι σε μια διαδρομή που κάνω και με κλειστά τα μάτια, πήγα να πάθω μεγάλο κάζο. Από κει που δεν το περιμένεις άλλωστε, δε σου έρχεται συνήθως; Φοβάμαι να οδηγώ σε περιοχές που βρίσκονται μακριά μην τρακάρω, αποφεύγω να μπω στην Εθνική ή την Αττική οδό μην τρακάρω, αγχώνομαι μη χαθώ σε καμία περιοχή που δεν ξέρω και μάντεψε; τρακάρω, (το τρακάρισμα παίζει σε όλα τα σενάρια)…
-
Έκτακτο επεισόδιο στο σίριαλ “Οδήγηση”
Και που λές, ξυπνάω το πρωί, ετοιμάζομαι να πάω το παιδί σχολείο, βλέπω το αυτοκίνητο μου και μου χαλάει το κέφι. Ξέρω τι σκέφτεσαι, «όχου, πάλι με την οδήγηση, το πολύ το Κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς». Εμ, δίκιο έχεις να σκεφτείς κάτι τέτοιο, πραγματικά, σε έχω πρήξει με το θέμα “φοβάμαι να οδηγώ”, αλλά δεν είναι αυτό. Είναι αυτό: Και τώρα σκέφτεσαι, «πω – πω, κοίτα τι πήγε και έκανε στο αυτοκίνητο της, η τύπισσα»! Πάλι δίκιο θα είχες να το σκεφτείς αυτό, αλλά έλα που δεν το έκανα εγώ! Βέβαια, άνετα θα μπορούσα να καταφέρω κάτι τέτοιο και μόνη μου, παρουσιάστηκαν αρκετές ευκαιρίες το τελευταίο διάστημα να κάνω…
-
Οδηγώ; Οδηγώ!
Ως τώρα θα νόμιζες ότι έχω γίνει πια οδηγός με τα όλα μου. Αμ, δε! Κάνω μικρές διαδρομές της comfort zone μου, αυτές που ξέρεις από προηγούμενες αναρτήσεις και ως πρόσφατα, εξακολουθούσα να μη γνωρίζω καθόλου παρκάρισμα, το οποίο λειτουργούσε ανασταλτικά και στην οδήγηση. Το ‘βαζα πάντα σε αλάνες, πάντα με τη μούρη και ανά τακτά διαστήματα σκεφτόμουν να κάνω μάθημα με δάσκαλο. Στο κομμωτήριο που πηγαίνω, έχει μεσοτοιχία μια σχολή οδηγών, την οποία φλέρταρα κανά εξάμηνο, μπορεί και παραπάνω. Την προηγούμενη βδομάδα έκανα το μεγάλο βήμα και βγαίνοντας από το κομμωτήριο, μπήκα στη σχολή για να κανονίσω ένα μάθημα. Μέσα στη σχολή υπήρχε κόσμος που εξυπηρετούνταν από τη γραμματέα. Περίμενα αρκετή ώρα…
-
Ryan και Οδήγηση!
Συνταρακτικά νέα από το μέτωπο της οδήγησης! Ποιος να μου το ‘λεγε και να το πίστευα ότι θα κατάφερνα να πάω με το αυτοκινητάκι μου στο Mall! Πώς έγινε αυτό; Θα σου πω ευθύς αμέσως. Βγήκε στους σινεμάδες νέα ταινία του Ryan. Δε θέλω «ποιου Ryan», του Ryan του Gosling! Οπότε κανονίσαμε με τη φουντουκονονά να πάμε να τη δούμε. Δεν έχουμε και την πολυτέλεια του χρόνου με τα πιτσίνια μας, οπότε έφυγα τελευταία στιγμή από το σπίτι. Πιο τελευταία δε γινόταν βασικά. Ο σκοπός ήταν να κάνω με το αυτοκίνητο τη διαδρομή που έκανα για να πάω στη δουλειά μου καθημερινά και να το αφήσω στην αλάνα και να πάρω το τραίνο. Μέχρι να…
-
Νέα απο το μέτωπο της οδήγησης!
Τα νέα από το μέτωπο της οδήγησης είναι ενθαρρυντικά! Χθες, έκανα το μεγάλο βήμα και πήρα το φουντουκάκι και πήγαμε στο μαγαζί του φουντουκομπαμπά! Θα με ρωτήσεις, “δεν έχεις ξαναπάει”; Θα σου απαντήσω “λίγες φορές” και αυτές σαν συνοδηγός, οπότε, αν και εύκολη η διαδρομή, είχα το άγχος της πρώτης φοράς συν του μη χαθώ μέσα στα χωράφια (είναι κάπως εξοχικά εκεί). Όπως θα έχεις διαβάσει και σε άλλες αναρτήσεις μου, το gps δεν παίζει σαν επιλογή, γιατί δεν με συμπαθεί και με στέλνει οπουδήποτε αλλού εκτός από τον προορισμό που θέλω, οπότε και δεν το άνοιξα καν! Σε κάποιο σημείο που είχα μια αμφιβολία, η συνδρομή του φουντουκιού, ήταν καταλυτική: “ναι, ναι,σωστά…
-
Το κολάι, και όχι κολλάει, του οδηγείν!
Σίγουρα θα αναρωτιέστε, οδηγάει αυτή, δεν οδηγάει, το πήρε το κολάι ή ακόμα κολλάει! :Ρ Ενημερώνω πάραυτα! Που λέτε, έχω κλείσει τρίμηνο συστηματικής οδήγησης και μ’ αυτά και μ’αυτά, σαν κάπως ο εγκέφαλος να ξεκολλάει και σαν να παίρνω κάπως το κολάι! «Σαν», λέω! Αλλά και το «σαν», πολύ σημαντικό για τόσο ιδιάζουσα περίπτωση, όσο είμαι εγώ! Αυτό το συνειδητοποίησα τις προηγούμενες μέρες του τρελού καύσωνα! Μπήκα στο αυτοκίνητο για να επιστρέψω σπίτι και αντί να νιώσω άγχος και αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα που αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς … ένιωσα ανακούφιση. Ποιος; Εγώ! Τι; Ανακούφιση! Για ποιο λόγο; Επειδή θα οδηγούσα, αντί να πάω με τα πόδια μέχρι το σπίτι!…